«Το ίδιο το γεγονός ότι η τέχνη που κάνω επικεντρώνεται στην τροποποίηση του εγκεφάλου και του σώματός μου σημαίνει ότι τα έργα τέχνης που φτιάχνω ζουν εντός της ύπαρξής μου. Ως εκ τούτου, είναι αδύνατον να διαχωρίσω την τέχνη που παράγω από τη ζωή μου, καθώς εγώ είμαι τα έργα μου και η αντίληψή μου για την πραγματικότητα έχει μεταμορφωθεί μόνιμα από αυτά», λέει ο cyborg artist Νιλ Χάρμπισον, ο οποίος ζει με μια οστεοενσωματωμένη κεραία στο κρανίο του που τον βοηθάει να «ακούει τα χρώματα».
Είναι ένας από τους τέσσερις εικαστικούς με τους οποίος συνομιλήσαμε, οι οποίοι επιδιώκουν μέσα από την τέχνη τους να βρουν απαντήσεις στο ερώτημα τι σημαίνει σήμερα να είσαι άνθρωπος. Ή τι σημαίνει να είσαι κάτι «πέρα απ’ αυτό». Ο Χάρμπισον, λοιπόν, και ο Filip Ćustić, όπως και οι μεγάλης φήμης και επιδραστικότητας Stelarc και ORLAN, χρησιμοποιούν κατά βάση το σώμα τους για να σχολιάσουν τη σύγχρονη σχέση του ανθρώπου με την τεχνολογία, φέρνοντάς μας αντιμέτωπους με εικόνες από το μέλλον της ανθρώπινης (;) κατάστασης. Οι τοποθετήσεις τους, όπως άλλωστε και το έργο τους, ανοίγουν ένα παράθυρο για μια τεράστια συζήτηση.
Διαβάστε περισσότερα στο νέο τεύχος του «Κ» που κυκλοφορεί σήμερα με την «Καθημερινή».