Δεν πολυσυμπαθώ το brunch εκτός σπιτιού, είναι συνηθέστατα μονοδιάστατη (βλ. the american way) η σύνθεση των μενού στα μαγαζιά όπου σερβίρεται και τα προσφερόμενα εδέσματα είναι μάλλον σαχλά, συνήθως βαριά, μάλλον χειρότερα από αυτά που ευκόλως μπορούμε να σκαρώσουμε με υλικά της επιλογής μας στην κουζίνα μας. Καθείς με τις απαρέσκειές του, θα μου πείτε. Και τις δυσπεψίες του, θα προσθέσω.
Δοκίμασα όμως και εγκρίνεται μετ’ επαίνων το νεότευκτο πρωινομεσημβρινό που σερβίρει στον «Χειμερινό Κήπο» του το ξενοδοχείο Μεγάλη Βρεταννία. Είναι πιθανότατα το καλύτερο στο είδος του στην πόλη. Να ξεκαθαρίσω κατ’ αρχάς ότι δεν χρειάζεται να διαμένετε στο ιστορικό ξενοδοχείο για να το απολαύσετε. Να σας πω τώρα τι περιλαμβάνει το μενού και τι δοκιμάσαμε.
Αρχικά αριβάρουν τα ροφήματα της επιλογής μας (ένα εκλεκτό, ογκώδες τσάι earl grey για μένα, από την ωραιότατη κολεξιόν της GB, καφές φίλτρου για τη Χριστίνα) και φρέσκοι αποτοξινωτικοί χυμοί: ο πιπεράτος και ξινούτσικος «πράσινος», με σπανάκι, σέλερι, τζίντζερ, και ο «κόκκινος», γλυκίζων και γεώδης, με παντζάρι, καρότο και πράσινο μήλο. Μαζί, ένα καλάθι σφύζον από τη μυρωδιά ευτυχισμένου κυριακάτικου πρωινού. Περιέχει: κρουασάν βουτύρου (τα καλύτερα της Αθήνας, και το εννοώ). Ατομικά τσουρέκια μαστίχας, πρασινωπά, με φιστίκι Αιγίνης. Σταφιδοψωμάκια γαλλικού τύπου με κορινθιακή σταφίδα. Ένα σικάτο κέικ λεμονιού. Όλες οι viennoiseries έκτακτες. Επίσης, ψωμί λευκό φρυγανισμένο. Βούτυρο από το Ίδρυμα Τοσίτσα, χτυπημένο, πάλλευκο, φορμαρισμένο σε πλακετούλες, σφραγισμένες με το λογότυπο του ξενοδοχείου. Τι χαριτωμένη λεπτομέρεια! Μαρμελάδες: εσπεριδοειδών και αχλάδι-φουντούκι (!). Μέλι καστανιάς. Ελληνικό στραγγιστό γιαούρτι με ψιλοκομμένα φρέσκα φρούτα (μόνη παρασπονδία οι εκτός εποχής φράουλες).
Στην εντέλεια τα παραφερνάλια του τραπεζιού, τριζάτα τα λινά, πιάτα, πιατάκια, ποτήρια, κούπες, σερβιριστικά διάφορα πρώτης κλάσης.
Όχι, δεν τελειώσαμε, μόλις αρχίσαμε. Αλμυρά, ορεκτικό: αβοκάντο με βασιλικό καβούρι, δίκοκκο στάρι και σέλερι. Και το της ημέρας: βιτέλο τονάτο και τρουφάτο. Γευστική πλησμονή.
Αλμυρά, κύριο: Αυγά μελάτα με σολομό και χαβιάρι. Αυγά benedict με αστακό και ολλαντέζ αρωματισμένη με εσπεριδοειδή. Υποδειγματικό το μαγείρεμα των αυγών, έξοχοι οι συνδυασμοί και τα πολυτελή υλικά οργανικά εναρμονισμένα στο σύνολο, όχι για το εφέ. Στο μενού συμπεριλαμβάνεται και ένα ποτήρι γαλλική σαμπάνια – την απολαύσαμε, όμως θα απολαμβάναμε το ίδιο και έναν από τους εξαιρετικούς αφρώδεις οίνους της χώρας μας.
Τα επιδόρπια, τάρτες, μακαρόν γεμιστά και άλλα γλυκά πονήματα της ημέρας, ζητήσαμε να μας τα πακετάρουν για το σπίτι, όπως και κάποια από τα αρτοποιήματα του αρχικού καλαθιού. Τα χαρήκαμε το απόβραδο.
Εν κατακλείδι, ο επικεφαλής σεφ του ξενοδοχείου, Αστέριος Κουστούδης, και η ομάδα του, μάγειρες, ζαχαροπλάστες, φουρναραίοι και λοιποί, έχουν επιδαψιλεύσει ένα πλουσιοπάροχο μα φίνο γεύμα με πολλά οκτάνια νοστιμιάς· δημιουργώντας πρότυπο καθοριστικό για το brunch από εδώ και πέρα.
Είναι ακριβό; Ναι, φυσικά. 42 €/άτομο (με καφέ, ποτά, γλυκά, όλα). Τα αξίζει τα λεφτά του; Εξαργυρώνεις και με το παραπάνω. Δεν προτείνεται ως πρόταση μιας απλής εξόδου, αλλά για μια ξεχωριστή περίπτωση που αξίζει να διαδραματιστεί σε ένα ονειρώδες σκηνικό. Θα το θυμάστε για καιρό. ■