Η τελευταία μαύρη γάτα

3' 48" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

«Η ψιψίνα η Ντολορές/ είχε την πιο όμορφη/ απ’ όλες τις ουρές./ Και οι γάτοι κάνανε ουρά/ για να τη δούνε να κουνάει/ την ωραία της ουρά», τραγουδούσε ξέγνοιαστα ο Κοψονούρης ή Τηγανάκιας, μαύρος γάτος κι αυτός, όπως ο φίλος του, ο ήρωάς μας. Κι ας είχαν ήδη αρχίσει οι περίεργες εξαφανίσεις. Πρώτα ο Μεταξονούρης, μετά ο Σαλταπήδας, ο Νιαουρίνος, η Αραπίνα, ο Σαρδανάπαλος, η Μπιζού… Όμως κανενός ο νους δεν πήγε στο κακό. Στην αρχή…

Στο νησί τους, όμως, μια μυστική αδελφότητα προληπτικών έχει βαλθεί να εξοντώσει όλες τις μαύρες γάτες, γιατί πιστεύουν ότι έτσι θα απαλλάξουν τον τόπο από τη γρουσουζιά. Θα συνεργαστούν με πολιτικούς, με δημοσιογράφους, θα φροντίσουν να πιστέψει όλος ο κόσμος ότι για τα δεινά τους μοναδικός φταίχτης είναι οι μαύρες γάτες!  Όσο παράλογη κι αν είναι αυτή η ιδέα, γίνεται πιστευτή, ο κόσμος -επιτέλους- βρίσκει έναν φταίχτη για ό,τι κακό τούς συμβαίνει.

Θα τα καταφέρουν. Μόνο μία γάτα θα απομείνει ζωντανή στο νησί. Μια γάτα που γνωρίζει ένα φοβερό μυστικό. Οι διώκτες της ψάχνουν να τη βρουν και είναι αδίστακτοι και καλά οργανωμένοι. Αλλά και η τελευταία μαύρη γάτα είναι πολυμήχανη και ευέλικτη! Ευτυχώς, είναι και εφτάψυχη!

«Η ανθρωπιά είναι το πιο ισχυρό όπλο απέναντι στη μισαλλοδοξία και στο μίσος»

Μιλήσαμε με τη σκηνοθετική ομάδα της «Τελευταίας μαύρης γάτας» για την παράσταση που «ζωντανεύει» το διαχρονικό και πολυδιαβασμένο βιβλίο του Ευγένιου Τριβιζά, τον Κώστα Γάκη, την Αθηνά Μουστάκα και τον Κωνσταντίνο Μπιμπή.

Ένα από τα αγαπημένα βιβλία μας, «Η τελευταία μαύρη γάτα» του Ευγένιου Τριβιζά, παρουσιάζεται στο θέατρο για πρώτη φορά. Τι σας παρακίνησε να το επιλέξετε;

Η θεματολογία του. Το βρήκαμε εντελώς επίκαιρο και ίσως ήταν μία από τις μεγαλύτερες ανάγκες μας ως ομάδας να εκφραστούμε μέσα από αυτό το κείμενο. Η «Μαύρη γάτα» είναι ένα κείμενο που συγκεντρώνει όλα τα μηνύματα της εποχής που κυκλοφορούν και φορτίζουν τον αέρα που αναπνέουμε. Είναι μια γρήγορη περιπέτεια, ένα κυνηγητό των μαύρων γατών ενάντια στην τρέλα του φασισμού. Είναι ένα μήνυμα για να επαναπροσδιορίσουμε κάποιες αξίες της ανθρώπινης επικοινωνίας. Πρέπει κάποια στιγμή να δούμε το περιεχόμενο και όχι το περιτύλιγμα.

Η τελευταία μαύρη γάτα ξεφεύγει από τις κακοτοπιές, προστατεύει άλλες γάτες, δεν κάθεται «στ’ αυγά» της, κι ας είναι δύσκολοι και επικίνδυνοι οι καιροί στο νησί της. Όμως, παρακολουθώντας την παράσταση, εισπράττουμε από τον ήρωά μας περισσότερο «ανθρωπιά» -ή όπως αλλιώς λέγεται αυτό στα Γατικά- παρά δύναμη. Είναι μήπως αυτό το πιο σπουδαίο όπλο της;

Σίγουρα η ανθρωπιά είναι το πιο ισχυρό όπλο απέναντι στη μισαλλοδοξία και στο μίσος. Ο μαύρος γάτος δεν είναι σούπερ ήρωας, δεν έχει υπεράνθρωπες δυνάμεις. Έχει «ανθρώπινες» δυνάμεις

και οπλισμένος με αυτές αντιστέκεται στη φρε-νίτιδα που τον περιβάλλει και προσπαθεί να τον εξοντώσει. Οπλίζεται με τόλμη, έρωτα και αλλη-λεγγύη και στο τέλος βγαίνει ο μεγάλος νικητής.

Όταν αρχίσατε να δουλεύετε τη σκηνοθεσία, συναπαντηθήκατε με… εκπλήξεις; Τι μάθατε, τι ανακαλύψατε στο «δρόμο» μέχρι να ολοκληρώσετε το έργο, που αρχικά δεν είχατε φανταστεί;    

Ήταν η πρώτη φορά που η ομάδα μας σκηνο-θέτησε έναν θίασο χωρίς να παίζει στο έργο. Χωρίσαμε, λοιπόν, τη σκηνοθετική δουλειά στα τρία και με υποομάδες ηθοποιών δουλεύαμε ο καθένας μία σκηνή. Αυτή η διαδικασία ήταν γεμάτη εκπλήξεις, γιατί πολύ συχνά αυτό που βλέπαμε ως αποτέλεσμα από τους συν-σκηνοθέτες μάς άφηνε άφωνους – η προσωπική σφραγίδα και προσέγγιση του καθενός. Καθένας προσπαθούσε να εκπλήξει και να ξεπεράσει με έναν σχεδόν παιδικό συναγωνισμό τους άλλους δύο. Βέβαια, δε θα υπήρχαν αυτές οι εκπλήξεις αν δεν υπήρχε αυτός ο θίασος: Όταν συνεργάζεσαι με 10 τόσο ταλαντούχους ηθοποιούς, κάθε πρόβα είναι έκρηξη και θαύμα, είναι αντίδοτο στη μιζέρια και την πλήξη – είναι δηλαδή έκπληξη, κάθε πρόβα ήταν εκπληκτική. Ανακαλύψαμε ως ομάδα «Ιδέα» ότι αξίζει όσο τίποτα να δώσεις χώρο στους ηθοποιούς και στον μουσικό επί σκηνής να προτείνουν τις πιο παράτολμες, τις πιο παλαβές ιδέες, γιατί με αυτόν τον τρόπο το έργο παίρνει φωτιά.

 

Η τελευταία μαύρη γάτα-1

«Η δεισιδαιμονία, η μεροληψία, η προκατάληψη δεν περιορίζονται στις μαύρες γάτες»

[…] «Δυστυχώς όμως, η δεισιδαιμονία, η μεροληψία, η προκατάληψη δεν περιορίζονται στις μαύρες γάτες. Πολλές ακόμη ομάδες, φυλές και εθνότητες έχουν υποστεί αμείλικτους διωγμούς, κατατρεγμούς και μαρτύρια. […] Πιστεύω ότι η θεατρική απόδοση της “Τελευταίας μαύρης γάτας” από μια ομάδα εμπνευσμένων, ενθουσιωδών και ταλαντούχων συντελεστών όχι μόνο θα ψυ-χαγωγήσει και θα συναρπάσει, αλλά και θα συγκινήσει, θα εμπνεύσει, θα ευαισθητοποιήσει και μπολιάζοντας τις σκέψεις των παιδιών θα συμ-βάλει ίσως στο να αποτραπούν ενδεχόμενα μελλοντικά δεινά».  

Ευγένιος Τριβιζάς

 

Σκηνική προσαρμογή: Βένια Σταματιάδη Σκηνοθεσία: Κώστας Γάκης, Αθηνά Μουστάκα, Κωνσταντίνος Μπιμπής Σκηνικά-video: Μικαέλα Λιακατά Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα Μουσική: Κώστας Γάκης Παίζουν: Άρτεμις Γρύμπλα, Αμαλία Καβάλη, Γιώργος Κισσανδράκης, Κλείτος Κωμοδίκης, Φώτης Λαζάρου, Κώστας Μαγκλάρας, Σωτηρία Μαράθου, Αλκιβιάδης Μπακογιάννης, Νικόλας Παπαδομιχελάκης, Βίκτωρας Πέτσας Μουσικός επί σκηνής-live electronics: Στέφανος Τορτόπογλου

info Σάββατο 3 μ.μ., Κυριακή 11 π.μ. και 3 μ.μ. • Καθημερινές παραστάσεις για σχολεία • Διάρκεια παράστασης: 135 λεπτά (με διάλειμμα) • Θέατρο Χορν: Αμερικής 10, Κολωνάκι, 210-3612500. Προπώληση: www.ticket365.gr

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή