Τα πράγματα στο γραφείο άρχισαν να γίνονται περίεργα όταν ένα πρωί όλοι οι συνάδελφοι συζητούσαν πολύ σοβαρά για ένα θέμα που στην αρχή δεν μπορούσα να καταλάβω. Υπήρχε ένταση στην ατμόσφαιρα, κανείς δεν αστειευόταν. Λέξεις από μια φαινομενικά ακατάληπτη διάλεκτο, με σπαθιά, δράκους και λύκους, δεν βοηθούσαν πολύ. Η εικόνα ήταν εντυπωσιακή: ενήλικοι, καλλιεργημένοι, οικογενειάρχες, με παιδιά στο σπίτι, συζητούσαν ασταμάτητα για το τελευταίο επεισόδιο του «Game of Thrones». Ο κοινωνιολογικός γρίφος έπρεπε να λυθεί. Τρεις συντάκτες του «Κ» απάντησαν σε επτά ερωτήσεις που συνοψίζονται στην εξής μία: «Προς τι όλη αυτή η φασαρία;».
Χωρίς να έχω δει ούτε μισό επεισόδιο, σκέφτομαι το «GoT» σαν ένα χορταστικό ενήλικο παραμύθι. Αν δεν τα πας καλά με τα παραμύθια, υπάρχει περίπτωση να σου αρέσει;
ΑΘΩΣ ΔΗΜΟΥΛΑΣ: Το «GoT» δεν απευθύνεται σε κάποιο ειδικό κοινό. Αυτό αποδεικνύεται από τα εκατομμύρια των φανατικών τηλεθεατών του που δεν είχαν καμία εξοικείωση ούτε με δράκους, ούτε με στρατούς από νεκρούς, ούτε καν με το μεσαιωνικό περιβάλλον και το γοτθικό στοιχείο. Οι ωραίες ιστορίες αρέσουν σε όλους.
ΜΑΡΙΑ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: Το «GoΤ» σίγουρα δεν είναι bedtime story. Στο Westeros δεν ονειροπολούν νεράιδες, ξωτικά, αθώες κορασίδες, καλόκαρδοι νεαροί πρίγκιπες ή άλλοι ήρωες των ιστοριών του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν. Ο κόσμος του είναι βγαλμένος από τις σκοτεινές γωνιές των παραμυθιών των αδερφών Γκριμ. Στα επτά βασίλεια οι φλεγόμενες αναπνοές των δράκων αντανακλώνται στις λεπίδες κοφτερών σπαθιών, το χώμα ποτίζεται από το ζεστό αίμα δικαίων και αδίκων, τις αχανείς χιονισμένες εκτάσεις του Βορρά στοιχειώνει η παγωμένη ανάσα των νεκρών. Είναι ένας φανταστικός κόσμος, όπου συμβαίνουν πολύ «πραγματικά», φρικτά, τρομερά γεγονότα.
MANINA NTANOY: Αν βγάλεις τους δράκους, τα ζόμπι, κάτι τύπους που αλλάζουν πρόσωπα σαν τα πουκάμισα, έναν πιτσιρικά που γυρίζει τα μάτια του ανάποδα και νομίζει ότι είναι κοράκι, μία που δεν καίγεται και μερικά ακόμα μεταφυσικά, θα έλεγα ότι το «GoΤ» είναι από τη ζωή βγαλμένο, ωμό, ρεαλιστικό έως και σύγχρονο, απόλυτα σχετικό με την πραγματικότητα, όσον αφορά το πόσο περίπλοκη και σκοτεινή είναι η ανθρώπινη κατάσταση, το πόσο θολά είναι τα όρια μεταξύ του καλού και του κακού, το πόσο σκληρό αλλά και μεγαλειώδες είναι να προσπαθεί κανείς να επιβιώσει σε αυτόν τον απαίσιο κόσμο που φτιάξαμε για τους εαυτούς μας.
Ο Night King είναι ο βασικός κακός της ιστορίας, ηγέτης του στρατού των νεκρών που καταδιώκει (αριστερά) μια ομάδα ηρώων προς το τέλος της φετινής σεζόν.
Η μαγεία της σειράς κρύβεται στα ειδικά εφέ ή στους χαρακτήρες;
Α. Δ.: Νομίζω και στα δύο. Ή, πιο σωστά, σε τίποτα από τα δύο. Η σειρά έχει δύο άλλα βασικά πλεονεκτήματα. Πρώτον, έχει υπάρξει εξαιρετικά απρόβλεπτη, αδιαφορώντας για παγιωμένες σεναριακές συμβάσεις της τηλεόρασης. Δεύτερον, καθώς η παραγωγή βασίστηκε στον πλούτο του κειμένου του Μάρτιν, μας παρουσιάστηκε ένας φανταστικός κόσμος που έμοιαζε αληθινός, με πλήθος λαογραφικών στοιχείων του κάθε τόπου, με αναλυτικές περιγραφές των παραδόσεων, της ιστορίας, της μυθολογίας και των διάφορων θρησκειών του Westeros. Ο κόσμος του «GoT» ήταν τόσο ζωντανός, που σε προκαλούσε να τον γνωρίσεις καλύτερα.
Μ. Α.: Τα ειδικά εφέ σίγουρα βοηθούν στο να δημιουργηθεί ένα μέρος της μοναδικής ατμόσφαιρας της σειράς και δίνουν λύσεις στην απεικόνιση ανύπαρκτων τεράτων, για παράδειγμα των δράκων που «ξερνούν» φωτιά. Τόσο μεγάλη –σε ένταση, διάρκεια και ευρύτητα– λατρεία, όμως, μπορεί να εμπνεύσει μόνο μια σειρά με εξαιρετικούς χαρακτήρες. Οι ήρωες του «GoΤ» είναι πολυδιάστατοι, ολοκληρωμένοι, συνεπείς, αθώοι και ένοχοι συνάμα, με ελαττώματα, αγωνίες, λάθη, ένστικτα που τους κάνουν αναγνωρίσιμους, αντικείμενα συμπάθειας ή σφοδρού μίσους.
Μ. ΝΤ.: Θα συμφωνήσω μέχρι τελείας με τους συναδέλφους και θα προσθέσω μόνο μία παράμετρο: Το «GoT» επιφύλαξε και μια άλλη μαγεία: μια παγκόσμια συνωμοσία των τηλεθεατών. Άνθρωποι σε όλο τον κόσμο ζούμε σε πραγματικό χρόνο, ταυτόχρονα, ένα φαινόμενο που μας συνεπαίρνει κι αυτό από μόνο του είναι συναρπαστικό επίσης. Τα βίντεο με τις αντιδράσεις ανθρώπων σε όλο τον πλανήτη την ώρα που παρακολουθούν το «Red Wedding» είναι, νομίζω, η καλύτερη απόδειξη. Αν ένας Αμερικανός από το Μιλγουόκι, μια Σπανιόλα στην Ανδαλουσία, ένας Φιλιππινέζος στη Μανίλα, μια Ελληνίδα στην Κυψέλη και ένας Νεοζηλανδός με τα γελάδια του συναντιούνταν απόψε το βράδυ, το μόνο που θα μπορούσαν άνετα να συζητήσουν, χωρίς να χρειαστεί καμία περαιτέρω γνωριμία, είναι το season finale της 7ης σεζόν.
Θεωρείτε τον εαυτό σας εθισμένο; Ποιο είναι το ατομικό σας «ρεκόρ» παρακολούθησης διαδοχικών επεισοδίων χωρίς διακοπή;
Α. Δ.: Βλέπω ένα επεισόδιο την εβδομάδα και δεν έχω δει ποτέ το ίδιο επεισόδιο δύο φορές. Ωστόσο νιώθω αρκετά εθισμένος στο σύμπαν του Μάρτιν: εδώ και επτά χρόνια έχω περάσει αμέτρητες ώρες συζητώντας για όσα έγιναν και προβλέποντας όσα θα γίνουν, έχω διαβάσει όλες τις θεωρίες συνωμοσίας που έχουν διατυπωθεί, έχω μελετήσει ξανά και ξανά τον χάρτη του Westeros κι έχω πάει (τον πρώτο καιρό ακόμα) για ποτό με φίλο-αναγνώστη των βιβλίων επί τούτου, ώστε να μου λύσει απορίες για την ιστορία των χαρακτήρων και των οίκων τους.
Μ. Α.: Εθισμένο και χωρίς καμία πρόθεση απεξάρτησης! Ατομικό ρεκόρ συνεχούς παρακολούθησης: 9 ώρες κάνοντας binge watching όλη την πορεία του Τζον Σνόου· πώς το μπάσταρδο του Γουίντερφελ έγινε «κοράκι», «λευκός λύκος» και βασιλιάς του Βορρά.
Μ. ΝΤ.: Έχω δει «GoΤ» υπό όλες τις συνθήκες: άυπνη, μεθυσμένη, στις 7 το πρωί, στο νοσοκομείο, στις διακοπές. Τις τρεις πρώτες σεζόν τις έχω δει τρεις φορές, τη δεύτερη φορά παρέα με μια φίλη που την έπεισα να μυηθεί κι εκείνη, τις είδαμε σε λιγότερο από τέσσερις ημέρες. Το επεισόδιο που η Ντενέρις αποκτά τον στρατό της το έχω δει περισσότερες φορές από όσες θα ήμουν πρόθυμη να αποκαλύψω.
Έχετε νιώσει ποτέ τύψεις γιατί αισθάνεστε ότι αμελείτε άλλες, σημαντικότερες ασχολίες;
Α. Δ.: Όχι, έτσι κι αλλιώς μιλάμε για δέκα ώρες τον χρόνο – επτά φέτος.
Μ. Α.: Όχι! Φροντίζω, πριν ακουστούν οι πρώτες νότες από τους τίτλους αρχής της σειράς και η κάμερα ξεκινήσει να ταξιδεύει στη γη του Westeros, να έχω κλείσει τις σημαντικές εκκρεμότητες και να έχω «κοιμίσει» τον ενοχικό εαυτό μου.
Μ. ΝΤ.: Aυτή τη στιγμή, π.χ., θα έπρεπε να γράφω ένα κείμενο για τα «Ταξίδια» της «Καθημερινής». Έχω τύψεις που δεν το κάνω; Όχι, αλλά έχω άγχος. Γενικά μου έχει προκαλέσει πολύ άγχος, επειδή το προτιμούσα από άλλες, αν όχι σημαντικότερες, σίγουρα πιο απαραίτητες για την επιβίωσή μου, ασχολίες.
Πώς αντιμετωπίζετε τα spoilers;
Α. Δ.: Δεν ασχολούμαι με τα social media, βλέπω πάντα τα επεισόδια στην ώρα τους και ξέρω ότι κάθε Δευτέρα πρέπει να προσέχω τα αμερικανικά sites, στα οποία λόγω της διαφοράς της ώρας το επεισόδιο έχει αρχίσει να συζητιέται από νωρίς. Οπότε πολύ σπάνια έχω αντιμετωπίσει πρόβλημα με τα spoilers και ποτέ δεν έχω μάθει κάτι πολύ σημαντικό χωρίς να το θέλω. Μια φορά μόνο το ένιωθα όλη μέρα στην ατμόσφαιρα ότι κάτι είχε συμβεί – ψίθυροι, βλέμματα, υπονοούμενα. Όταν έφτασα σπίτι, είδα το επεισόδιο με τον «κόκκινο γάμο».
Μ. Α.: Την επομένη της προβολής των επεισοδίων, ειδικά της έβδομης σεζόν, αν δεν είχα προλάβει να δω το επεισόδιο, έμπαινα στο ίντερνετ με προσοχή, για να μη «φάω» spoiler. Δεν είμαι αρνητική, ωστόσο, στο να μαθαίνω θεωρίες για τη συνέχεια της σειράς ή πληροφορίες και εκτιμήσεις με βάση τα βιβλία του Τζορτζ Μάρτιν.
Μ. ΝΤ.: Τα έχω δεχτεί, όπως τον θάνατο και τους φόρους, και με την ίδια προνοητικότητα προσπαθώ να τα αποφεύγω. Δεδομένου ότι είμαι αρκετά ενεργή στα σόσιαλ μίντια, αυτό είναι συχνά ένα πολύ δύσκολο έργο.
Η Καλίσι (Εμίλια Κλαρκ) και οι σύμμαχοί της, στους οποίους πλέον ανήκει και ο Τζον Σνόου (Κιτ Χάριγκτον).
Η Καλίσι (Εμίλια Κλαρκ) και οι σύμμαχοί της, στους οποίους πλέον ανήκει και ο Τζον Σνόου (Κιτ Χάριγκτον).
Αν υποθέσουμε ότι είχατε τη δυνατότητα, υπάρχει κάτι που θα αλλάζατε στη σειρά;
Α. Δ.: Θα πρόσθετα δυο-τρεις σεζόν ακόμα, ώστε η σειρά να ολοκληρωθεί στους ρυθμούς που κινήθηκε όλα τα προηγούμενα χρόνια, χωρίς τη βιασύνη να χωρέσουν τα πάντα μέχρι το προγραμματισμένο φινάλε το 2018. Αν προσθέσουμε και ότι το τηλεοπτικό «GoT» έχει προσπεράσει πλέον την πλοκή των βιβλίων (που είναι άγνωστο αν και πότε θα ολοκληρωθούν), αυτό που είδαμε φέτος ήταν ξαφνικά κάτι διαφορετικό: ασταμάτητη δράση μεν, αλλά και πολλές προχειρότητες, σεναριακά κενά, διαδικαστικοί διάλογοι.
Μ. Α.: Θα είχα σώσει μερικούς Σταρκ από το μαχαίρι! Θα μας είχα γλιτώσει όλους από τις γλαφυρές εικόνες της εκπαίδευσης του Σαμ Τάρλι στο άδειασμα των δοχείων νυκτός των μέιστερ και θα είχα αφήσει άθικτο το όμορφο πρόσωπο του Όμπεριν.
Μ. ΝΤ.: Στη σειρά όχι, αν και η έβδομη σεζόν ήταν πιο χολιγουντιανή από ό,τι θα ήθελα, αλλά ας είναι. Αυτό που θα έκανα είναι παγκόσμια αργία την ημέρα προβολής κάθε επεισοδίου.
Είναι η καλύτερη σειρά που έχετε δει;
Α. Δ.: Είναι η σειρά που έχω παρακολουθήσει πιο ευχάριστα – έχει τύχει να πατήσω pause στη μέση επεισοδίου για να βεβαιωθώ ότι δεν τελειώνει ακόμα. Αρκετές φορές. Αλλά δεν τη θεωρώ την καλύτερη. Δεν μπορεί να συγκριθεί ούτε με το κορυφαίο όλων «Sopranos» ή το «Wire», ίσως ούτε με το «Six Feet Under» ή ακόμα και το «Deadwood», όλες σειρές του ΗΒΟ παρεμπιπτόντως. Το «GoT» είναι κάπου λίγο πιο κάτω.
Μ. Α.: Είναι σίγουρα η πιο μεγάλη και άρτια παραγωγή που έχω δει ποτέ και αυτή που μου δημιουργεί τα πιο έντονα συναισθήματα πριν, κατά τη διάρκεια και μετά την προβολή.
Μ. ΝΤ.: Είναι σίγουρα από τις πιο αγαπημένες μου, όσον αφορά το πόσο πολύ με τράβηξε στον κόσμο της. Αλλά ας είμαστε σοβαροί: η καλύτερη σειρά είναι και θα είναι πάντα οι «Sopranos». ■