Η Εύα Ρουσπόλ και η σημασία της αναπνοής

Η Εύα Ρουσπόλ και η σημασία της αναπνοής

3' 57" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Πριν από είκοσι χρόνια, οι κάτοικοι στις όχθες του Γάγγη αντίκρισαν ένα πρωτόγνωρο θέαμα: ένα καράβι με Δυτικούς που κατέβαινε τον θρυλικό ποταμό, σιωπηλά. Στο Silent Boat επέβαινε μια ομάδα γιόγκι της Εύα Ρουσπόλ, κατεξοχήν θεμελιώτριας της Χάθα Γιόγκα στην Ευρώπη τη δεκαετία του ’60. «Βρέθηκα πρώτη φορά στην Ινδία σε ηλικία 70 ετών, με πρωτοβουλία μάλιστα των μαθητών μου», λέει στο «Κ» η 90χρονη διάσημη γιόγκι και μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας. Η ίδια είναι πεπεισμένη ότι η γιόγκα αποτελεί περισσότερο μια επιστροφή στη γνώση που κουβαλάμε ήδη μέσα μας και από την οποία ο σύγχρονος πολιτισμός, «δίνοντας στο μυαλό τον ρόλο του δικτάτορα», μας έχει απομακρύνει. Ίσως γι’ αυτό η κ. Ρουσπόλ, που βρέθηκε στην Αθήνα για το 46ο σεμινάριο του ελληνικού συλλόγου Χάθα Γιόγκα «Τούλα Μαυρίδου», δεν μιλάει με γρίφους αλλά με παραβολές, κατανοητές σε όλους. «Αν γνωρίζετε κάποιον που είναι ευτυχής, ήρεμος και δοτικός, ενώ ξέρετε ότι διάγει έναν πολύ δύσκολο βίο, θα αναρωτηθείτε εύλογα τι του προσφέρει αυτή την ισορροπία. Η γιόγκα είναι η απάντηση».

Από τον Ντιόρ στη Μαντόνα

Δεδομένου ότι οι άνθρωποι ξεκίνησαν να κάνουν γιόγκα τον 6ο αιώνα π.X., σήμερα καταγράφονται χιλιάδες

διαφορετικές τεχνικές και «σχολές» σε όλο τον κόσμο. «Υπάρχει η πολύ έντονη γιόγκα, αλλά και η γιόγκα χωρίς καθόλου κίνηση», απαντά η κ. Ρουσπόλ. «Στις ΗΠΑ δεν κάνουν γιόγκα αν στην αίθουσα η θερμοκρασία δεν φτάσει στους 40 βαθμούς». Η δική της μέθοδος στηρίζεται στην αναπνοή, στη μη επανάληψη της κάθε άσκησης, στη σιωπή. «Σίγουρα θα έχετε στα ελληνικά τις εκφράσεις “μου κόπηκε η αναπνοή” ή “άφησε την τελευταία της πνοή”, ενδεικτικές της σημασίας της αναπνοής στη λειτουργία του οργανισμού μας», επισημαίνει η ίδια, που, αν και τον περασμένο Μάρτιο έκλεισε τα 90, εξακολουθεί να διδάσκει. «Αν φεύγοντας έχετε μια αίσθηση ευεξίας και κατορθώνετε εν συνεχεία να ισορροπήσετε τη ζωή σας, τότε η γιόγκα που κάνατε είναι καλή». 

Από το στούντιό της στο Παρίσι έχουν περάσει ο Κριστιάν Ντιόρ και η Μαντόνα, όπως και επιφανείς Γάλλοι πολιτικοί. «Συχνά ένας υπουργός έκανε γιόγκα πλάι σε μια σερβιτόρα, αν και τις περισσότερες φορές δεν γνωρίζω την επαγγελματική ιδιότητα των μαθητών μου». Όπως βγάζουν τα παπούτσια τους προτού ξεκινήσουν το μάθημα, έτσι αφήνουν και την κοινωνική τους ταυτότητα έξω από την αίθουσα διδασκαλίας. «Έχω μια γυναίκα που κάνει γιόγκα μαζί μου για δεκαετίες», περιγράφει. «Kάποια στιγμή ο επτάχρονος γιος της τη ρώτησε τι είναι ο ηλεκτρισμός κι εκείνη του απάντησε ασθμαίνοντας. Ο μικρός αποκρίθηκε τότε “αυτή την εβδομάδα δεν πήγες γιόγκα, γιατί, όταν πας, μου απαντάς πολύ καλύτερα”». Το συμβάν είναι ενδεικτικό της επίδρασης της εν λόγω άσκησης σώματος και πνεύματος στην καθημερινή μας ζωή. «Και η γυμναστική είναι εξαιρετική, αλλά δεν μας τρέφει», τονίζει η κ. Ρουσπόλ, που υποστηρίζει ότι μόνο μία ώρα γιόγκα την εβδομάδα αρκεί.

«Εγώ και οι Έλληνες»

Την τελευταία έκφραση την προφέρει στα ελληνικά. «Ο πατέρας μου ήταν καθηγητής φιλοσοφίας στην Αλεξάνδρεια, όπου γνώρισα τους περισσότερους Έλληνες φίλους μου», λέει στο «Κ». «Ως παιδί μιλούσα ελληνικά, η νταντά μου μάλιστα, που καταγόταν από τη Σίφνο και τη Μύκονο, ισχυριζόταν ότι είχα λαϊκή προφορά». Τα χρόνια στην Αίγυπτο δεν ήταν, ωστόσο, ανέφελα. Η πολιομυελίτιδα την καθηλώνει από 21 μηνών στο κρεβάτι – «δεν είχα καν προλάβει να περπατήσω». Λόγω πολιομυελίτιδας, η μικρή Εύα δεν φοιτά στο σχολείο, αλλά είναι κατ’ οίκον διδασκόμενη. «Αυτό με έσωσε, γιατί έμεινα μακριά από τις αγκυλώσεις του εκπαιδευτικού συστήματος», ισχυρίζεται σήμερα. «Έχοντας την τεράστια βιβλιοθήκη των γονιών μου, διάβαζα χωρίς παρωπίδες και περιορισμούς ό,τι με ενδιέφερε». Μέχρι τα δεκαεπτά της κάνει τακτικά φυσιοθεραπεία, «μέχρι που έφτασα σε ένα σημείο κορεσμού». Τότε ξεκίνησε να ασκείται μόνη της. Μια μέρα που κάνει την προσωπική της άσκηση στη διάρκεια ενός ταξιδιού, ένας άγνωστος άνθρωπος της λέει αυθόρμητα «αυτό είναι γιόγκα». Μετακομίζοντας αργότερα στο Παρίσι, όπου παντρεύεται και γίνεται μητέρα, ο σύζυγός της την προτρέπει να μοιραστεί τη μέθοδό της με άλλους. «Δεν είχα ποτέ αποπειραθεί να δώσω ερμηνεία σε ό,τι έκανα, μέχρι τη στιγμή που χρειάστηκε να το μεταδώσω στους άλλους», διευκρινίζει η κ. Ρουσπόλ, η οποία από την πλευρά του πατέρα της κατάγεται και από Τσιγγάνους που έφτασαν στην Ευρώπη από τις ερήμους της Ινδίας.

Η ανταπόκριση του κοινού ήταν θεαματική, όπως άλλωστε και η συμβολή της γιόγκα στην υγεία της. «Όταν ήμουν 20 χρονών, ηλικία κατά την οποία άρχισα να περπατώ, με εξέτασε ένας γνωστός Γάλλος καθηγητής, που εξεπλάγη με το γεγονός ότι κατόρθωνα να στέκομαι όρθια με ό,τι είχε απομείνει υγιές». Όπως διευκρινίζει, «η ιατρική αγνοούσε τότε αυτές τις δυνατότητες των νευρώνων, κάτι που σήμερα πλέον αναγνωρίζει». Εξ ου και η ίδια πιστεύει ότι η γιόγκα, που ενεργοποιεί το νευρικό σύστημα, μπορεί να βοηθήσει οποιονδήποτε πάσχει από νευρολογικές ασθένειες, «όχι όμως να τον σώσει». Αυτό πάντως για το οποίο είναι πλέον σίγουρη, στα 90 της, είναι «ότι ξεκινώντας γιόγκα, κάνεις χώρο στην τύχη σου». ■

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή