Τι είναι το ραπέλ; Ούτε κι εμείς ξέραμε πριν μας εκπαιδεύσουν. Είναι ένας γαλλικός όρος (rappel), που σημαίνει πάνω-κάτω «επαναφορά». Στην πράξη είναι η καταρρίχηση με σχοινί, το πώς δηλαδή να χρησιμοποιούμε σχοινί για να κατεβαίνουμε από κάποιον ψηλό βράχο ή γκρεμό. Αυτό σήμαινε ένα πράγμα: ότι εμείς, σήμερα, θα βρισκόμασταν πάνω σε κάποιο ύψωμα. Και ότι για λίγο θα κρεμόμασταν στον αέρα με σχοινιά. Η ιστορία μύριζε θρίλερ… Και το στομάχι μας είχε δεθεί κόμπος!
Αφού περπατήσαμε μία ώρα σε ένα καταπράσινο φαράγγι και αφού διασχίσαμε και ξαναδιασχίσαμε ποταμάκια και ρυάκια, φτάσαμε πάνω από ένα βράχο. Και τώρα; Για να προχωρήσουμε, θα έπρεπε να τον κατέβουμε με σχοινί από ύψος 15 μέτρων! Σας φαίνονται λίγα; Από πάνω φαίνονταν βουνό! Και όμως, το ραπέλ είναι απλό και ασφαλές. Αρκεί να ακολουθείς τους κανόνες.
Γλιστρώντας στο σχοινί
Ο βασικός κανόνας του ραπέλ είναι να μη βιάζεσαι, όσο χαμηλός κι αν είναι ο βράχος που έχεις να κατέβεις. ∆ένεσαι με σχοινί, του οποίου το ένα άκρο στερεώνεται στη ζώνη ασφαλείας που φοράς, ενώ το άλλο σε ένα ή περισσότερα σταθερά σημεία στην κορυφή του βράχου –ονομάζονται «άγκυρες»–, και το κρατάς γερά με τα χέρια σου. Υπάρχουν φορές που τα πόδια σου ακουμπάνε στο βράχο. Τότε, τα ανοίγεις, λυγίζεις τα γόνατα και ακουμπάς τις πατούσες ολόκληρες επάνω του, κάνοντας σταθερά βήματα προς τα πίσω, χωρίς πηδήματα. Έτσι, προστατεύεσαι από επικίνδυνα γλιστρήματα από τα οποία μπορεί να χτυπήσεις στα γόνατα και στο πρόσωπο.
Υπάρχουν φορές που βρίσκεσαι πάνω σε χείλος. Αυτό σημαίνει πως για λίγο δε θα υπάρχει βράχος από κάτω ώστε να ακουμπήσεις τα πόδια σου και να βηματίσεις επάνω του. Η λύση είναι μία: Λυγίζεις τα γόνατα, σπρώχνεις προς τα έξω και αφήνεις το σώμα σου να γλιστρήσει σιγά-σιγά προς τα κάτω. Με ηρεμία και συγκέντρωση φτάνεις γρήγορα, ξεκούραστα και με ασφάλεια στο έδαφος.
Η μισή απόσταση που κάναμε σήμερα ήταν ελεύθερο ραπέλ. Και ανακαλύψαμε πως το να γλιστράς με σχοινιά στον αέρα είναι συναρπαστικό. Και όταν το βράδυ πέσαμε για ύπνο στην κατασκήνωση, ξέραμε γιατί οι άνθρωποι ανεβαίνουν και κατεβαίνουν βουνά για να τα κατακτήσουν. Βέβαια, ποτέ δεν κατακτάς ένα βουνό. Απλώς το μαθαίνεις καλύτερα. Αλλά κυρίως μαθαίνεις για τον εαυτό σου. Και αυτό είναι το καλύτερο κομμάτι!