Αυτή η ιστορία θα ήθελα να μη με έχει απασχολήσει. Να μπορούσε να έχει λήξει όταν και ξεκίνησε, πριν από 31 χρόνια, η δικαιοσύνη να έχει λάβει μια απόφαση και κανείς να μη μάθαινε ποτέ τίποτα. Αλλά τα πράγματα δεν λειτουργούν έτσι. Σε περίπτωση που έχετε χάσει την ιστορία του Κέβιν Σπέισι, με δυο λόγια έχει συμβεί το εξής: ο ηθοποιός Άντονι Ραπ δήλωσε σε συνέντευξή του ότι το 1986, όταν δηλαδή ήταν 14 ετών, και ενώ βρισκόταν σε ένα πάρτι στο διαμέρισμα του Σπέισι (αμφότεροι συμμετείχαν σε θεατρική παραγωγή του Μπρόντγουεϊ), ο 26χρονος τότε ανερχόμενος ηθοποιός τον προσέγγισε ερωτικά. Τελικά ο μικρός κατάφερε να διαφύγει, αλλά το περιστατικό, όπως είπε, σημάδεψε τη ζωή του. Ο Σπέισι απάντησε πάραυτα μέσω κοινωνικών δικτύων, απολογούμενος για το συμβάν, παρά το ότι δεν το θυμάται, όπως σχολίασε, γιατί μάλλον ήταν μεθυσμένος· επί τη ευκαιρία, μας γνωστοποίησε ότι είναι ομοφυλόφιλος.
Η ελαφρά τη καρδία εξομολόγηση ενός «μυστικού» που ο Σπέισι αρνιόταν για χρόνια να αποκαλύψει, υπερασπιζόμενος, παρά τις επίμονες ερωτήσεις του Τύπου, το δικαίωμα να διαφυλάξει την προσωπική του ζωή, φανερώνει μια στάση υποκριτική – τι ειρωνεία για έναν κορυφαίο ηθοποιό! Ας δεχτούμε ότι αυτή η αποκάλυψη δεν έγινε με δόλο, ότι δεν εμφάνισε το θέμα «gay» για να μην ασχοληθούμε με το θέμα «απόπειρα βιασμού 14χρονου». Αλλά τότε γιατί; Ο συγχρονισμός είναι τέτοιος, που φαίνεται σαν να χρησιμοποιεί τη σεξουαλική του επιλογή ως δικαιολογία για ό,τι μπορεί να έγινε εκείνο το βράδυ. Λες και το επιλήψιμο στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν είναι ότι ο Ραπ ήταν 14 ετών ή ότι δεν επιθυμούσε καμία επαφή μαζί του, αλλά το ότι ήταν αγόρι.
Όμως, η τοποθέτησή του είναι τόσο άστοχη, τόσο προφανέστατα άστοχη, που μοιάζει περισσότερο προϊόν ταραχής (αν όχι ενοχής). Εκτιμώ ότι και ο ίδιος ο Σπέισι δεν πιστεύει ότι, όντας ομοφυλόφιλος, νομιμοποιείται να παρενοχλεί εφήβους. Και, τέλος πάντων, η άκομψη δήλωσή του είναι κάτι που δικαιολογείται και υποθέτω ότι αργά ή γρήγορα ο ηθοποιός θα επανατοποθετηθεί. Αυτό που δεν δικαιολογείται είναι αν όντως παρενόχλησε έναν 14χρονο. Ισχύουν τα λεγόμενα του Ραπ; Ή είναι μια παραφουσκωμένη ανάμνηση; Κι αν ισχύουν, είναι ο μόνος; Ή μέχρι να φτάσουν αυτές οι γραμμές στο τυπογραφείο θα έχει ανοίξει ο ασκός του Αιόλου, όπως συνέβη προ ημερών στην περίπτωση του Γουάινσταϊν; Ήδη ο Mεξικανός ηθοποιός Ρ. Καβάζος έριξε λίγο ακόμα λάδι στη φωτιά λέγοντας ότι στο θέατρο Old Vic όλοι ήξεραν την αδυναμία του Σπέισι στους άνδρες κάτω των 30.
Ποιος είναι δηλαδή ο Κέβιν Σπέισι; Μέχρι την προηγούμενη εβδομάδα ήταν ένας άνθρωπος με προοδευτικές ιδέες και ευγένεια, ένας γοητευτικός άνθρωπος της τέχνης, που τόσο έντονα είχαμε χειροκροτήσει προ ετών όταν φίλησε με σεβασμό το χώμα της Επιδαύρου. Ή τελικά είναι ένα τέρας; Ότι τελευταία τον έχουμε ταυτίσει με τον κυνικά χειριστικό Φράνσις Άντεργουντ του «House of Cards» δεν τον βοηθάει. Ούτε αν θυμηθούμε τους ρόλους που διακρίθηκε σε όλη του την καριέρα, από τον μεσήλικα μπαμπά που φαντασιώνεται την ανήλικη φιλενάδα της κόρης του στο «American Beauty» μέχρι τον υποχθόνιο κακοποιό στους «Συνήθεις υπόπτους» ή τον διεστραμμένο δολοφόνο του «Seven».
Μόνο το Netflix επωφελήθηκε από αυτή την ιστορία, βρίσκοντας την ευκαιρία να ξεφορτωθεί το «House of Cards», που είχε αρχίσει να χάνει τους οπαδούς του μετά την τελευταία απογοητευτική σεζόν. Ο έκτος κύκλος θα προβληθεί στις αρχές του νέου έτους, αλλά θα είναι ο τελευταίος, και μπορεί αυτό να είναι κάτι που είχε προαποφασιστεί, αλλά ανακοινώθηκε τώρα. Γιατί αυτή θα είναι η τιμωρία του Σπέισι. Η θλιβερή αποκαθήλωσή του. Ένα μέρος της οποίας ίσως να γλίτωνε με μια στοιχειωδώς πιο κατάλληλη τοποθέτηση. Όπως με το να αρνηθεί απλώς την ενοχή του. ■