Κυτίον παραπόνων

1' 40" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Αχ, αυτό το Mediterrasian: Πρώτα πρώτα να πούμε ότι η λέξη «mediterrasian», νεολογισμός που θέλει να δηλώσει τη σύζευξη δύο μαγειρικών παραδόσεων, της μεσογειακής και της ασιατικής, είναι αισθητικώς απαράδεκτη. Και το μάρκετινγκ που την εμπεριέχει, την κανακεύει και τη βροντοφωνάζει είναι φθηνό, παιδαριώδες. Για να πιάσουμε όμως και την ουσία του πράγματος: μας αρέσει η φέτα με τη σόγια σος, και η ντομάτα με το yuzu (ιαπωνικής καταγωγής εσπεριδοειδές) μας αρέσει, όμως οι συνδυασμοί αυτοί θέλουν γνώση και αίσθηση των υλικών, και μια καλή ιδέα για το εκ του συνδυασμού τους προσδοκώμενο αποτέλεσμα. Αλλιώς…/ Μια απέραντη ψητουδερί, μια γκρίζα, σταχτιά στέπα έχει γίνει η Αθήνα. Σουβλατζίδικα, κεμπαπτζίδικα, μπεργκεράδικα, στεϊκάδικα, η επέλαση συνεχίζεται, τι αποπνικτική μονομανία! Ετοιμάζομαι, νομίζω, για εμπάργκο / Περί αισθητικής ο λόγος: ανοίγουν συνεχώς νέα μαγαζιά, γεγονός πολύ ευχάριστο. Όμως, η συντριπτική πλειονότητα αυτών έχει κάτι από «αέρα νεοϋορκέζικο» (αχ, εμείς οι δημοσιογράφοι και η ένδειά μας στις περιγραφές), κάτι από Λονδίνο, Στοκχόλμη, Βαρκελώνη, Λος Άντζελες, Πόρτλαντ και δεν ξέρω από πού αλλού. Σπανίως βλέπουμε μαγαζιά με γούστο ελληνικό, με στυλ αθηναϊκό. Και δεν εννοώ, φυσικά, με τσολιάδες και Καρυάτιδες, ούτε με πήλινα κανάτια και μπακίρια… Αλήθεια, ποιο θα λέγατε ότι είναι ένα ωραίο αθηναϊκό εστιατόριο; /  Όσο πιο συχνά διαβάζω σε μενού για dry aged βόειον κρέας, τόσο μεγαλύτερη η λαχτάρα μου να παραγγείλω παϊδάκια και χοιρινές στα κάρβουνα. Κατά τη γνώμη μου, ο υπερσιτεμένος μόσχος περιεβλήθη προσφάτως από μια μάλλον επιπόλαιη δόξα. Υπερτιμημένος με τη διττή έννοια: και γαστριμαργικώς, και οικονομικώς / Εσάς σας έχουν λείψει οι ωραίες σούπες στα εστιατόρια; Οι απλές, οι κλασικές, αλλά και οι πιο περίτεχνες και λουσάτες; Δεν είμαι ο μόνος, σωστά; / Και ένα παράπονο με… ονοματεπώνυμο: Ακριβό για τα γούστα μου, κομμάτι φασαριόζικο (βέβαια, θα μου πείτε, είναι μπαρ) και πολύ… τρουφάτο το χαρούμενο και με όμορφη αισθητική Birdman, η νέα γιαπωνέζικη παμπ της Σκούφου: νομίζω ότι το λάδι τρούφας, όπου χρησιμοποιείται, αδικεί το φαγητό. Ωραίο το ίχνος που αφήνει στη γλώσσα, αλλά αν στο τέλος αυτό είναι το άρωμα που κυριαρχεί… ■

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή