Γράφουμε και ξαναγράφουμε πως έχει ανέβει το επίπεδο των μπαρ στην Αθήνα. Υπερβολές. Είναι μετρημένοι οι καλοί, στέρεοι μπάρμεν, λίγα τα σοφιστικέ μπαρ. Ο μέσος όρος έχει ανέβει ελάχιστα, πομπώδη ποτά πίνουμε κατά κύριο λόγο, φλύαρα και υπερκοστολογημένα. Τον κανόνα αυτόν θυμήθηκα δοκιμάζοντας τα ποτά του Ξαβιέ Μισαηλίδη στο Holy Garden, στον κήπο του Μεγάρου Μουσικής. Ο κύριος Μισαηλίδης είναι μια χαρισματική εξαίρεση. Μπορεί να έχετε πιει στο βασικό μπαρ του, το Holy Spirit στη Γλυφάδα. Ή στο παράλιο beach bar με το ίδιο όνομα στη Βάρκιζα, όπου ξεκαλοκαιριάζει. Προσφάτως έφτιαξε και άλλο θερινό κονάκι, αυτό στο Μέγαρο, για το οποίο γράφω εδώ. Δίπλα, γύρω, χωρίς σαφή όρια το ανανεωμένο εστιατόριο Mama Fuga. Εκεί μαγειρεύει ο διακεκριμένος Ιταλός σεφ Fabrizio Buliani (θα επανέλθω στα του μενού του με αναλυτική παρουσίαση), ο οποίος επιμελείται και τα μεζεδάκια για το μπαρ του Μισαηλίδη. Ωραία, ευτυχής συγκατοίκηση.
Τα κοκτέιλ λοιπόν είναι εμπνευσμένα, δουλεμένα με αρτύματα ιδιαίτερα, αλλά κατά μία έννοια «στρέιτ». Εξηγούμαι: τα επιμέρους υλικά αναμειγνύονται με τρόπο τέτοιο, που στο τέλος δίνουν ένα οργανικά δεμένο σύνολο, το αποτέλεσμα είναι καθαρό, μια πρωτεύουσα γεύση από πολλές δευτερεύουσες. «Με στρογγυλό τελείωμα», λέει ο δημιουργός τους. Ας το πούμε έτσι. Πάντως, οι πρώτες ύλες διακρίνονται ακόμα και εντός των αναμείξεων και είναι έξοχες: ποτά πολύ προσεκτικά επιλεγμένα, αρκετές σπανιότητες, χυμοί, σιρόπια, αναψυκτικά, είτε χειροποίητα είτε εκλεκτής ποιότητας του εμπορίου.
Από τα tiki κοκτέιλ (genre που περιλαμβάνει εξωτικές, πολυνησιακού τύπου αναμείξεις) ήπιαμε το κλασικό, δυνατό Zombie, στο οποίο το χειροποίητο ξίδι από μύρτιλα δίνει ένα αιχμηρό τελείωμα. Και το πικάντικο αλλά δροσιστικό και καλοκαιρινό Jack Sparrow με διάφορα ρούμια, μπαχαρικά, φρεσκοτριμμένο τζίντζερ, λικέρ μπανάνα και φρέσκο ανανά. Από τη λίστα με τα πειραγμένα ’80s κοκτέιλ πήραμε το Tequila Sunrise, το οποίο στα χέρια του Μισαηλίδη υπέστη γερό λίφτινγκ: καπνιστό Mezcal αντί για τεκίλα, μαρμελάδα πορτοκάλι, λεμονόκρεμα, φρεσκοστυμμένος χυμός ροζ γκρέιπφρουτ αντί για πορτοκάλι, λικέρ κεράσι αντί για γρεναδίνη. Ισορροπημένο, εξαιρετικό.
Λιγότερο περίπλοκα, αλλά με αλλαγμένο προφίλ, και τα κλασικά και αγαπημένα μου negroni, sazerac, old fashioned. Χωρίς να έχει αλλοιωθεί ο στιβαρός χαρακτήρας τους, έχουν ενδιαφέρουσες οξύτητες και μια ευπρόσδεκτη φρεσκάδα. Γίνονται, αν θέλετε, κομμάτι καλοκαιρινά.
Νόστιμα και τα χαμηλά σε περιεκτικότητα αλκοόλ ποτά (π.χ. η σανγκρία ανανά και το αμερικάνο), ιδανικά για απεριτίφ.
Τα κοκτέιλ κοστίζουν από 8 έως 10 ευρώ. Σημαντικό αυτό. Τα ιταλικά μεζεδάκια του Buliani καλοφτιαγμένα και ό,τι πρέπει για συνοδευτικά της ποτοποσίας. Έχει μικρά σάντουιτς με μοσχάρι στη σχάρα, μαγιονέζα και ρόκα, ζουμερά και ελαφρώς πιπεράτα, arancini, ήτοι τραγανές κροκέτες ρυζιού με μοτσαρέλα και σαφράν, piadina, λεπτή πίτα (κάτι μεταξύ φοκάτσια και αραβικής) μέσα στην οποία διπλώνει φετούλες από γουρουνόπουλο και χρένο, και μια ωραία ποικιλία ιταλιάνικων αλλαντικών με χειροποίητες μαρμελάδες. Τα πατατάκια κι αυτά χειροποίητα.
Και δυο λόγια για τον κήπο: μια ανάσα από τη Βασιλίσσης Σοφίας, είναι μια δροσερή κρυψώνα από τη βουή και τις σκοτούρες του άστεως. Μοσχοβολάει λεβάντες, ρίγανες και δεντρολίβανα. Σας προτείνω να τον χαρείτε όσο είναι ακόμα μέρα (γύρω στις 19.00 ανοίγει) και να τον δείτε σιγά σιγά να σκοτεινιάζει και να φωτίζεται μαλακά από τα γλαρά φώτα του μπαρ. ■
Holy Garden, Κόκκαλη 1, Αμπελόκηποι (κήπος Μεγάρου Μουσικής), Τ/210-72.42.979.
Ανοιχτά καθημερινά 19.00-02.00. Κόστος κοκτέιλ: 8-10 €, μεζέδες: 5,5-9 €.