Κάποιοι υποστηρίζουν ότι ξεκίνησε με τα γιόγκα «pants», ενώ για άλλους η στιγμή-ορόσημο ήταν η μέρα που ένα ζευγάρι αθλητικά παπούτσια βγήκε από την αίθουσα γυμναστηρίου και κατευθύνθηκε προς το γραφείο. Αν για τους ιστορικούς της μόδας η ακριβής χρονική στιγμή που η άθληση και η έννοια του «leisure» (άνεση, χαλαρότητα) ενώθηκαν και κατέβηκαν «στον δρόμο» παραμένει συζητήσιμη, στην πράξη η συγχώνευση των δύο σε «athleisure» αποτελεί μέρος της καθημερινότητάς μας.
Είναι, π.χ., μια τάση με την οποία μεγαλώνουν σήμερα οι millennials (εκείνοι που γεννήθηκαν μεταξύ του 1980 και του 2000), μια γενιά που σύμφωνα με έρευνες στρέφεται περισσότερο προς τις εμπειρίες παρά προς την κατανάλωση, αλλά και μια στυλιστική θέση που υιοθετούν και οι «μεσαίοι» που θέλουν να αισθάνονται –και να φαίνονται– όσο το δυνατόν πιο νέοι. Ύστερα είναι και το κυνήγι της ενδορφίνης (της χημικής ουσίας που απελευθερώνεται κατά την άσκηση και δημιουργεί μια αίσθηση ευεξίας και ενέργειας) και το γεγονός ότι η άθληση (τρέξιμο, περπάτημα, γυμναστήριο) έχει μπει για τα καλά (και για το καλό) στη ζωή μας. Όποια κι αν είναι η αφετηρία του βολικού αυτού ενδυματολογικού «κινήματος», το «athleisure» έχει διαφορετικές προεκτάσεις, μεταξύ των οποίων κοινωνικές, οικονομικές, αλλά και δημιουργικές.
Μονίμως σε εγρήγορση, η βιομηχανία της μόδας μεταφράζει την τάση ποικιλοτρόπως. Ενδεικτικό, π.χ., είναι το γεγονός ότι στην πρωτοπόρο ψηφιακή πλατφόρμα «Net-a-Porter» τα ρούχα σπορ που πωλούνται στην κατηγορία του «Net-a-sporter» ορίζονται ως «όσο chic όσο και όλα τα άλλα ρούχα που έχετε στην ντουλάπα σας».
«Πιστεύω ότι το “athleisure”, όπως και κάθε άλλη τάση, έχει βαθιά κοινωνικές ρίζες – είτε δημιουργεί μια τάση είτε εμπνέεται από μια τάση. Υπάρχει μια στροφή, προσπαθούμε να φροντίζουμε τον εαυτό μας, αλλά και να μην είναι ένας βραχνάς το στάιλινγκ, να είναι πιο χαλαρό. Ο αθλητισμός είναι πλέον κομμάτι της πραγματικότητάς μας, στον καθένα μας με διαφορετικό τρόπο. Ένα κολάν που φοράς στη γιόγκα, στα ψώνια και μετά για έναν καφέ είναι ωραίο. Από την άλλη, η ρίγα της φόρμας σε μεταξωτό, σε συνδυασμό με ένα ωραίο πουκάμισο και φλατ σανδάλι είναι ανακουφιστικό και σοφιστικέ», λέει στο «Κ» η Στέλλα Ράπτη, εκδότρια της Madame Figaro στην Ελλάδα.
Εταιρείες με αμιγώς αθλητική κατεύθυνση, όπως η καναδική Lululemon Athletica αλλά και η ελληνική Bodytalk, μεταξύ τόσων άλλων, συναγωνίζονται σήμερα γνωστά ονόματα που ανήκουν στη σφαίρα του κάζουαλ, αλλά και του λιγότερο κάζουαλ. Κι αυτό γιατί όλοι βλέπουν την προοπτική σ’ αυτή την ανερχόμενη κατηγορία ένδυσης, που σύμφωνα με στοιχεία της εταιρείας ερευνών NPD Group μόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες αντιπροσωπεύει μια αγορά της τάξης των 44 δισ. δολαρίων. Αποτέλεσμα, μια μεγάλη γκάμα τιμών και ποιότητας που ξεκινάει από αλυσίδες «γρήγορης» ένδυσης και καταλήγει σε πολυτελή brands, όπως η ιταλική Moncler. Συχνά, η κατηγορία του «athleisure» σχετίζεται στενά με την καινοτομία στην παραγωγή και στη χρήση «έξυπνων» υφασμάτων, με ελαστικές και αδιάβροχες ιδιότητες, π.χ.
Αν υπάρχει ένα «κομμάτι» που δείχνει την επανάσταση στον σχεδιασμό αλλά και την παγκόσμια καταναλωτική «όρεξη», αυτό είναι το αθλητικό παπούτσι. Θυμηθείτε ότι το πρώτο Air Jordan δημιουργήθηκε από τη Nike για τον Μάικλ Τζόρνταν το 1984 και για μαζική χρήση έναν χρόνο αργότερα.
Τεράστια είναι επίσης η επιρροή της μουσικής βιομηχανίας, όπου ένα είδος σέξι-σπορ στυλ κυριαρχεί ακόμα στις βιντεο-ιστορίες πολλών ράπερ, τραγουδιστών και συγκροτημάτων. Σε συνεργασία με τη βρετανική αλυσίδα Topshop, η Μπιγιονσέ λάνσαρε τη φίρμα Ivy Park το 2016, ενώ ο πολυπράγμων μουσικός, παραγωγός και επιχειρηματίας Κάνιε Γουέστ (και σύζυγος της Κιμ Καρντάσιαν) συνεχίζει ακόμα τη σειρά «εύκολων» ρούχων και υποδημάτων Yeezy, συμπεριλαμβανομένων και των αθλητικών παπουτσιών Yeezy Boost, με παρτενέρ την Adidas.
Με τη γερμανική sportswear εταιρεία συνεργάζεται επίσης και η σχεδιάστρια μόδας Στέλλα Μακ Κάρτνεϊ για τη συλλογή StellaSport, ενώ σπορ συλλογή είχε υπογράψει για τον ίδιο οίκο και η Ελληνίδα Μαίρη Κατράντζου. Την ίδια στιγμή, σχεδιαστές όπως η Τόρι Μπερτς έχουν «αθλητικό τμήμα», ενώ οίκοι-ναυαρχίδες όπως η Hermès και η Chanel επιθυμούν με τη σειρά τους ένα «κομμάτι» της «athleisure» πίτας, προτείνοντας τις δικές τους βερσιόν αθλητικών ρούχων, υποδημάτων και αξεσουάρ.
Αποτέλεσμα της δημιουργικής Μεγάλης Έκρηξης είναι το γεγονός ότι ένα αντρικό κοστούμι συνδυάζεται άνετα με ένα ζευγάρι αθλητικά, άποψη που αντικατοπτρίζει επίσης κάποιες κοινωνικές αλλαγές. Κι αυτό γιατί κυριαρχεί πλέον ένα πολλές φορές προαιρετικό, «μειωμένο» στυλιστικό πρωτόκολλο. Στη Βρετανία πριν από λίγες μέρες ο πρόεδρος της Βουλής των Κοινοτήτων, Τζον Μπέρκοου, ανακοίνωσε ότι οι άντρες βουλευτές δεν είναι αναγκασμένοι να κάθονται στα έδρανα φορώντας γραβάτα. Πόσοι εργοδότες αποδέχονται την ιδέα του «casual Friday», μιας χαλαρότερης επαγγελματικής εμφάνισης πριν το Σαββατοκύριακο; Για πολλούς, βέβαια, το θέμα δεν τίθεται καν, γιατί «γραφείο» σήμερα σημαίνει λάπτοπ και wi-fi.
Τρόπος ζωής, όχι «μόδα»
«Η πίεση που δεχόμαστε σε όλα τα άλλα επίπεδα δημιουργεί την αντίθετη αντίδραση στον τρόπο που ντυνόμαστε», σημειώνει η κ. Ράπτη. «Είναι ένας τρόπος ζωής παρά μια τάση μόδας».
Υπάρχουν και εκείνοι που «θρηνούν» στην ιδέα ότι μια γόβα στιλέτο δίνει τη θέση της σ’ ένα πιο «δραστήριο» αθλητικό παπούτσι. Πώς εξελίσσονται η έννοια και η απεικόνιση της ομορφιάς και της σεξουαλικότητας; Ο κορσές περιορίστηκε, για να αντικατασταθεί από μια πιο απαλή σιλουέτα, το στρίφωμα που κάποτε ακουμπούσε στο πάτωμα έφτασε (πολύ) πιο πάνω από το γόνατο, ενώ οι κοιλιακοί τώρα δεν «διαγράφονται» μόνο, αλλά φαίνονται κανονικά.
Όσο για το «athleisure», σύμφωνα με αναλυτές, το επόμενο «σύνορο» είναι εύχρηστα, καινοτόμα, με αντοχή προϊόντα, που κάνουν ήδη την εμφάνισή τους στον χώρο της βιομηχανίας της ομορφιάς. ■