Αν και δεν είναι ο τρόπος που προτιμώ να ταξιδεύω (είμαι λάτρης της οδήγησης και δεν βρίσκω τίποτα καλύτερο από τον ανοιχτό δρόμο το ξημέρωμα…), η αλήθεια είναι ότι οι διακοπές στην Ελλάδα είναι απόλυτα συνυφασμένες με το πλοίο της γραμμής. Όσο κι αν έχει ακριβύνει, όσο κι αν οι εναλλακτικοί τρόποι ταξιδιού κερδίζουν διαρκώς έδαφος, το καράβι παραμένει σύμβολο ανεμελιάς και διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στη ρουτίνα της καθημερινότητας και την ελευθερία του καλοκαιριού. Σ’ εσάς λοιπόν που με ρωτάτε μέσω mail για τις συνθήκες μεταφοράς των ζώων στα πλοία, επαναλαμβάνω εν τάχει τα εξής:
Ο κανονισμός της ναυσιπλοΐας αναφέρει ρητώς ότι τα σκυλιά ταξιδεύουν στους ειδικά διαμορφωμένους χώρους που έχει –για τον σκοπό αυτόν– κάθε πλοίο της γραμμής. Οι χώροι αυτοί είναι κλουβιά που εξασφαλίζουν ποιότητα διαβίωσης συνήθως σε ευθεία αναλογία με τις συνθήκες που επικρατούν και στο υπόλοιπο καράβι: μπορεί να είναι από απαράδεκτες μέχρι αρκετά καλές. Σε κάθε περίπτωση, αν το σκυλί σας δεν είναι μαθημένο στο κλουβί του καταστρώματος, η πρώτη φορά θα είναι δύσκολη…
Ορισμένα σκυλιά πρωτοταξιδεύουν με το καράβι χωρίς δυσκολία. Άλλα πάλι τρομάζουν αισθανόμενα το έδαφος να κινείται κάτω από τα πόδια τους.
Το να έχετε μαζί σας ένα ήπιο καταπραϋντικό ειδικό για κτηνιατρική χρήση δεν είναι κακή ιδέα. Άλλωστε, μία φορά τον χρόνο (δύο με την επιστροφή) δεν συνιστά εθισμό του σκύλου σας στα ναρκωτικά…
Πέραν του κανονισμού, και επειδή έτσι κι αλλιώς τα κλουβιά δεν φτάνουν για όλα τα σκυλιά που ταξιδεύουν, κανένας δεν θα σας απαγορεύσει να έχετε το σκυλί σας μαζί στο κατάστρωμα. Όμως, προσέξτε αυτό: το λουρί και το φίμωτρο είναι απαραίτητα από τον νόμο. Το πρώτο θεωρείται απαραίτητο και από την κοινή λογική. Σε ένα άγνωστο περιβάλλον, με θόρυβο, πολυκοσμία, διάφορους αντιπερισπασμούς και πολλά άλλα ζώα με άγνωστες προθέσεις, ένα σκυλί που κυκλοφορεί ελεύθερο στο κατάστρωμα είναι εν δυνάμει επικίνδυνο. Ποτέ μην αφήνετε τον σκύλο σας χωρίς λουρί και ποτέ μην τον εγκαταλείψετε, έστω και δεμένο στο κιγκλίδωμα, αν δεν τον επιτηρεί κάποιος δικός σας. Έχω γίνει μάρτυρας πολύ δυσάρεστων περιστατικών που προκλήθηκαν, είτε από το σκυλί το ίδιο είτε από κάποιον που βρισκόταν εκεί κοντά. Και στις δύο περιπτώσεις, όμως, η ευθύνη, αστική και ηθική, βαραίνει τον ιδιοκτήτη του σκύλου.
Σε κάποιες εταιρείες έχει πρόσφατα εισαχθεί ο θεσμός των pet cabins. Οι ειδικά διαμορφωμένες καμπίνες που δέχονται και ζώα είναι κάπως τσιμπημένες στην τιμή τους (πολυτέλεια η συγκατοίκηση με ζώο στη θάλασσα…), αλλά υποχωρούν διαρκώς χάρη στη γενική απαίτηση και στις μεμονωμένες κινήσεις κάποιων, ιδιαίτερα συνειδητοποιημένων καταναλωτών.
Ποτέ –μα ποτέ– μην αφήσετε τον σκύλο σας μέσα στο αυτοκίνητο, στο γκαράζ. Ζέστη, καυσαέρια και ενισχυμένοι θόρυβοι θα το ταλαιπωρήσουν – στην καλύτερη περίπτωση. Στη χειρότερη θα το σκοτώσουν. Και σε περίπτωση που κάτι πάει πολύ στραβά (μακριά από μας!) κανείς δεν θα βρεθεί για να το σώσει.
Συνοψίζοντας: Χάπια για νάνι, φίμωτρο (αχρείαστο να ’ναι), λουρί μακρύ, υπόστρωμα (γιατί τα καταστρώματα έχουν και σεντίνες), αντιλυσσικό ταμπελάκι, βιβλιάριο και καλή διάθεση.
Τα υπόλοιπα θα τα αναλάβουν οι διακοπές από μόνες τους. ■