Ο κυρ Σαπίτης κουλουριάστηκε στα χαλάσματα, κατέβασε τη διάφανη μεμβράνη πάνω από τα ορθάνοιχτα μάτια του –άλλος τρόπος να τα κλείσει δεν υπήρχε, μια και βλέφαρα δεν είχε– και το ’ριξε στον ύπνο. Πού να ’ξερε πως αύριο η μπουλντόζα θα του γκρέμιζε το σπίτι…
Ο κυρ Σαπίτης, αντί να ζει στην εξοχή, είχε εγκατασταθεί στην Αθήνα. Το σπίτι του ήταν ένα ερειπωμένο αρχοντικό στα Κάτω Πατήσια. Οι ιδιοκτήτες του το είχαν εγκαταλείψει από χρόνια και ο ίδιος είχε βρει καταφύγιο στον χορταριασμένο κήπο.
Ο κυρ Σαπίτης δεν είχε παράπονο. Μπορεί να μην ήταν δική του η ιδέα να ζήσει στην Αθήνα –οι άνθρωποι είχαν προκαλέσει ζημιά στους θαμνότοπους όπου ζούσε και τον είχαν ξεσπιτώσει–, αλλά εκείνος τα κατάφερνε. Μεγάλη πόλη η πρωτεύουσα, με πολλά σκουπί-δια, πολλά ποντίκια, σαύρες, αυγά και νεοσσούς πουλιών πάνω στα δέντρα. Κάθε που ξημέρωνε, λοιπόν, άρχιζε το σεργιάνι. Σερνόταν στα χαλάσματα του σπιτιού ή έβγαινε σε γειτονικά οικόπεδα και αναζητούσε τροφή. Έτσι περνούσε τη ζωή του στην πρω-τεύουσα. Μέχρι που έβαλαν στο μάτι το αρχοντικό του. Ο θόρυβος από το τεράστιο σιδερένιο τέρας που γκρέμιζε το ερει-πωμένο σπίτι του κυρ Σαπίτη τον έκανε να πεταχτεί επάνω. Σφύριξε τρομοκρατημένος, γλίστρησε στο δρόμο και κουλουριάστηκε κάτω από τις ρόδες ενός σταματημένου αυτοκινήτου. Οι άνθρωποι που τον είδαν άρχισαν να τσιρίζουν δυνατά ΦΙ∆Ι!… ΦΙ∆Ι!… ΦΙ∆Ι!… και ειδοποίησαν την αστυνομία, λες και ήταν κανένας λωποδύτης! ∆ε φτάνει που τους ξεβρόμιζε την πόλη από τα τρωκτικά!
Στην Αθήνα ζούσαν και άλλα φίδια, ακίνδυνα και ωφέλιμα, όπως ο ίδιος. Συναντούσες λαφιάτες, σπιτόφιδα, έφιους, νερόφιδα σε συνοικίες με ποτάμια, δενδρογαλιές στα βόρεια προάστια με το πολύ πράσινο, σαΐτες και βεβαίως σαπίτες, σαν την αφεντιά του.
Εκεί να δείτε πανικό! Ευτυχώς που κάποιοι γνωρίζουν ότι τα φίδια της πόλης είναι ακίνδυνα. Άσε που η θανάτωσή τους απαγορεύεται. Έτσι, ειδοποιούν την αστυνομία, την πυροσβε- στική ή κάποια φιλοζωική οργάνωση να τα μαζέψει. Έτσι έσωσε το τομάρι του ο κυρ Σαπίτης. Τον πήραν και τον ανέβασαν στα ξεροβούνια της Αττικής. Αλλά τι να το κάνεις! Κι εκεί ξεσπιτωμένος ένιωθε. Τέτοια ζημιά είχε προκαλέσει ο άνθρωπος στο περιβάλλον των ζώων! Όπως έδειχναν, λοιπόν, τα πράγματα, πάλι θα ξανάπαιρνε φιδάμενος λυγά-μενος το δρόμο για την πόλη…
Γνωρίζεις ότι…
Πολύ λίγες φορές έχει εμφανιστεί στους λόφους της Αθήνας οχιά αμμοδύτης, το μόνο επικίνδυνο φίδι της πόλης. Το ξεχωρίζουμε από το κέρατο στο ρύγχος του και τη ζιγκ ζαγκ γραμμή στη ράχη.