«Δεν το κρύβω ότι ήρθα εδώ για να ασκητεύσω», λέει ο Γιάννης Τσαρούχης (1910-1989) στην ταινία του Δημήτρη Βερνίκου «Σπουδή για πορτρέτο» (1981). Αναφέρεται στην αγροικία κοντά στο Παρίσι, στο Villeneuve des Sablons, όπου καλλιεργούσε τη γη και ζωγράφιζε από το 1967 έως το 1982, όταν επέστρεψε οριστικά στην Αθήνα και στο σπίτι του Αμαρουσίου που σήμερα λειτουργεί ως Ίδρυμα και Μουσείο Τσαρούχη. Η φωτογραφία είναι από την αυλή του γαλλικού σπιτιού, την Πρωτομαγιά του 1972. Δίπλα του είναι τα μοντέλα Ντομινίκ και Πολ και τα έργα «Ξεχασμένη φρουρά» και «Ζεϊμπέκικος και τσάμικος χορός». Οι μυημένοι αναγνωρίζουν τον Ντομινίκ στα έργα «Μάης», «Γιούνης», «Γιούλης» και «Αύγουστος» από τους «Μήνες», καθώς και στον «Άγιο Σεβαστιανό». Στην ταινία, διάρκειας 75 λεπτών, ο ζωγράφος αποκαλύπτει την επιμονή του να ξεκλειδώσει τα μυστικά των μεγάλων της ζωγραφικής, για να αποδώσει το δυσκολότερο πράγμα που, όπως λέει, είναι η σάρκα. Συνειδητοποιείς ότι έγινε διαχρονικός γιατί ήταν ταπεινός: «Το πρώτο πράγμα που πρέπει να έχει ένας καλλιτέχνης είναι να μην έχει πολλές ανάγκες. Και να μην πιστεύει τα ίδια πράγματα που πιστεύουν οι πλούσιοι». ■
Η Πρωτομαγιά του Τσαρούχη
53" χρόνος ανάγνωσης
© George Tourkovasilis