Για την προσωπική ζωή της Σάλι Χόκινς γνωρίζουμε ελάχιστα. Σχεδόν τίποτα. Ότι γεννήθηκε στο Λονδίνο πριν από 41 χρόνια, ότι ως παιδί ήταν δυσλεξική, ότι ο πατέρας και η μητέρα της είναι συγγραφείς παιδικών βιβλίων. Λίγο πολύ αυτά. Όλα τα υπόλοιπα τα κρατάει αποκλειστικά για τον εαυτό της. Είναι ντροπαλή και «ίσως το πιο νευρικό άτομο που έχω συναντήσει ποτέ σε συνέντευξη», είπε κάποτε ο κριτικός της Telegraph Τζον Πρέστον. «Κοιτούσε συνέχεια αγχωμένη το μαγνητοφωνάκι μου». Άλλωστε, και οι συνεντεύξεις της είναι μετρημένες.
Μια παράδοξη συμπεριφορά για μια ηθοποιό τόσο καταξιωμένη, που έχει κερδίσει την εκτίμηση μεγάλων σκηνοθετών (Μάικ Λι, Γούντι Άλεν κ.ά.), που έχει βραβευτεί με Χρυσή Σφαίρα («Happy-Go-Lucky»), που έχει προταθεί για Όσκαρ («Blue Jasmine») και που ίσως προταθεί για ένα ακόμα, για την ερμηνεία της στο «The Shape of Water» του Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο, που έκλεψε την παράσταση τις πρώτες ημέρες του Φεστιβάλ της Βενετίας – τη στιγμή που γράφεται αυτό το κείμενο δεν έχουν ανακοινωθεί τα βραβεία. Σε κάθε περίπτωση, η ερμηνεία της Χόκινς επαινέθηκε μαζικά, σε έναν ιδιαίτερα απαιτητικό ρόλο μάλιστα, καθώς η ηρωίδα που υποδύεται είναι μουγγή και συνδέεται συναισθηματικά με ένα απόκοσμο πλάσμα που ζωντανεύει στο σύμπαν της αλλόκοτης φαντασίας του Ντελ Τόρο.
Εν τω μεταξύ, σε λοιπά φεστιβάλ του καλοκαιριού, η Χόκινς εντυπωσίασε και χάρη σε μια άλλη ταινία της, το «Maudie», παίζοντας την Καναδή λαϊκή ζωγράφο Μοντ Λιούις. Ο συμπρωταγωνιστής της, Ίθαν Χοκ, ανέφερε ότι κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων η Χόκινς ζωγράφιζε τέσσερις ώρες την ημέρα, ότι έκανε μαθήματα για να φτιάξει την καναδική προφορά της και την υπόλοιπη ώρα εξασκούνταν με έναν καθηγητή χορού για το πώς να κάνει το σώμα της να μοιάζει ότι πάσχει από αρθρίτιδα, όπως η Μοντ.
Είναι, λοιπόν, η χρονιά που η Χόκινς γνωρίζει μια ευρύτερη καταξίωση και πλέον μπορεί να τοποθετείται –οριστικά– στο γκρουπ των μεγάλων ηθοποιών της γενιάς της. Με το χαρακτηριστικό της χαμόγελο και τα εντυπωσιακά εκφραστικά της μάτια. ■