Είμαι μύωπας, σαν τον Αλέξανδρο Βούλγαρη. Φοράω κι εγώ γυαλιά. Πολλές φορές όμως τα βγάζω –είναι ένα παιχνίδι που κάνω με τον εαυτό μου– για να δω πώς φαίνεται η πραγματικότητα από μακριά, έχοντας κακή όραση. Οι εικόνες τότε που βλέπω με τα μάτια μου μοιάζουν με πίνακες ζωγραφισμένους με τη μέθοδο του πουαντιγισμού. Καταλαβαίνω λοιπόν πώς είναι να «βλέπεις τη ζωή θολά», όπως τραγουδά ο Boy στο νέο του άλμπουμ «Έτοιμοι Δύο». Δεν πρόκειται μόνο για μια οπτική ψευδαίσθηση, είναι ένα αίσθημα, μια εμπειρία. Η νοητική κατάσταση του να είσαι «out of focus» δεν είναι όμως πάντα αστεία, όπως σε εκείνη την ταινία του Γούντι Αλεν. O γιος του σκηνοθέτη Παντελή Βούλγαρη και της συγγραφέως Ιωάννας Καρυστιάνη έφτιαξε μια μουσική μολότοφ, η οποία αναφέρεται στη σκληρή μετά κρίση εποχή, όπου πια οι πολίτες αυτής της χώρας, ειδικά οι νέοι, είναι γεμάτοι πληγές, πριν ακόμη ανοίξουν τα φτερά τους. Το «Έτοιμοι Δύο» περιέχει τραγούδια πολιτικά, έξυπνα, με αλληγορική σημασία. Η μουσική όμορφη, ο στίχος όμως σκληρός, σκοτεινός, δυσοίωνος και λίγο τρομακτικός. Το τελευταίο του τραγούδι με τίτλο «Θρίλερ» μιλάει για ζόμπι που φορούν «τη μάσκα του κόκκινου θανάτου». Φυσικά, από το άλμπουμ δεν λείπει η αγάπη του πολυτάλαντου καλλιτέχνη για την Αθήνα, αυτή την πόλη που ναι μεν μας ζορίζει, αλλά που «ξέρει να μας λιώνει». Το «Γλυκιά μου αγάπη», με τα υπέροχα φωνητικά της Δεσποινίδος Τρίχρωμης, αποδεικνύει τη μουσική μαεστρία του Αλέξανδρου Βούλγαρη.■