Γεννημένη στα 1887, η Κυβέλη Αδριανού δέσποσε επί επτά δεκαετίες στο θεατρικό τοπίο, όντας μαζί με την Κοτοπούλη ένα από τα δύο «ιερά τέρατά» του.
Έδειξε την έμφυτη κλίση της στο θέατρο από τα πρώτα χρόνια της ζωής της. Υπήρξε αυτοφυές, λαμπερό ταλέντο, που δεν μπορεί να ενταχθεί σε καμιά συνομοταξία ηθοποιών, σε καμιά κατηγορία καλλιτεχνών, σε κανέναν κώδικα υποκριτικής, γιατί από μόνη της ήταν αυτόνομη προσωπικότητα, αυτεξούσια οντότητα.
Όμορφη, έντονη, εκρηκτική, αλλά και τρυφερή, χαριτωμένη, σφράγισε με την τέχνη της την ιστορία του νέου ελληνικού θεάτρου.
Οι ερμηνείες της, οι περισσότερες σε έργα που παρουσιάζονταν για πρώτη φορά στη χώρα, ήταν σε κλασικούς, δραματικούς, κωμικούς, ταπεινούς και αρχοντικούς ρόλους. Τους ευλόγησε όλους με τη λάμψη της, την τρυφερή θηλυκότητά της, τη νεανική αφέλειά της, το κελαρυστό χάιδεμα της φωνής της, την εμπνευσμένη υποκριτική της.
Έπαιξε με σύνεση κι άνεση όλα τα είδη θεάτρου: δράμα, κωμωδία, κωμειδύλλιο, τραγωδία. Τα σκηνικά της επιτεύγματα όμως ήταν οι κομψές ηρωίδες του γαλλικού μπουλβάρ. Αναμφίβολα υπήρξε η «βασίλισσα του μπουλβάρ».
Γυναίκα με έντονη πολιτική δράση, πνεύμα και τόλμη, η Κυβέλη συμμετείχε στην παράσταση που βρέθηκε στο επίκεντρο των συγκρούσεων για το γλωσσικό ζήτημα, το 1901, ενώ την ταραγμένη πολιτικά περίοδο του Εθνικού Διχασμού οι παραστάσεις της αποτελούσαν πολιτικά γεγονότα.
Σύζυγος του πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου, έζησε από κοντά όλες τις πολιτικές και κοινωνικές αλλαγές του τόπου. Ωστόσο εκείνη ήταν πάντα η μεγάλη πρωταγωνίστρια. Ακόμη και δίπλα σ’ έναν πρωθυπουργό. Η μεγάλη πρωταγωνίστρια της σκηνής αλλά και της ζωής.
Αυτή την Κυριακή με την «Καθημερινή»