Είναι μία από τις ερωτήσεις που ενδέχεται να προκαλέσει φόβο και τρόμο στον κάθε γονέα: «Πότε μπορώ να πάρω smartphone;». Τόσο φόβο, που ίσως θα προτιμούσες να απαντήσεις λεπτομερέστατα σε ερώτηση για την αναπαραγωγή του ανθρώπινου είδους ή για το τι ψήφισες και γιατί στις τελευταίες εκλογές.
Δεν πρωτοτυπώ όταν ομολογώ ότι η διαδικτυακή ζωή της τωρινής «μικρής» γενιάς μού προκαλεί μέγιστο προβληματισμό. Τα στοιχεία για τον άτυπο πόλεμο που διεξάγεται στον κυβερνοχώρο εμπλουτίζονται συνεχώς: Σύμφωνα με φρεσκότατη δημοσκόπηση του βρετανικού οργανισμού Internet Matters, 20% των παιδιών, ηλικίας από 11 έως 16 ετών, που πήραν μέρος δήλωσαν πως θα ήταν απόλυτα ικανοποιημένοι με μια αποκλειστικά ψηφιακή σχέση με κάποιον που δεν θα γνωρίσουν ποτέ από κοντά. Ως γονιός, γνωρίζω ότι δεν μπορώ να προστατεύσω κανέναν από τον πόνο και την απογοήτευση μιας «χειροπιαστής» σχέσης, όμως είναι απόλυτα αναγκαία συναισθήματα – όπως ακριβώς και τα αντίθετά τους.
Η 11χρονη κόρη μου ανήκει περήφανα πλέον στη χαριτωμένη κατηγορία των εφήβων. Και μαθαίνω ότι μπορεί να παραμείνει εκεί για πολλά ακόμα χρόνια, καθώς μια νέα έρευνα από την Αυστραλία υποστηρίζει ότι η εφηβεία ξεκινάει σήμερα στα 10 και μπορεί να φτάσει μέχρι και τα 25 – με ό,τι αυτό συνεπάγεται, αλλά φοβάμαι πως όχι με την απόκτηση «έξυπνου» κινητού προς το τέλος της.
Όπως και τα περισσότερα παιδιά της γενιάς της, έχει ήδη αποκτήσει τη δική της σχέση με την τεχνολογία. Κατά τις 6 το απόγευμα, κάποιες φορές την εβδομάδα, φτιάχνει ένα ζεστό χαμομήλι και ανοίγει τον υπολογιστή της για να «συναντήσει» την παρέα της στο Skype. Είναι συμμαθητές της, κορίτσια και αγόρια, με τους οποίους λίγες ώρες πριν έπαιζαν μαζί στο μεγάλο διάλειμμα της ημέρας. Το Skype άλλωστε μετατράπηκε σε αναπόσπαστο κομμάτι της οικογενειακής επικοινωνίας από τότε που ο μπαμπάς της έφυγε από την Ελλάδα για επαγγελματικούς λόγους, αλλά και την ημέρα που η ίδια ξεκίνησε ένα «ντετεκτιβικό» παιχνίδι μέσω οθόνης με την εξαδέλφη της που ζει στη Γαλλία.
Μία από τις πιο έντονες ψηφιακές μάχες μέχρι τώρα κράτησε περίπου έναν χρόνο πριν καταλήξει σε γονική ήττα. Στο επίκεντρό της η δημιουργία λογαριασμού στο κινεζικό app Musically, μέσο κοινωνικής δικτύωσης που βασίζεται σε μουσικά βίντεο που «σκηνοθετούν» και στα οποία πρωταγωνιστούν οι πάνω από 90 εκατ. χρήστες του. Η απόφαση που ελήφθη ήταν η συμμετοχή μέσω της δικής μου συσκευής και μια σχετική «επιτήρηση» από το κινητό του μπαμπά της.
Στο μεταξύ, το τεχνολογικό στοιχείο είναι διάχυτο στο σχολείο: η διδακτέα ύλη περιέχει μάθημα τεχνολογίας, ενώ καθηγητές, μαθητές και γονείς «διασταυρώνονται» στην ειδική ψηφιακή πλατφόρμα όπου σημειώνονται τα μαθήματα για το σπίτι, οι βαθμοί των τεστ, αλλά και οι αξιολογήσεις των τριμήνων. Την ίδια στιγμή, πολλές εργασίες αναπτύσσονται μέσω υπολογιστή και το στοίχημα για σωστή συλλογή και αξιοποίηση πληροφοριών παραμένει ανοιχτό.
Για τους κινδύνους που καραδοκούν στο ίντερνετ μιλάμε συχνά. Για τα καλά της νέας εποχής, επίσης. Και δεν ξεχνάμε ότι η χρήση κινητής τηλεφωνίας προϋποθέτει και κάποια έξοδα. Στο τραπέζι έπεσε και η ιδέα μιας «συμβατικής» συσκευής. Που χρησιμοποιείται ως τηλέφωνο, χωρίς το πολυπόθητο Wi-Fi. Δύσκολο να πειστεί η άλλη πλευρά, καθώς στην περίπτωσή μας, στο πλαίσιο ευρύτερης οικογενειακής «ανακύκλωσης», υπάρχει ήδη ένα smartphone που προορίζεται για εκείνη.
Αυτό το διάστημα συντάσσω μια λίστα, με σκοπό να χρησιμοποιηθεί ως βάση για τη σύναψη μιας συμφωνίας με σαφείς όρους χρήσης και ελάχιστο περιθώριο για διαπραγμάτευση. Γιατί γνωρίζω ότι η επόμενη «ήττα» είναι πολύ ή λιγότερο μακριά. ■