Υμνος στην αυθεντικότητα
Η πρώτη μέρα της επίσημης επίσκεψης του Γάλλου προέδρου Εμανουέλ Μακρόν και της συζύγου του Μπριζίτ στην Αθήνα στις 7 Σεπτεμβρίου ακολουθεί το πρωτόκολλο. Είναι η πρώτη αποστολή του 39χρονου νέου προέδρου ως αρχηγού κράτους εκτός συνόρων μετά τη νίκη του-έκπληξη στις εκλογές της 7ης Μαΐου. Κατά τη διάρκεια τελετής υποδοχής του ζεύγους στο Προεδρικό Μέγαρο, ντυμένη από τον γίγαντα της γαλλικής βιομηχανίας μόδας Louis Vuitton, η νέα Πρώτη Κυρία της Γαλλίας συμβολίζει το γαλλικό chic όπως αυτό διαμορφώνεται στον 21o αιώνα. Πίσω της, ο Έλληνας εύζωνας αποτελεί μέρος μιας μακράς παράδοσης η οποία συνδυάζει περηφάνια και (χρονομετρημένη) πειθαρχία, περπατώντας με τα κόκκινα δερμάτινα τσαρούχια που στη σόλα τους έχουν καρφιά. Σε κάθε εκδοχή του, το αυθεντικό υπερτερεί. ― ΕΛΙΣ ΚΙΣ
© Ανδρέας Σιμόπουλος
ΚΠΙΣΝ: Ο νέος προορισμός της Αθήνας
Αν και ακόμη δεν βρίσκεται σε πλήρη λειτουργία –αναμένουμε φέτος τα εγκαίνια της Εθνικής Βιβλιοθήκης–, το Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος είναι ό,τι καλύτερο έχει συμβεί στην Αθήνα και στους κατοίκους της, που έχουν υποφέρει ουκ ολίγα τα τελευταία χρόνια. Είναι το ουράνιο τόξο μετά την καταιγίδα, ο μόνος τόπος στην πόλη που με κάνει να νιώθω σαν στο σπίτι μου. Φιλόξενο, ασφαλές, πολιτισμένο και φιλικό προς την οικογένεια (ελάχιστα μέρη στην πρωτεύουσα είναι σχεδιασμένα για γονείς και παιδιά). Πηγαίνοντας εκεί, μπορώ να κλείνω τα «μάτια» μου στον έξω κόσμο˙ στους θορύβους, στην τρέλα και στα προβλήματα της καθημερινότητας. Όταν είμαι εκεί, δεν νιώθω ότι ζω στην Ελλάδα της κρίσης. Νοερά ταξιδεύω αλλού, σε μακρινές μητροπόλεις που σέβονται τον πολίτη και ικανοποιούν τις σύγχρονες ανάγκες του, όπως τη χαλάρωση, την ψυχαγωγία (στη φωτογραφία βλέπουμε στιγμιότυπο από τις καλοκαιρινές εκδηλώσεις του ΚΠΙΣΝ), την άθληση (έχει μέχρι και μικρό στίβο!), το παιχνίδι, τη σκέψη. Και χάρη στα απέραντα αρωματικά φυτά, είναι το μοναδικό πάρκο στην Αθήνα που μυρίζει τόσο ωραία! ― ΣΕΛΑΝΑ ΒΡΟΝΤΗ
© Stathis Mamalakis
Το καλοκαίρι της documenta
Η documenta, ένα από τα μεγαλύτερα καλλιτεχνικά γεγονότα του κόσμου, μεταφέρθηκε για πρώτη φορά εκτός του Κάσελ, στην ελληνική πρωτεύουσα. Αυτή ήταν και η αφορμή για να ανοίξει μια μεγάλη συζήτηση περί σύγχρονης τέχνης, να αποκτήσουμε πρόσβαση σε έργα που δεν είχαμε δει ποτέ και, τέλος, η Αθήνα να βρεθεί στο επίκεντρο ενός διεθνούς ρεύματος θετικής δημοσιότητας. Όλα αυτά ήταν αδιαμφισβήτητο κέρδος – όπως και η ευχάριστη παρουσία ξένων φιλότεχνων που ήρθαν σε επαφή με λιγότερο αυτονόητες όψεις της πόλης. Δυστυχώς, η ανακοίνωση ελλείμματος της τάξης των 5,4 εκατομμυρίων ευρώ έριξε βαριά σκιά στoν εικαστικό θεσμό – ο προϋπολογισμός αυξήθηκε κυρίως λόγω των επιπλέον εξόδων που έγιναν εξαιτίας της μεταφοράς της έκθεσης στην Ελλάδα. Οι συμμετέχοντες καλλιτέχνες, σε ανοιχτή επιστολή τους, αποδίδουν την πράξη ενοχοποίησης της Αθήνας από γερμανικές φωνές στην «προσπάθεια άσκησης πολιτικού ελέγχου στην documenta». Ωραία όλα αυτά, αλλά δεν θα έπρεπε ο πρώην καλλιτεχνικός διευθυντής Άνταμ Σίμτσικ να αναλάβει έστω ένα μέρος της ευθύνης; Η υπερβολικά φιλόδοξη διασπορά των εκδηλώσεων σε αμέτρητους χώρους διεξαγωγής, οι μη έγκαιρες προσκλήσεις εικαστικών από το εξωτερικό και η σπατάλη χρόνου και πόρων σε λιγότερο ουσιαστικές ενέργειες θα οδηγούσαν με μαθηματική ακρίβεια σε οικονομικό εκτροχιασμό. ― ΣΕΛΑΝΑ ΒΡΟΝΤΗ
© Λευτέρης Παρτσάλης
Σαρωνικός SOS
Η δαντελωτή ακτογραμμή του Σαρωνικού κόλπου, η θάλασσα που φέρνει την αύρα της μέχρι την Αθήνα, τα ψάρια και τα οστρακοειδή που φτάνουν στο τραπέζι οικογενειών από την πρωτεύουσα και τα νότια προάστια μέχρι τη Σαλαμίνα, τα βότσαλα και τα κοχύλια που συνοδεύουν τους παραθεριστές πίσω στα διαμερίσματα για να τους θυμίζουν τις ξέγνοιαστες μέρες. Μαύρα, όλα μαύρα. Το μαζούτ που διέρρευσε από το δεξαμενόπλοιο «Αγία Ζώνη ΙΙ» τα ξημερώματα της Δευτέρας 11 Σεπτεμβρίου, εκτός από τη ρύπανση που προκάλεσε, κηλίδωσε και την ποιότητα ζωής, πότισε με τη μυρωδιά του την καθημερινότητα και απείλησε με μόνιμη βλάβη τη χλωρίδα, την πανίδα και την ανάπτυξη της περιοχής. Όπως όμως τα χρώματα του ουράνιου τόξου διαθλώνται τόσο στο νερό όσο και στο πετρέλαιο, έτσι και από αυτή την καταστροφή προέκυψε κάτι καλό: η αποφασιστικότητα και η σύμπνοια που επέδειξαν οι κάτοικοι των παράκτιων δήμων, η σκληρή δουλειά και η αυταπάρνηση των συνεργείων καθαρισμού και η πεισματική άρνηση όλων να αφήσουν το μέλλον τους να σκοτεινιάσει. ― ΜΑΡΙΑ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ
© ΣΩΤΗΡΗΣ ΜΠΑΡΜΠΑΡΟΥΣΗΣ/ΑΠΕ-ΜΠΕ
Το θαύμα του Βόλου
Tο γιατί οι οπαδοί της ΑΕΚ και του ΠΑΟΚ θέλησαν να συγκρουστούν λίγο πριν από την έναρξη του τελικού του ελληνικού Κυπέλλου δεν είναι κάτι που επιδέχεται οποιοδήποτε σχόλιο. Αυτό που είναι πραγματικά απορίας άξιο είναι πώς όλοι όσοι θα μπορούσαν να έχουν έναν λόγο, από την Ομοσπονδία και το Υφυπουργείο μέχρι την Αστυνομία και τον Δήμο Βόλου, συμφώνησαν να φιλοξενηθεί ο τελικός σε ένα γήπεδο στο οποίο μια πεζογέφυρα συνδέει τα σημεία όπου κάθονταν οι αντίπαλοι οπαδοί. Η αρχιτεκτονική του Πανθεσσαλικού δημιούργησε ένα πρωτότυπο ιλαροτραγικό σκηνικό, με τους οπαδούς να εκτελούν θαυμάσια μια χορογραφία βίας τη στιγμή που κάπως σαστισμένοι οι αστυνομικοί στέκονταν ακριβώς από κάτω. Ισχύει το κλισέ ότι είναι θαύμα που δεν θρηνήσαμε θύματα. Δυστυχώς, ήταν το μοναδικό θαύμα που έγινε μέσα στο 2017 στο ελληνικό ποδόσφαιρο. ― ΑΘΩΣ ΔΗΜΟΥΛΑΣ