«Η μητέρα μου ήταν κοκέτα, της άρεσε να περιποιείται τον εαυτό της. Ήταν ένας από τους λόγους που ήθελα να ασχοληθώ με τον σχεδιασμό ρούχων». Ο Επιφάνιος Σκιαθίτης γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Σκόπελο, αλλά στα μέσα της δεκαετίας του ‘90 ήρθε στην Αθήνα για να σπουδάσει το αντικείμενό του που βρισκόταν σε άνθηση εκείνη την εποχή, όπως θυμάται σήμερα ο σχεδιαστής ενώ κάθεται στον καναπέ του ατελιέ του, σε μια όμορφη αρ ντεκό πολυκατοικία στην οδό Χέυδεν 14, στη Βικτώρια.
Ο Επιφάνιος άρχισε να εργάζεται στον χώρο το 2005. Στην αρχή αφοσιώθηκε στην υψηλή ραπτική. Τα τελευταία δύο χρόνια όμως έκανε στροφή στην πρετ-α-πορτέ πολυτελείας. Οι σέξι σοφιστικέ δημιουργίες του απέκτησαν δυναμισμό. Στον Έλληνα μόδιστρο αρέσει να πειραματίζεται με τη φόρμα και τα κοψίματα. «Το πατρόν το βγάζω εγώ. Με εξιτάρει το πώς μπορείς να χτίσεις ένα ρούχο πάνω στο σώμα. Είναι σαν αρχιτεκτονική. Το ύφασμα είναι ένα ζωντανό υλικό, έχει συμπεριφορά: όσο και αν θέλεις να το χειραγωγήσεις, εκείνο σου επιβάλλεται», λέει και συμπληρώνει: «Έχω περάσει από όλα τα στάδια του ρούχου, από το κοπτήριο μέχρι το κέντημα. Όσα περισσότερα ξέρουμε τόσο πιο ελεύθεροι γινόμαστε».
Στην καινούργια του συλλογή χρησιμοποιεί φυσικά υλικά με πιο ήσυχα χρώματα. «Η μόδα τα τελευταία χρόνια έχει γίνει πιο προσβάσιμη, αλλά έτσι έχει γίνει πιο ισοπεδωτική. Χάνεις την αίσθηση του μέτρου. Αυτή η λύσσα για το καινούργιο προκαλεί μόνο άγχος», καταλήγει. ■