«Θα είμαι ωραία στα 38» και μετά στα 36, και στα 32…»
Στην Άννα, όλα ξεκίνησαν με μια απλή δίαιτα που θέλησε να κάνει για να χάσει κάνα δυο κιλάκια. Στην εφηβεία έβλεπε το σώμα της να αλλάζει και αυτό την τρομοκρατούσε. Έτσι, μετά την πρώτη απώλεια βάρους, αισθάνθηκε ικανοποίηση. Ήταν και τα μοντέλα στα περιοδικά και στην τηλεόραση, που ήταν πάντα τόσο αδύνατα… Αυτό στην κοινωνία μας σήμαινε ομορφιά! Αλλά δεν ήταν μόνο οι εικόνες στην τηλεόραση και στα περιοδικά που βομβάρδιζαν την Άννα. Ένιωθε και άλλα πράγματα μέσα της. Έναν μαζεμένο θυμό, που όμως, σαν καλό κορίτσι, δεν τον έβγαζε ποτέ έξω. Ούτε με τους συμμαθητές της που της «χτυπούσαν» τις ατέλειές της, ούτε με τους γονείς της που όλο της έλεγαν «Έχεις παχύνει, σταμάτα να τρως», και που τόσο την πλήγωναν.
Ήταν επίσης που η Άννα δεν είχε αυτοπεποίθηση. Που δεν εκτιμούσε τον εαυτό της όπως ήταν. Έτσι ξεκίνησε να κάνει δίαιτα. Θα έδειχνε αυτή σε όλους! Θα έβαζε στόχο να χάσει κιλά για να γίνει όμορφη! Δεν τη σταματούσε τίποτα! Αφοσιώθηκε στο στόχο της και απομονώθηκε από όλους.
Σιγά-σιγά η Άννα έπαψε να έχει διάθεση για φαγητό. Έτρωγε με το ζόρι, αλλά και τότε ένιωθε τύψεις. Η ψυχολογία της έγινε κακή και ήταν συνέχεια θλιμμένη. Άρχισε να γίνεται ωχρή, να νιώθει αδύναμη και να έχει ζαλάδες. Ξάπλωνε όλη την ημέρα και κρύωνε πολύ. Το δέρμα της είχε ξεραθεί, τα μάτια της είχαν πεταχτεί έξω και τα οστά της είχαν γίνει σαν σφουγγάρι. Αλλά όποιος προσπαθούσε να της πει να σταματήσει τη δίαιτα, τον αντιπαθούσε.
Ήταν 42 κιλά και έλεγε «θα είμαι ωραία στα 38» και μετά στα 36, και στα 32… ώσπου έφτασε τα 30 κιλά! Και όμως, συνέχιζε να βλέπει τον εαυτό της χοντρό! Και αν τη ρωτούσες, θα σου έλεγε πως δεν αισθανόταν άρρωστη. Ευτυχώς που πήραν είδηση ότι έπασχε από νευρική ανορεξία οι γονείς της και την πρόλαβαν. Γιατί μια άλλη ανορεξική κοπέλα, που έφτασε τα 25 κιλά, δεν την πρόλαβαν…
«Να διώξω αμέσως το φαγητό από το σώμα μου!»
Ο Κώστας ένιωθε ακατανίκητη την επιθυμία να τρώει συνεχώς. Τον έπιανε βουλιμία τουλάχιστον δύο φορές την εβδομάδα και τότε κατανάλωνε υπερβολικά μεγάλες ποσότητες τροφής. Μετά ένιωθε τύψεις. «Γιατί το έφαγα αυτό;» «Τώρα θα παχύνω!» «Να διώξω αμέσως το φαγητό από το σώμα μου!» Έτσι, έκανε τα πάντα για να «διώξει» το φαγητό από το σώμα του. Προκαλούσε εμετό -κάτι πολύ επικίνδυνο, γιατί έχανε πολύτιμες ουσίες- ή χρησιμοποιούσε φάρμακα. Μετά, έπεφτε με τα μούτρα στην άσκηση, μέχρι που να μην μπορεί άλλο! Ο Κώστας θυμόταν πως στην παιδική του ηλικία τού έλεγαν πως το καλό παιδί είναι αυτό που τρώει όλο του το φαγητό. Για να τον ηρεμούν, μάλιστα, τον τάιζαν ζαχαρωτά. Στην εφηβεία, όμως, τα περιττά κιλά σε ενοχλούν, νομίζεις ότι, αν δεν τα είχες, θα γινόσουν πιο αποδεκτός από τους άλλους. Έτσι, κάθε φορά που έτρωγε από τη μια ένιωθε ανακούφιση, γιατί ήταν «καλό παιδί», και από την άλλη ένιωθε απορριπτέος από την παρέα του για τα παραπανίσια του κιλά. Το βάρος του του έγινε εμμονή.
Έλεγχε συνέχεια τις θερμίδες που έτρωγε και ζυγιζόταν καθημερινά. Μ’ αυτά και μ’ αυτά, απέκτησε κανονικό βάρος. Όμως, μέσα του συνέχιζε να έχει ανησυχίες και φόβους. Πόσο θα ήθελε να μιλήσει σε κάποιον!
Η Άννα και ο Κώστας έμοιαζαν πολύ. Όχι εμφανισιακά. Είχαν, όμως, το ίδιο πρόβλημα με την «εικόνα τους», με το πώς τους έβλεπαν οι άλλοι.
Έτσι, η νευρική ανορεξία της Άννας την έσπρωχνε στην ασιτία, ενώ η νευρική βουλιμία του Κώστα τον ωθούσε πρώτα να τρώει και μετά να θέλει να «καθαρίσει» το σώμα του με επικίνδυνο τρόπο. Είχαν και οι δύο από τις πιο θανατηφόρους διατροφικές διαταραχές! Στη χώρα μας χιλιάδες έφηβοι και νεαροί ενήλικοι, αλλά και παιδιά, εμφανίζουν κάποια διατροφική διαταραχή. Τη λύση μπορούν να βρουν στις εξειδικευμένες θεραπευτικές μονάδες. Αν η διάγνωση γίνει νωρίς, η θεραπεία είναι αποτελεσματική!
Δύο βασικοί κανόνες
1. Το καλύτερο είναι να αποδεχτούμε τον εαυτό μας όπως είναι. Δεν μπορούμε να είμαστε όλοι ίδιοι, θα ήταν ανιαρό. Και αν πρέπει να χάσουμε λίγο βάρος για καλύτερη υγεία… δε χρειάζεται να λιμοκτονήσουμε!
2. Αν οι φίλοι μας έχουν μόνιμο θέμα συζήτησης για το πώς θα χάσουν βάρους ή μας κοροϊδεύουν για τα παραπανίσια κιλά που έχουμε ή που νομίζουν ότι έχουμε, καλύτερα να βρούμε άλλους φίλους!
Γνωρίζεις κάποιον με νευρική ανορεξία ή βουλιμία;
Αν γνωρίζεις κάποιον με ανορεξία ή βουλιμία, δεν υπάρχει λόγος να τον αποφεύγεις. Ενθάρρυνέ τον να σου μιλήσει γι’ αυτά που νιώθει και δώσ’ του έξυπνες συμβουλές. Όπως το να το πει στους δασκάλους ή τους γονείς του.
Πού μπορεί να απευθυνθεί κάποιος για βοήθεια;
• Ελληνικό Κέντρο Διατροφικών Διαταραχών (ΕΚΔΔ): www.hcfed.gr
• Μονάδα Εφηβικής Υγείας (ΜΕΥ), Νοσοκομείο Παίδων «Π. & Α. Κυριακού».