Αν το πάρετε με το πόδι, το Καμίνι είναι περίπου 15 λεπτά από το λιμάνι της Ύδρας. Θα κατευθυνθείτε προς τη σπηλιά και τα κανόνια, θα τα αφήσετε πίσω σας, θα περπατήσετε στο Αυλάκι, το παραλιακό πλακόστρωτο καλντερίμι που συνδέει το λιμάνι με το Καμίνι, και, μόλις ξεπροβάλει το λιμανάκι του οικισμού, στα αριστερά σας, σαν κατάρτι πλοίου, είναι η Κοντυλένια, να εποπτεύει το σαν-κινηματογραφικό-σκηνικό ψαροχώρι. Με το θαλάσσιο ταξί είναι μόλις πέντε λεπτά, όμως η διαδρομή αυτή κοστίζει πια 15 ευρώ!
(Τον περίπατο αυτόν μην τον χάσετε: απέναντι οι μαλακές πράσινες πλαγιές της Πελοποννήσου, στο βάθος αριστερά η νήσος Δοκός, πιο κοντά, μια λευκή πιτσιλιά, το μικροσκοπικό νησάκι του Αγίου Νικολάου με τον φερώνυμο ναΐσκο, στον δρόμο ανάμεσα σε πεύκα και κυπαρίσσια μικρές συστάδες σπιτιών – υδραίικος «κυβισμός». Βαθιές θαλασσινές ανάσες, αιφνίδια αποσυμπίεση.)
Το «γάμμα» που κάνει η ταβέρνα είναι φορτωμένο μπόλικα τραπέζια και αρκετούς μόνιμους θαμώνες. Η μουσική χαλαρή, κυμαίνεται από ελαφρολαϊκά και έντεχνα μέχρι τζαζ και ροκ.
Απλή, κανονική η μαγειρική της κυρίας Ελένης που διαφεντεύει την κουζίνα. Μερικές κοσμοπολίτικες πινελιές εμπλουτίζουν, ε, και πότε πότε αποπροσανατολίζουν. Τα υλικά είναι ποιοτικά: δοκιμάστε υδραίικο καλαμάρι ψητό ή τηγανητό και θα μακαρίζετε τη γλύκα του βυθού των κοντινών θαλασσών. Και την τέχνη της σχάρας και του τηγανιού, βεβαίως βεβαίως. Ο Μίμης, ιδιοκτήτης της ταβέρνας και σύζυγος της μαγείρισσας Ελένης, κάνει τα κουμάντα του και σχεδόν πάντα έχει καλαμάρι. Αν πετύχετε γαριδάκι από το ψαροχώρι της Κοιλάδας απέναντι στην Αργολίδα, μην το προσπεράσετε. Είναι γλύκισμα κι αυτό. Η ταραμοσαλάτα «τραγανή», σφιχτή και ψωμένια, οι σαλάτες καλές, η φάβα όπως την ξέρετε, έρχεται με ξερό κρεμμύδι και κάππαρη. Το βραστό χταποδάκι είναι έκτακτο, το ψητό θα ήθελα να μην το είχαν προβράσει – το προτιμούν έτσι, γιατί γίνεται, λέει, πιο μαλακό, όμως το κρουστό, μαστιχωτό, σκληρούτσικο χταπόδι, αυτό της ώρας, που από το κέντρο του τρέχουν θαλασσινά ζουμιά, αυτό είναι η «ιδέα» του ψητού χταποδιού για μένα. Το σπαγκέτο με θαλασσινά είναι νοστιμότατο, σαλτσάτο και πιπεράτο, όμως τα θαλασσινά παραβρασμένα. Ωραίοι κολοκυθοκεφτέδες, ωραίες πικρούτσικες, πράσινες ελιές, ψωμί ψητό με λαδορίγανη.
Αν δεν είστε του μεζέ, να πάρετε ψάρι, είναι φρεσκότατο, αληθινό ημέρας, θα το ευχαριστηθείτε.
Κρασί έχει μόνο χύμα, δυστυχώς. Μια μικρή λίστα με «θαλασσινά» κρασιά θα ολοκλήρωνε σωστά το γεύμα πάνω στη θάλασσα. Στο τέλος κέρασμα γλυκό σπιτικό – κυδώνι είχε τώρα. Αν σας πιάσει απόγευμα, μείνετε και απολαύστε, πίνοντας ένα ποτό, το ινσταγκραμικής… νοστιμιάς ηλιοβασίλεμα. ■