Το φθινόπωρο του 2015 ήρθε στην Αθήνα ο Ελληνοαυστραλός τενίστας Θανάσης Κοκκινάκης, που εκείνη την περίοδο βρισκόταν στο Νο 71 της παγκόσμιας κατάταξης. Εξ αφορμής της επίσκεψής του (είχε έρθει ως καλεσμένος της Cosmote TV) οργανώθηκε ένας αγώνας επίδειξης στο Tennis Club του Τατοΐου, όπου ο Κοκκινάκης θα αντιμετώπιζε έναν 17χρονο, το όνομα του οποίου δεν είχα ξανακούσει όταν κάθισα στις κερκίδες για να παρακολουθήσω τη φιλική αναμέτρηση. Βέβαια, όπως συνειδητοποίησα ακούγοντας τα σχόλια των θεατών γύρω μου, οι οποίοι ήταν καλύτερα πληροφορημένοι από εμένα για τα δρώμενα στο ελληνικό τένις, ο νεαρός εκείνος δεν ήταν ένα τυχαίο παιδί που βρέθηκε διαθέσιμο για την περίσταση. Ήταν ο Στέφανος Τσιτσιπάς.
Έκτοτε το όνομά του άρχισε να ακούγεται. Σκόρπια δημοσιεύματα, κάποιες νίκες, κάποιες καλές κουβέντες. Μετά ξεκίνησε να εμφανίζεται στα Γκραν Σλαμ, να κοντράρει μυθικούς τενίστες (π.χ. Ναδάλ), ενώ προ ημερών βρέθηκε μια ανάσα από τους προημιτελικούς του Γουίμπλεντον, χτυπώντας την πόρτα της τριαντάδας της παγκόσμιας κατάταξης.
Από εκείνο το βράδυ στο Τατόι, έχει ανέβει κοντά 750 θέσεις. Εκείνο το βράδυ που, για την ιστορία, κέρδισε τον Κοκκινάκη σε έναν (από όσο θυμάμαι) εντυπωσιακό αγώνα. Παρούσα στο κοινό ήταν τότε και η Μαρία Σάκκαρη, η οποία μαζί με τον Στέφανο συγκροτούν αυτή τη στιγμή το συναρπαστικό παρόν του ελληνικού τένις και συντηρούν την ελπίδα ότι το μέλλον θα είναι ακόμα συναρπαστικότερο. ■