«Η σειρά είναι σίγουρα καλογραμμένη και όλοι οι συντελεστές αφοσιωμένοι στους ρόλους τους, όμως η αλήθεια είναι ότι εξαρχής περισσότερη σημασία είχε πώς θα τα κατάφερνε ο Φρέντι με τον ρόλο», μας είπε ο Νίκολας Γκονζάλες, τελευταία πιο γνωστός ως δρ Νιλ Μελέντεζ. Αν απορείτε, ο «Φρέντι», δηλαδή ο Βρετανός ηθοποιός Φρέντι Χάιμορ, τα κατάφερε περίφημα, με αποτέλεσμα το «The Good Doctor» να είναι η πιο ενδιαφέρουσα από τις ιατρικές σειρές που κυκλοφορούν αυτόν τον καιρό στον ωκεανό της παγκόσμιας τηλεόρασης.
«Δεν σκεφτόμουν ότι μπορεί να φτιάχνουμε το επόμενο "House" ή "Grey’s Anatomy", απλώς κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε και προς το παρόν είμαστε χαρούμενοι που δουλεύουμε τη δεύτερη σεζόν. Άλλωστε είναι και λίγο δύσκολο να φτάσει έως εδώ το hype. Στο Βανκούβερ είσαι τον περισσότερο καιρό κρυμμένος κάτω από την ομπρέλα, καμία σχέση με το Χόλιγουντ», μας λέει ο νεαρός πρωταγωνιστής, τον οποίο συναντήσαμε στα γυρίσματα του δεύτερου κύκλου που διεξάγονται στη συννεφιασμένη –αλλά όμορφη– πόλη του Καναδά. Στη σειρά υποδύεται τον δρα Σον Μέρφι, έναν χειρουργό που βρίσκεται μέσα στο φάσμα του αυτισμού αλλά και της… ιδιοφυΐας, μια και παρουσιάζει μοναδικές για το επάγγελμά του ικανότητες.
Ο Φρέντι Χάιμορ πάντως, αν και μόλις 26 ετών, δεν αποτελεί αποκάλυψη. Οι πιο παρατηρητικοί θα αναγνωρίσουν στο πρόσωπό του τον πιτσιρικά από τις ταινίες «Ψάχνοντας τη Χώρα του Ποτέ» και «Ο Τσάρλι και το εργοστάσιο σοκολάτας», ενώ άλλοι θα θαυμάσουν ξανά τον εξαιρετικό ηθοποιό του τηλεοπτικού «Bates Motel». Στη δεύτερη σεζόν του «The Good Doctor» υπογράφει επίσης το σενάριο κάποιων επεισοδίων, ενώ θα σκηνοθετήσει τουλάχιστον ένα από αυτά. Στο βιογραφικό του συγκαταλέγονται, επιπλέον, σπουδές ισπανικών, γαλλικών και αραβικών (!), ενώ στη συζήτησή μας χρησιμοποίησε λέξεις όπως «plethora» και «fastidious» (μτφ. «εξαιρετικά λεπτομερής»).
Όπως μας είπε, χρειάστηκε να μελετήσει πολύ για να μπει αποτελεσματικά στον ιδιαίτερο κόσμο του αυτισμού. «Έκανα την προσωπική μου έρευνα με βιβλία, ντοκιμαντέρ αλλά και ειδικούς συμβούλους, που γνωρίζουν καλά το ζήτημα. Από τη μία δεν ήθελα να περιοριστώ σε ένα μοντέλο και από την άλλη ένιωθα αρκετό άγχος και το βάρος της ευθύνης για τη σωστή απόδοση του αυτισμού». Όσο μιλάει, παρατηρώ τις κινήσεις και τις αλλαγές στο ηχόχρωμα της φωνής του· είναι φανερό ότι πατάει ακόμα με το ένα πόδι στα παπούτσια του Σον Μέρφι –μόλις ολοκλήρωσε άλλη μία μέρα γυρισμάτων– και το να βρίσκεσαι δίπλα σε κάποιον τόσο αφοσιωμένο στην τέχνη του είναι απλώς συναρπαστικό.
Φυσικά, εκείνος αρνείται τον χαρακτηρισμό του «σούπερ ήρωα», τόσο για τον ίδιο όσο και για τον χαρακτήρα που υποδύεται: «Ο Σον είναι άνθρωπος όπως όλοι. Θυμίζουμε συχνά στον κόσμο ότι κάνει λάθη και έχει αδυναμίες όπως όλοι. Κάποια οφείλονται στον αυτισμό και άλλα όχι. Το βασικό είναι να φανεί ότι κάποιος σαν αυτόν έχει θέση στο νοσοκομείο», ενώ σχετικά με τις μελλοντικές εξελίξεις συμπληρώνει: «Ο Σον αλλάζει και εξελίσσεται συνεχώς. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι πρέπει να γίνει πιο σκοτεινός για να παραμείνει ενδιαφέρων. Από την άλλη, εγώ πίστευα πως και ο Νόρμαν [σ.σ. εννοεί τον κεντρικό χαρακτήρα του «Bates Motel» και μετέπειτα του «Ψυχώ»] ήταν πραγματικά αξιαγάπητος, μέχρι που στράβωσε το πράγμα». ■