Τα Ροζέ που αγαπάμε!

5' 36" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Διαδρομές στην Ελλάδα και στα αμπελοτόπια της, με αφορμή ένα δροσερό ποτήρι κρασί.

Σπάνια χτυπάει το κουδούνι αυτόν τον δύσκολο μήνα της απομόνωσης. Το «ντριν» με ξάφνιασε, όπως και η εμφάνιση του κούριερ με τη μάσκα και τα μπλε γάντια. Ακούμπησε ένα χαρτοκιβώτιο στο πεζούλι της εισόδου και έφυγε βιαστικά, χωρίς επιβεβαιώσεις, χωρίς υπογραφές. Μετά τις δέουσες απολυμάνσεις, άρχισα να ανοίγω το δέμα με την ανυπομονησία μικρού παιδιού τα ξημερώματα Πρωτοχρονιάς. Και βρέθηκα με ένα μπουκάλι ροζέ κρασί Lenga Avantis στο χέρι.

H Lenga κι εγώ

Με τη Λένγκα και τον Απόστολο Μούντριχα είμαστε πολλά χρόνια φίλοι και γείτονες καλοκαιρινοί στο αγαπημένο μου Ληλάντιο στην Εύβοια. Παρακολουθώ την οινική τους προσπάθεια κυριολεκτικά από το πρώτο μπουκάλι. Αλλά τώρα την καρδιά μου έχει κλέψει η Lenga Pink, ανοιχτόχρωμη και αρωματική, από Gewurztraminer και Μαυροκουντούρα, τις δύο αγαπημένες ποικιλίες του Μούντριχα μετά το Syrah. Πάγωσα το μπουκάλι, σκάρωσα μια δροσερή πράσινη σαλάτα με αέρινο προσούτο και φετούλες ροζ γκρέιπφρουτ και χωρίς δεύτερη σκέψη μπήκα στο πρώτο «ροζ βαγόνι» που πέρασε μπροστά μου για ένα ταξίδι στον κόσμο του ροζέ, που πολύ αγάπησα και αγαπώ.

Ο γκουρού των ροζέ

Η πρώτη στάση είναι στην Κηφισιά, γιατί ένα ταξίδι στα ροζέ δεν μπορεί παρά να ζητήσει την «ευχή» του πρωτοπόρου οινολόγου Πάνου Ζουμπούλη. «Τα ροζέ κρασιά, μετά από πολλές δεκαετίες στην αφάνεια και με σχεδόν παντελή απουσία από τις αγορές και από τις γκάμες των οινοποιείων και τις λίστες των εστιατορίων, άρχισαν εδώ και μία οκταετία να ξανακερδίζουν το παιχνίδι. Βέβαια, τα ροζέ της Προβηγκίας δεν σταμάτησαν ποτέ να παράγονται και να καταναλώνονται, κυρίως στη Γαλλία αλλά και στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, στον Καναδά και στις ΗΠΑ. Η αύξηση της κατανάλωσης την τελευταία δεκαετία είναι χωρίς προηγούμενο», παρατηρεί.

«Πρέπει όμως να θυμηθούμε τα κλασικά ελληνικά σκουρόχρωμα ροζέ και τα κοκκινέλια, τα ημίγλυκα ροζέ που καταναλώνονταν σε χιλιάδες κιβώτια μερικές δεκαετίες πίσω. Μετά η αγορά τα βαρέθηκε, η κατανάλωσή τους σχεδόν μηδενίστηκε και εξακολούθησαν να παράγονται σε ελάχιστες ποσότητες, για να συμπληρώνουν τις γκάμες των οινοποιείων. Η ποιότητα ήταν μέτρια και η κατανάλωση πήγαινε από το κακό στο χειρότερο. Ξαφνικά στην αγορά άρχισαν να εμφανίζονται τα καινούργια για την ελληνική αγορά ανοιχτόχρωμα ροζέ, που χάλασαν κόσμο».

Εδώ πρέπει να επισημάνω ότι η οινολογική ομάδα Zoumboulis & Associates ήταν από τις πρώτες –αν όχι η πρώτη– που τόλμησε να ταράξει τα νερά στην τόσο δύσκολη και παραδοσιακά συντηρητική αγορά του ροζέ κρασιού. Ποιος οινόφιλος δεν θυμάται τις εντυπωσιακές Πεταλούδες από Syrah του Πάνου Ζουμπούλη για το Κτήμα Χαρλαύτη, για να ακολουθήσει το πολυαγαπημένο μου βιολογικό μονοποικιλιακό ροζέ Saumon από Cabernet Sauvignon. Ανοίγω παρένθεση και, όσο εσείς ανοίγετε τη φιάλη, φτιάχνω στα γρήγορα μια σπιτική πίτσα μαργαρίτα για ένα σνακ με στιλ και νοστιμιά.

Ροζέ επί Θήβας

Το «ροζ βαγόνι» μου διασχίζει τη γη της Βοιωτίας με σεβασμό στην ιστορία, στους μύθους και στους θρύλους που κρύβει τούτη η γη. Ανυποψίαστες Ισμήνες και τραγικές Αντιγόνες κυκλοφορούν στα δρομάκια της πόλης, προσπερνούν τα εύκολα και ανεβαίνουν στην κοιλάδα των Μουσών, για να συναντήσουν τους αδελφούς Ζαχαρία, τον Νίκο, τον Στέλιο και τον Παναγιώτη, που έχουν έτοιμο να τις κεράσουν παγωμένο ροζέ Amuse από το τοπικό κόκκινο Μούχταρο και το κοσμοπολίτικο λευκό Sauvignon blanc. Μαζί με μια φετούλα ζυμωτό ψωμί της χρυσοχέρας μητέρας τους κι ένα κομματάκι καπνιστό χέλι Γείτονα. Λίγο πιο πέρα, στις Πλαταιές, οι μάχες έχουν κοπάσει και μόνο η οινολόγος και παραγωγός Κική Ακριώτη μάχεται με τον χρόνο για να προλάβει να τους κρατήσει όλους ευχαριστημένους. Τα ροζέ της γίνονται ανάρπαστα. Τόσο ο Syrah ροζέ Ορειβάτης με την ανεπαίσθητη γλύκα στην επίγευση όσο και ο νεοφερμένος Ερημίτης, ένα χαρμάνι από Μαλαγουζιά-Μαντηλαριά και Grenache rouge. Ξηρό, πικάντικο και αρωματικό, ήταν τέλειο με τα μακαρόνια με κιμά που μας κέρασε η Κική στο μικρό μπουτίκ οινοποιείο της (όταν ακόμη κυκλοφορούσαμε…).

Και από τις Πλαταιές στον Αχινό Φθιώτιδας και στον Πύργο Μελά, για να απολαύσουμε τη θέα, τους άψογους αμπελώνες, τη φιλοξενία στον ατμοσφαιρικό ξενώνα, αλλά κυρίως για να επιβεβαιώσουμε το «ειδύλλιό» μας: Idylle ονομάζεται το premium ροζέ τύπου Προβηγκίας από το πρωτοκλασάτο La Tour Melas, που παραμένει στις πρώτες θέσεις των προτιμήσεων των οινόφιλων, και δικαίως. Φέρει και αυτό την υπογραφή της ομάδας Ζουμπούλη.

Τα Ροζέ που αγαπάμε!-1

Το ροζέ κρασί συνοδεύει ευχάριστα πολλές διαφορετικές γεύσεις, από τυριά και πίτες μέχρι ζυμαρικά και κρεατικά. © VISUALHELLAS.GR

Σας αρέσει το Ξινόμαυρο;

Υποκλίνομαι στη χάρη του και δηλώνω πίστη και αφοσίωση. Πρώτη γνωριμία με τα περίφημα αφρώδη ροζέ του Αμυνταίου, τα μοναδικά ελληνικά ροζέ αφρώδη με Προστατευόμενη Ονομασία Προελεύσεως. Υστερα ήρθαν οι  Ακακίες (Κτήμα Κυρ Γιάννη) που αγαπήσαμε  και αμέσως μετά οι αφρώδεις Ακακίες που ερωτευτήκαμε τρελά και με τις οποίες συνοδεύσαμε τις πιο ιδιαίτερες βραδιές μας με κινέζικα dim sum. Όμως το πραγματικό πάθος ήρθε με το L’esprit du lac, που ήπιαμε με λαχτάρα σκέτο, σαν απεριτίφ. Κονταροχτυπήθηκε στα Riedel ποτήρια με το ολοκαίνουργιο Ξινόμαυρο ροζέ του Κτήματος Γεροβασιλείου και κέρδισαν αμφότερα. Η Μαρίνα Μπουτάρη ετοιμάζει γεμιστά λαδερά για τον κομψό Δίανθο κι εμείς κατάκοποι καταλήγουμε στη φιλόξενη Γουμένισσα, στην αγκαλιά της αγαπημένης μας οικογένειας Χατζηβαρύτη, να απολαμβάνουμε στο design οινοποιείο τη συντροφιά του Βαγγέλη και της Όλγας και να πίνουμε την Cloe στο ποτήρι (Ξινόμαυρο-Cabernet Sauvignon) δίπλα σε ένα πιάτο με τυριά και προσούτο και πεντανόστιμα αποξηραμένα σύκα.

Ίνιμα θα πει ψυχή

Το «ροζ βαγόνι» μου διατρέχει τη Θεσσαλία με τις ροζέ Λημνιώνες του Χρήστου Ζαφειράκη και της οικογένειας Τσιλιλή, αλλά και τα ροζέ Μοσχάτα Τυρνάβου του φίλου μου Δημήτρη Μίγα, για να κάνει την τελευταία του ανηφοριά για το Μέτσοβο. Εκεί, στο Κατώγι, η ηπειρώτικη πλευρά της καταγωγής μου βρίσκει πάντα ένα κρησφύγετο γαλήνης και ανεμελιάς. Ο Αλέξανδρος Ιωάννου και η Μαρία Κάπου το ξέρουν: η ροζέ Νεγκόσκα, που προκαλεί και δείχνει τα δόντια της με τη ρώμη και τον αυθορμητισμό της, είναι πάντα παγωμένη. Πίνουμε Ίνιμα Νεγκόσκα ροζέ για απεριτίφ, με το φαγητό, το μεσημέρι, το απόγευμα, το βράδυ, με τα υπέροχα πιάτα που μαγειρεύουν στην κουζίνα, με τις πίτες με τα τυριά του ιδρύματος Τοσίτσα. Γιατί το  Ίνιμα ροζέ εδώ στο ξενοδοχείο στο Κατώγι δεν είναι απλώς ένα ροζέ, αλλά ο τρόπος που αντιμετωπίζουμε την καθημερινότητα.

Ηλιοβασίλεμα στη Νεμέα

Κρασιά στο χρώμα του ηλιοβασιλέματος στην πιο γνωστή και μεγάλη αμπελουργική ζώνη. Το Delear (Grenache rouge-Syrah) από τη Σεμέλη το απολαμβάνεις στη βεράντα του οινοποιείου στο Κούτσι με την ατελείωτη θέα, ενώ το τσαχπίνικο La vie en rose, της επίσης τσαχπίνας οινολόγου Ευαγγελίας Παλυβού του ομώνυμου κτήματος, στην Ανατολή, το wine bar της κορινθιακής κωμόπολης. Το ροζέ Αγιωργίτικο που εγώ προτιμώ είναι το Γαία 4-6h από τη Γαία Οινοποιητική – συντροφεύει ιδανικά το ονειρεμένο ηλιοβασίλεμα του Σαρωνικού.

Το ταξίδι αυτό δεν θα μπορούσε παρά να κλείσει με ένα αφρώδες Αγιωργίτικο, την Amalia brut rose του Γιάννη Τσέλεπου, που ήρθε να συμπληρώσει τη λευκή εκδοχή, τιμώντας για μία ακόμα φορά τη σύντροφό του Αμαλία αλλά και την Αρκαδία, που όλοι αγαπάμε.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή