Όλα ξεκίνησαν το 1949 από τον Sierra Sam. Από μακριά έμοιαζε σαν τα μανεκέν, τα μπεζ «ανθρωπάκια» με τα σπαστά μέλη που χρησιμοποιούν οι καλλιτέχνες και οι σχεδιαστές μόδας για να προβάρουν τα ρούχα τους. Είχε ουδέτερο πρόσωπο, σκελετό από αλουμίνιο ή χάλυβα, δέρμα από λατέξ και χυτό κρανίο. Στον κορμό και στο κεφάλι του κρύβονταν ανοιχτές κοιλότητες για την τοποθέτηση μετρητών, γυροσκοπίων, μετατροπέων και άλλων οργάνων. Και σίγουρα ο σκοπός της ύπαρξής του δεν ήταν να προβάρει ρούχα. Η αποστολή του ήταν να στερεώνεται καλά πάνω σε έλκηθρα που κινούνταν με υψηλές ταχύτητες πάνω σε ράγες και να χτυπάει πάνω σε επιφάνειες, ξανά και ξανά, και ξανά. Έτσι, έκανε κρας τεστ σε ιμάντες, κράνη και καθίσματα εκτίναξης αεροσκαφών της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ. Ο εμπνευστής του, Σάμιουελ Άντερσον, εφευρέτης και φοιτητής του Ρόμπερτ Oπενχάιμερ, ήρθε να δώσει την απάντηση σε ένα πρόβλημα που είχε απασχολήσει τους μηχανικούς για χρόνια, αφού τα προηγούμενα «υποκείμενα» που χρησιμοποιούνταν σε ανάλογες έρευνες, το καθένα για τους δικούς του λόγους, ήταν μάλλον ακατάλληλα.
Παρ’ όλα αυτά θα χρειάζονταν πολλά χρόνια μέχρι να βρεθούν πραγματικά κατάλληλες κούκλες για την απαραίτητη διαδικασία των κρας τεστ. Για δεκαετίες οι αυτοκινητοβιομηχανίες ακολούθησαν σκοτεινά μονοπάτια και πήραν αποφάσεις ελεγχόμενης ηθικής, χρησιμοποιώντας άλλοτε πτώματα κι άλλοτε ζωντανά ζώα. Αλλά η τεχνολογία προχώρησε. Σήμερα έχουμε φτάσει σε ένα σημείο που μια εξελιγμένη κούκλα διαθέτει 138 αισθητήρες, κοστίζει ένα εκατομμύρια δολάρια και παρέχει τόσες πληροφορίες για τα αποτελέσματα της σύγκρουσης που οι αυτοκινητοβιομηχανίες ενίοτε δεν έχουν τα τεχνικά μέσα για να τις αξιολογήσουν.
Αυτή, λοιπόν, είναι η συναρπαστική ιστορία των dummies που «θυσιάστηκαν» για μας.
Διαβάστε περισσότερα στο νέο τεύχος του «Κ» που κυκλοφορεί την Κυριακή 24 Σεπτεμβρίου με την «Καθημερινή».
