Η ιστορία της χελώνας
Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε μια χελώνα, που την έλεγαν παιχνιδιάρα χελώνα. Ήταν τόσο παιχνιδιάρα, το λέει άλλωστε και το όνομά της! Έπαιζε πολύ, αλλά είχε και ένα ωραίο ημερολόγιο προγραμματισμό. Πρωί πρωινό, μεσημέρι μεσημεριανό και το βράδυ βραδινό. Μετά, ένα καληνύχτα από τη μαμά και τον μπαμπά. Ξέχασα να σας πω ότι η μικρή μας χελωνίτσα έχει τον μπαμπά της, τη μαμά της και ένα μικρό χελωνάκι αδερφάκι της. […] Κάθε μεσημέρι γυρίζει από το χελωνοσχολείο, τρώει όλη η οικογένεια και μετά ένα μπάνιο στον αγαπημένο τους ποταμό είναι ό,τι πρέπει. Το όνομα του ποταμού είναι Αποσελέμης. […] Εκτός από αυτούς, υπάρχουν άνθρωποι. Αλλά μερικοί από αυτούς πετούν σκουπίδια και σακούλες που τις τρώνε οι χελωνίτσες κατά λάθος και πεθαίνουν. Δυστυχώς έτσι καταλήγει να είναι η ζωή μιας χελώνας. Ξέχασα να σας πω πως μένουν σε μια σπηλιά, δίπλα στον όμορφο υγρότοπο Αποσελέμη. Τη νύχτα κοιμήθηκαν όλοι και το πρωί ακουγόταν δυνατός θόρυβος. Είχαν εισβάλει στον υγρότοπο κυνηγοί και ψαράδες. Τα πουλιά έφευγαν τρομαγμένα και ο μπαμπάς χελώνος ρώτησε γιατί φεύγουν όλοι έτσι από τον τόπο. Εκείνα απάντησαν πως φοβούνται ότι θα τα σκοτώσουν. Όλα τα πουλιά έφυγαν. Η χελωνοοικογένεια πήγε στον δήμαρχο κατσουλιέρη, αλλά δεν ήταν στο δημαρχείο. Ήταν στο κομμωτήριο του αγαπημένου του κουρέα, στον κύριο γλαρωμένο. Έβαζε του κατσουλιέρη ζελέ, για να διατηρήσει το λοφίο στο κεφάλι του. Εκεί τον βρήκαμε και του μεταφέραμε τι συνέβαινε στην οδό Αποσελέμη. «Θα κάνετε κάτι;» ρώτησε η παιχνιδιάρα χελώνα. «Κάτι θα σκεφτώ να κάνω!» απάντησε ο δήμαρχος κατσουλιέρης. «Το συντομότερο, κύριε κατσουλιέρη, δηλαδή δήμαρχε, ήθελα να πω», είπε η μαμά χελώνα. Έτσι κι έκανε εκείνος. Μίλησε δηλαδή στους ανθρώπους και τους ενημέρωσε για το πώς πρέπει να προστατεύουν τους υγροτόπους. Από τότε κανένα πρόβλημα δε δημιουργήθηκε ούτε στον Αποσελέμη ούτε σε καμία άλλη περιοχή.
Γιώργος Ανδρικάκης, Γ΄τάξη, Δημοτικό Σχολείο Ανάληψης Χερσονήσου
Το μακρινό ταξίδι του Μάικ του πελεκάνου
Είμαι ο Μάικ ο πελεκάνος και έφυγα από την Ουκρανία για να πάω στην Αφρική και μετά στη λίμνη του Κουρνά. Όμως ένας κυνηγός με πυροβόλησε στο φτερό και έπεσα. Έτσι άργησα να πάω στη λίμνη του Κουρνά για αρκετές μέρες. Τελικά το φτερό μου έγινε καλά και έτσι ξανάρχισα το ταξίδι μου. Ύστερα από μερικούς μήνες έφτασα στη λίμνη του Κουρνά. Ήταν πολύ ωραία. Είχε γύρω της πανέμορφα και καταπράσινα φυτά, πολλά ζώα, όπως πελεκάνους, πάπιες, αργυροπελεκάνους και σταχτοτσικνιάδες. Εκεί πάνε πολλοί άνθρωποι και τους βλέπω να κάνουν ποδήλατο λίμνης. Εγώ τρώω ψάρια και σκουλήκια. Μένω στα καλάμια και έτσι προστατεύομαι από τη βροχή. Εύχομαι οι άνθρωποι να είναι πιο προσεκτικοί με τις λίμνες.
Νίκος-Γιώργος-Δημήτρης, Ε3 τάξη, 2ο Δημοτικό Σχολείο Ρεθύμνου
Τα βραβευμένα παραμύθια μπορείτε να τα διαβάσετε εδώ
Υγροτόπιο
803 υγρότοποι, 75 νησιά, 9 χρόνια δουλειάς, χιλιάδες φωτογραφίες, 104.000 στρέμματα υγροτοπικών εκτάσεων, τεράστιος όγκος γεωγραφικής, και όχι μόνο, πληροφορίας… σε ένα μόνο «κλικ»! Αυτό είναι το Υγροτόπιο (www.oikoskopio.gr), ο νέος διαδικτυακός τόπος του WWF Ελλάς, όπου μπορούμε να ενημερωνόμαστε για τους νησιωτικούς υγροτόπους.
Εικονογράφηση από το παραμύθι «Ο βασιλιάς κύκνος και η μάγισσα» από το 4ο Νηπιαγωγείο Μουρνιών.