Η Τίνα Μπράουν είναι η δημοσιογράφος-θρύλος που συνδέθηκε με την επιτυχία του Vanity Fair τη δεκαετία του ’80 και στη συνέχεια ανέλαβε τη διεύθυνση του New Yorker. Επομένως, το δίλημμα για μένα, έναν περαστικό που περπατούσε άσκοπα την περασμένη Δευτέρα στο Piccadilly του Λονδίνου, ουσιαστικά είχε απαντηθεί προτού καν τεθεί. Θα πήγαινα να παρακολουθήσω άλλη μια σοσιαλιστική περφόρμανς του Αλέξη Τσίπρα στο Hellenic Center ή θα τρύπωνα στο βιβλιοπωλείο Hatchard’s για να ακούσω την κυρία Μπράουν να μιλάει αυτοπροσώπως για τη νεοϋορκέζικη λάμψη, με αφορμή την κυκλοφορία της έκδοσης με μαλακό εξώφυλλο του βιβλίου της «The Vanity Fair’s Diaries»;
Ανάμεσα στις δύο επιλογές προσώπων βγαλμένων από τη δεκαετία του ’80 προτίμησα το δεύτερο, που είναι πιο γνήσιο και πιο διεθνές.
Οι εξομολογήσεις της μπορεί να ήταν μετρημένες, αλλά τα λόγια της, βγαλμένα μέσα από δεκαετίες σκληρής δουλειάς, είχαν τη λιτότητα, τη φρεσκάδα και την αποφασιστικότητα μιας Αγγλίδας που πέτυχε στην Αμερική. Διευθύντρια του Vanity Fair από το 1983 έως το 1994, παραδέχτηκε ότι η συνταγή της επιτυχίας ήταν τα αφηγηματικά πορτρέτα των σταρ σε συνδυασμό με την πλήρη δημοσιογραφική έρευνα για τα πιο προχωρημένα και αμφιλεγόμενα κοινωνικά θέματα δίπλα στην αρθρογραφία τολμηρού κοινωνικού σχολιασμού. «Πέρασα πολύ καιρό για να πετύχω το σωστό μείγμα», είπε με προφορά που συνδυάζει το αγγλικό ύφος με το πιο λαϊκό αμερικανικό «ρο». Ενώ μιλούσε, στην ατμόσφαιρα άρχισαν να υπερίπτανται πολλά φαντάσματα εξωφύλλων και αφηγήσεων του Vanity Fair. Οι έξαλλοι σχεδιαστές μόδας της δεκαετίας του ’80 βουτηγμένοι στο σεξ και στα ναρκωτικά, η Ελίζαμπεθ Τέιλορ να κρατάει το χέρι του Μάικλ Τζάκσον, ο Μελ Γκίμπσον να προκαλεί λιποθυμίες στα κορίτσια, το φιλί της Νάνσι στον Ρόναλντ Ρίγκαν, η Σίντι Κρόφορντ ενώ απολαμβάνει κόντρα ξύρισμα από την k.d. Lang, η Ντέμι Μουρ, καλομαυρισμένη, γυμνή και έγκυος οκτώ μηνών να επιδεικνύει την κοιλιά της. Στο τέλος της εκδήλωσης είπα στην κυρία Μπράουν ότι έχει θαυμαστές στον ελληνικό περιοδικό Τύπο κι αυτή αναρωτήθηκε μήπως πρέπει να ξεκινήσει μια δεύτερη καριέρα στην Αθήνα. Γιατί όχι; ■