Τα κοτόπουλα σείουν το κεφάλι τους. Το ίδιο και oι γερανοί, τα ορτύκια, οι καρακάξες, τα περιστέρια, οι φασιανοί, τα παγόνια, οι ερωδιοί, οι πελαργοί, οι ίβιδες και μερικά ακόμη πτηνά. Συνήθως, αυτό συμβαίνει στα πτηνά που περπατάνε και όχι σε αυτά που πετάνε στον αέρα, όπως πολλά θαλασσοπούλια, χελιδόνια ή κολιμπρί. Οι έρευνες δείχνουν ότι το χαρακτηριστικό κούνημα μπρος-πίσω του κεφαλιού όταν περπατάνε στο έδαφος τα βοηθάει στο να εστιάζει καλύτερα η όρασή τους σε αυτό που βλέπουν, ιδίως όταν ζουν στη φύση και πρέπει να εντοπίζουν με ακρίβεια την τροφή τους.
Καθώς περπατάνε, το κεφάλι τους περνάει από μια φάση ακινησίας σε μια φάση ώθησης και αντίστροφα. Τη στιγμή της ακινησίας σταθεροποιούν τις εικόνες που βλέπουν, «καρφώνουν» δηλαδή με τα μάτια ένα αντικείμενο· τη στιγμή της ώθησης αντιλαμβάνονται καλύτερα το βάθος του. Σε ένα πείραμα, οι επιστήμονες φωτογράφισαν περιστέρια την ώρα που βάδιζαν πάνω σε έναν κινούμενο διάδρομο. Τι πιστεύετε ότι έκαναν καθώς βάδιζαν με την ταχύτητα του διαδρόμου, ενώ το περιβάλλον γύρω τους έμενε σχεδόν ακίνητο; Δε χρειάστηκε να κουνήσουν ούτε το μικρό τους δαχτυλάκι… που πάει να πει το κεφάλι τους! Όλη τη δουλειά την έκανε ο διάδρομος, με τη δική του κίνηση!
Κάτι παρόμοιο συνέβη και σε ένα άλλο πείραμα, στο οποίο έδεσαν τα μάτια τους. Δεν κουνούσαν καθόλου το κεφάλι τους. Άρα, το πηγαινέλα του κεφαλιού τους συνδέεται με την όρασή τους. Αλλά και με την ισορροπία τους. Επειδή τα πουλιά είναι δίποδα, φαίνεται πως το μπρος-πίσω του κεφαλιού τα βοηθάει να είναι πιο σταθερά και να ελέγχουν καλύτερα την ισορροπία τους όταν βαδίζουν στο έδαφος.
Το περίεργο, όμως, είναι ότι δεν κουνάνε όλα τα πουλιά το κεφάλι τους όταν περπατούν στο έδαφος. Παράδειγμα είναι οι πάπιες, οι χήνες, οι κύκνοι και οι πιγκουίνοι. Έτσι, οι επιστήμονες συνεχίζουν την έρευνα. Και επειδή δε φαίνεται να υπάρχει εύκολη απάντηση, έχουν ένα περίπλοκο αίνιγμα να λύσουν.