«Εμένα βασικά μου άρεσε να διαβάζω. Κάποια στιγμή, σε συνέχεια αυτού, άρχισα να γράφω και ιστοριούλες. Στα δώδεκα, είδα έργα του Πικάσο σε ένα μουσείο και ένιωσα ότι θέλω να γίνω κι εγώ καλλιτέχνης. Πάντα ένιωθα τις τέχνες να με καλούν. Δεν ήξερα αν είχα κάποιο ιδιαίτερο ταλέντο. Είχα όμως το χάρισμα να εκτιμώ και να αναγνωρίζω την τέχνη. Καταλάβαινα. Δεν χρειάστηκε να μου εξηγήσει κάποιος, π.χ., τον Τζάκσον Πόλοκ. Μου άρεσε η όπερα, ο Πουτσίνι, η Μαρία Κάλλας, η ποίηση, η λογοτεχνία… Αλλά γενικά μπορώ να σου πω ότι ούτε καμιά φοβερή φωνή είχα ούτε σπουδαία πράγματα έγραφα. Έπρεπε να δουλέψω πάρα πολύ σκληρά», θυμάται η Πάτι Σμιθ έχοντας στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής το «Κ».
Η συζήτηση που ακολούθησε με αυτή τη θρυλική μορφή της ροκ κάλυψε λίγο πολύ τα πάντα. Από το αν μαγειρεύει μέχρι το αν ανεβάζει μόνη της τα ποστ που κάνει στο Ίνσταγκραμ («Με έμαθε η κόρη μου. Ε, δεν είναι και δύσκολο…») και από το αν είναι ικανοποιημένη από την διακυβέρνηση του Μπάιντεν μέχρι το πώς θυμάται τη μουσική σκηνή στη Νέα Υόρκη της δεκαετίας του ’70.
Στις 25 Ιουνίου η Πάτι Σμιθ θα εμφανιστεί στο Ηρώδειο, σε μια ακόμα επίσκεψή της στην Αθήνα και ένα ακόμα λάιβ που, όπως πάντα, αναμένεται να καταθέσει την ψυχή της και να τους αφήσει όλους ικανοποιημένους. «Ξέρεις, εγώ δεν είμαι καμιά φοβερή περφόρμερ», μας είπε. «Κάνω συχνά λάθη, αλλά αυτό που πάντα προσπαθώ είναι να συνδέομαι με το κοινό. Τους δίνω να καταλάβουν ότι ξέρω πως βρίσκονται εκεί. Τώρα, οι συναυλίες είναι όπως η ζωή. Κάποιες στιγμές μπορεί να προκύψουν αμήχανες, άλλες συναρπαστικές, άλλες βαρετές, άλλες σκέτη καταστροφή και άλλες υπερβατικές! Στο τέλος της βραδιάς, ο θεατής μπορεί να πει “ξέρεις κάτι, αυτό είχε τα λαθάκια του, αλλά ήταν υπέροχο”. Το ίδιο και στη ζωή. Την επόμενη φορά που θα κάνεις ένα λάθος στη ζωή σου, σκέψου πόσα λάθη γίνονται στις συναυλίες και παρ’ όλα αυτά ο κόσμος περνάει καλά».
Διαβάστε περισσότερα στο νέο τεύχος του περιοδικού «Κ» που κυκλοφορεί την Κυριακή 19 Ιουνίου μαζί με την «Καθημερινή της Κυριακής».