Απόγευμα Κυριακής. Η βροχή έχει σταματήσει και ο ήλιος έχει βγει ξανά. Το σαλόνι του διαμερίσματός της είναι λουσμένο στο φως. Του καινούργιου διαμερίσματός της, για την ακρίβεια. «Είναι προφανές ότι σου αρέσει να αλλάζεις σπίτια και μαλλιά!» της λέω την ώρα που φέρνει τους καφέδες μας. «Ναι, από μικρή μού άρεσαν οι αλλαγές. Και η μητέρα μου έτσι είναι. Κάθε τόσο αλλάζαμε διακόσμηση στο σπίτι. Όσο μεγάλωνα και αποκτούσα τα δικά μου χούγια, αυτό γινόταν πιο έντονο, σε πολλά επίπεδα. Έμαθα όχι μόνο να αποζητώ, αλλά και να αποδέχομαι όσα φέρνει μια αλλαγή – και δεν είναι πάντα ευχάριστα. Οι αλλαγές μού δίνουν… φόρα για να προχωράω. Όσον αφορά τα μαλλιά μου, το ότι τα αλλάζω συχνά δεν σημαίνει ότι δεν ξέρω τι θέλω. Κάθε άλλο! Ξέρω πολύ καλά τι θέλω και, πίστεψέ με, αυτό δεν βρίσκεται στα μαλλιά μου!»
Πράγματι, η Ελεωνόρα Ζουγανέλη δείχνει να ξέρει τι θέλει: να εκφράζεται μέσα από το τραγούδι, να κινείται σε αυτόν τον δύσκολο και ανταγωνιστικό χώρο με τους δικούς της όρους, να χαράσσει την πορεία της. «Ειδικά αυτή την περίοδο, που όλοι είμαστε ταραγμένοι γιατί αντιμετωπίζουμε ανατροπές, γιατί πολλές βεβαιότητές μας έχουν χαθεί», όπως τονίζει. Το νέο της άλμπουμ «Πού με φτάσανε οι έρωτες», που μόλις κυκλοφόρησε από τη Minos-EMI / Universal, περιέχει δώδεκα τραγούδια-αυτόνομες ιστορίες και είναι η δική της απάντηση σε όσα ζει. «Πρόκειται για ένα άλμπουμ πολυσυλλεκτικό, αλλά διαφορετικά πολυσυλλεκτικό. Γιατί μετά τη συνεργασία μου με έναν συνθέτη και έναν στιχουργό, είχα την ανάγκη όχι απλώς να ακούσω και να διαλέξω τραγούδια, αλλά και να μπω στη δημιουργική διαδικασία μαζί με τους δημιουργούς. Ήθελα τα τραγούδια να προκύψουν από τη σχέση μας, όχι μόνο για να ταιριάζουν στη φωνή μου…»
Να επανέλθω στο θέμα της εικόνας; Τι σου δίνει τη σιγουριά να μην επηρεάζεσαι από τη γνώμη των άλλων για σένα;
Δεν ήμουν πάντα έτσι. Έχω περάσει περιόδους μεγάλης ανασφάλειας. Ευτυχώς, το πρόβλημα της παχυσαρκίας το βίωσα στην εφηβεία μου, δηλαδή σε μια ηλικία που δεν είχα ακόμη «εκτεθεί». Δεν το έχω ξεχάσει όμως. Πάντα το έχω στο μυαλό μου, όχι ως εμμονή, αλλά ως φροντίδα για τον εαυτό μου: να τρέφομαι σωστά, να κινούμαι, να είμαι υγιής. Οι γυναίκες βιώνουμε ρατσισμό σε ό,τι αφορά την εμφάνισή μας, ιδιαίτερα στον χώρο της σόουμπιζ, αλλά μέσα μου αυτό το θέμα το έχω λύσει πλέον: η ομορφιά δεν έχει να κάνει με τον σωματότυπό μας. Οπότε, νιώθω καλά με αυτό που είμαι. Και, ευτυχώς, βλέπω ότι σταδιακά τα πρότυπα αλλάζουν. Οι σημερινοί έφηβοι είναι περισσότερο εξοικειωμένοι με το σώμα τους, δεν κουβαλούν τα κόμπλεξ των παλαιότερων γενεών.
Στην καριέρα σου πορεύεσαι βάσει σχεδίου;
Ο χώρος του τραγουδιού είναι πολύ ρευστός, δεν σου επιτρέπει να λες: έχω αυτό το πλάνο και θα το τηρήσω απαρέγκλιτα ό,τι κι αν συμβεί. Επιπλέον, μου αρέσουν οι πειραματισμοί – οι αλλαγές που λέγαμε προηγουμένως. Απλώς στην τέχνη, όσο κι αν πειραματίζεσαι, πάντα κουβαλάς κάτι που μένει το ίδιο: τον εαυτό σου. Ο εαυτός μου είναι η μοναδική σταθερά σε αυτή τη διαδρομή.
H Ελεωνόρα φωτογραφήθηκε στην πανέμορφη Οικία Κατακουζηνού με ρούχα της σχεδιάστριας Έλενας Χριστοπούλου (© Δημήτρης Βλάικος)
Είναι ήδη σε εξέλιξη η καλοκαιρινή σου περιοδεία. Έχεις ακόμη άγχος για το αν θα γεμίσεις τα θέατρα;
Έχω περισσότερο άγχος απ’ όσο στο ξεκίνημά μου. Όσο πιο συνειδητά κάνεις κάτι, τόσο περισσότερο αγωνιάς αν θα πετύχει. Δεν θέλω να γεμίζω τα θέατρα από ματαιοδοξία. Μπορώ να επικοινωνήσω μια χαρά και με σαράντα ανθρώπους σε μια μικρή μουσική σκηνή και να το απολαύσω το ίδιο. Απλώς, νιώθω τεράστια ευθύνη για τους συνεργάτες μου, που κοπιάζουν πολύ και αφήνουν τις οικογένειές τους για να με ακολουθήσουν.
Οι Έλληνες αγαπάμε τα δίπολα. Βουγιουκλάκη-Καρέζη κάποτε, Ζουγανέλη-Μποφίλιου σήμερα. Πώς το αντιμετωπίζεις εσύ;
(Γέλια) Υπήρξε μια εποχή, στην αρχή της καριέρας μας, που ήταν πιο έντονο. Αλλά το διαχειριστήκαμε και οι δύο με τέτοιο τρόπο, που αμβλύνθηκε. Από την πλευρά μου, με τιμά και με χαροποιεί το να με συγκρίνουν με τη Νατάσσα. Έχω ξεκάθαρα πια χαράξει τον δρόμο μου, όπως και εκείνη. Αλλά βαδίζω παρακολουθώντας τους ανθρώπους τους οποίους εκτιμώ στις δικές τους, παράλληλες, διαδρομές. Δεν είμαι ξεκομμένη, αλληλεπιδρώ με τη γενιά μου.
Τι δεν αντέχεις;
Δυστυχώς, τα αντέχω όλα. (Γέλια) Με νευριάζει αυτό! Μπορεί να με ενοχλούν πολλά, αλλά να τα υπομένω, ειδικά αν αγαπώ κάποιον. Μακάρι να μην το έκανα, γιατί βγαίνω πολύ κουρασμένη μέσα από μια τέτοια κατάσταση.
Πού σε φτάσανε οι έρωτες, Ελεωνόρα;
Στο να ξέρω πώς θέλω να είναι η ζωή μου. Έχω πει αρκετές φορές –και νομίζουν ότι υπεκφεύγω, για να μη μιλήσω για τα προσωπικά μου– ότι αποζητώ σε καθετί τον έρωτα, γιατί βελτιώνει την αισθητική μου. Μου αρέσει, για παράδειγμα, να πίνω το ποτό μου σε ένα ωραίο ποτήρι, κι ας με κοροϊδεύουν οι φίλοι μου. (Γέλια) Έχω σχέση έρωτα με οτιδήποτε κάνω, ακόμα και με τα πιο μικρά, καθημερινά πράγματα. Θέλω να τα απολαμβάνω! Σίγουρα έχω ερωτευτεί άνδρες που έχουν μπει στη ζωή μου και την έχουν αλλάξει. Έχω πατήσει πολλές ψηλές κορφές, χάρη στον έρωτα, αλλά δεν έχω ακόμη φτάσει στον ένα και μοναδικό: άρα η διαδρομή συνεχίζεται…
Έχεις πέσει και στα πατώματα για έναν έρωτα;
Εννοείται! Αν δεν σου έχει συμβεί και αυτό, μάλλον δεν είχες ερωτευτεί πραγματικά. Ένα πολύ μεγάλο κομμάτι του έρωτα είναι η οδύνη. Ακόμα κι όταν τον έχεις, τρέμεις μήπως τον χάσεις…
Είσαι κι εσύ καρπός ενός μεγάλου έρωτα. Ονειρεύεσαι μια σχέση που θα αντέξει στον χρόνο, όπως συμβαίνει με τους γονείς σου;
Ξέρεις, από μικρή σκεφτόμουν τι τους κρατάει τόσα χρόνια μαζί. Έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι είναι η ελευθερία και η βαθιά κατανόηση. Και αυτό το κρατάω ως μάθημα όχι μόνο συμβίωσης, αλλά και ζωής, είτε έρθει για μένα ο μεγάλος έρωτας είτε όχι.
Και πώς φαντάζεσαι τον εαυτό σου σε δέκα χρόνια – είτε έχει έρθει ο μεγάλος έρωτας είτε όχι;
Να μην έχω «κολλήσει» σε μια ρουτίνα, να έχω εξελιχθεί, να έχω γίνει καλύτερη. Να είμαι πραγματικά ελεύθερη και να ρισκάρω. ■