Κρατάω ένα Bloody Mary, ένα κοκτέιλ με βότκα, τοματοχυμό, ένα κλωνάρι σέλινο και ένα μακαρόνι Νο 2 (!), που ομολογουμένως θα ταίριαζε περισσότερο σε ένα ταψί με παστίτσιο. Μόλις έχω παρακολουθήσει μια ομιλία σε ένα πάνελ από επαγγελματίες της βιομηχανίας του ποτού στο Βερολίνο, η οποία πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του διαγωνισμού World Class 2018, ενός θεσμού που θεωρείται κάτι σαν τα Όσκαρ για τους bartenders σε όλο τον κόσμο. Εδώ καταγράψαμε παγκόσμιες τάσεις στον τομέα του πίνειν. Μία από αυτές είναι η βιωσιμότητα στον χώρο των ποτών, οπότε εν προκειμένω το μακαρόνι είναι το καλαμάκι μου.
Φιλικά προς το περιβάλλον
Αποδεδειγμένα, η διασκέδασή μας αφήνει βαρύ αποτύπωμα στον πλανήτη. Θα μπορούσε η ίδια βιομηχανία να συνεισφέρει σε ένα καλύτερο, αειφόρο μέλλον; Η απάντηση είναι μάλλον «ναι». Η οικογένεια Nolet παράγει αλκοολούχα ποτά στην Ολλανδία εδώ και 11 γενιές, για 325 χρόνια. Πρόσφατα κατασκεύασε έναν τεράστιο ανεμόμυλο, ο οποίος ηλεκτροδοτεί ολόκληρο το αποστακτήριό τους, η παραγωγή του οποίου κάθε άλλο παρά μικρή είναι. Αντίστοιχα, στην Ιρλανδία ο bartender Carl D’Alton, για κάθε κοκτέιλ Dutch Mule (με βότκα και gingerbeer) που πουλάει, προσφέρει στους πελάτες ένα σακουλάκι με σπόρους προς φύτευση. Αρκεί να τους πετάξεις στο χώμα και θα φυτρώσουν. Με αυτόν τον τρόπο προτρέπει τους πελάτες να φτιάξουν αστικούς βοτανόκηπους. Θέλει να δημιουργήσει «βοσκοτόπια» τα οποία θα τρυγούν οι μέλισσες, με σκοπό τον πολλαπλασιασμό και τη διάσωσή τους. Στην Ταϊβάν, έτερος bartender αξιοποιεί το πλεόνασμα των μπανανών που δεν πωλούνται και καταλήγουν στα σκουπίδια και φτιάχνει έναν μπανανοχυμό που χρησιμοποιεί σε κοκτέιλ. Ο ίδιος εκπαιδεύει κι άλλους επαγγελματίες στη χώρα, για να καθιερώσει αυτό το ποτό και να αυξήσει την κατανάλωση του χυμού. Αν και αυτές οι πρωτοβουλίες υλοποιήθηκαν ως προϊόντα που εξυπηρετούν το μάρκετινγκ μιας βιομηχανίας, εκ του αποτελέσματος κρίνεται ότι καταφέρνουν να ανταποδίδουν τόσο στην τοπική κοινωνία όσο και στο περιβάλλον. Πλέον barmen σε όλο τον κόσμο έχουν γίνει ευαγγελιστές του κινήματος «zero waste» (μηδενικά απόβλητα). Κάνουν ανακύκλωση φιαλών, προσπαθούν να εξαλείψουν τη χρήση πλαστικών –όπως τα καλαμάκια–, αξιοποιούν τοπικά προϊόντα στις συνταγές τους, αποφεύγουν την περιττή κατανάλωση ενέργειας. Αν και το επάγγελμά τους εκ φύσεως παράγει απορρίμματα, παίζουν με επιτυχία έναν κόντρα ρόλο για χάρη της αειφορίας και του πλανήτη.
Οι συνομιλητές του Future of the Drinks. Από επάνω αριστερά: Elliott Clark, Lauren Mote, Jeffrey Morgenthaler, Tim Phillips-Johansson και Claire Smith Warner.
Ευ πίνειν, ευ ζην
Στο πλαίσιο της καλύτερης διαβίωσης και της ευζωίας, έχει αλλάξει ο τρόπος που σκεφτόμαστε για βασικά προϊόντα κατανάλωσης. Αθλούμαστε περισσότερο, αναζητάμε νόστιμο και ταυτόχρονα ελαφρύ φαγητό. Τα ποτά δεν θέλουμε να είναι θερμιδογόνα. Για όλες τις φορές που με τύψεις επικεντρώνουμε την προσοχή μας στο χάσμα ανάμεσα στις επιθυμίες και στα πρέπει, υπάρχει επιλογή: ποτά με χαμηλή περιεκτικότητα σε αλκοόλ. Μέχρι πριν από λίγα χρόνια, για όσους δεν ήθελαν ή δεν έπρεπε να καταναλώσουν αλκοόλ ήταν μονόδρομος τα γλυκά μείγματα από σιρόπι ζάχαρης, που πρόσθεταν θερμίδες και στερούσαν την απόλαυση. «Για να είναι τα μπαρ ένα φιλόξενο μέρος για όλους, χρειάστηκε να αφουγκραστούν αυτή την ανάγκη και έτσι οι επαγγελματίες έγιναν ακόμα πιο δημιουργικοί», εξηγεί η Lauren Mote, World Class Global Cocktailian της Diageo και συντονίστρια της συζήτησης. Κυκλοφορούν πλέον ποτά από λαχανικά, φρούτα και βότανα, ενώ στους καταλόγους μπαρ και εστιατορίων βασικό ρόλο έχουν τα ποτά με χαμηλότερους αλκοολικούς βαθμούς. Αυτός που δεν πίνει δεν θεωρείται πλέον παρίας, ενώ ταυτόχρονα έχει περισσότερες και πιο ενδιαφέρουσες επιλογές, γευστικά πολυεπίπεδες.
Επιστρέφοντας στην Αθήνα, σκέφτομαι αν όλα αυτά εφαρμόζονται εδώ. Συνειδητοποιώ ότι διαθέτουμε κάποιους από τους ικανότερους bartenders, παγκόσμιας κλάσης που έχουν κάνει την εγχώρια σκηνή μία από τις πιο ενδιαφέρουσες διεθνώς. Τα μπαρ μας βραβεύονται, αξιοποιούν ντόπια αποστάγματα και λικέρ στις δημιουργίες τους, σερβίρουν νόστιμα, πρωτότυπα ποτά. «Σκέψου παγκόσμια, δράσε τοπικά», η διασκέδαση μπορεί να γίνει λιγότερο ζημιογόνα για εμάς και τον πλανήτη πίνοντας καλύτερα, κι ας είναι το καλαμάκι-μακαρόνι η πρώτη μας θυσία. ■