Θα βρισκόμουν κάπου στο Medellin της Κολομβίας, θα ανέβαζα φωτογραφίες στα σόσιαλ, θα μου σχολίαζαν οι φίλοι ατάκες από το «Narcos» του τύπου «plata o plomo» και οι γονείς μου θα έλεγαν: «Πολύ όμορφα, αλλά να προσέχεις».
Μετά θα πήγαινα στην Cartagena και τα μάτια μου θα γέμιζαν χρώματα. Θα αντίκριζα για πρώτη φορά το τιρκουάζ της Καραϊβικής και ίσως να έκανα τη φευγαλέα και λίγο ενοχική σκέψη «ο Παράδεισος είναι στο Αλυκό». Και τώρα που θυμήθηκα το Αλυκό και λίγο πριν συμπληρώσω τη «Βεβαίωση μετακίνησης πολίτη με λόγο μετακίνησης υπ’ αριθμόν 6», έχω να πω ότι η Κολομβία μπορεί να περιμένει.
Το πρώτο μου μ.Κ. (μετά Κορονοϊό) ταξίδι θα γίνει στη Νάξο. Με περιμένει το choco pralina στο «Dolce Vita» στο Χαλκί, το υπέροχο ηλιοβασίλεμα στην Πλάκα, τα πιο νόστιμα μύδια αχνιστά στην Αξιώτισσα και η αίσθηση του οικείου, που παραμένει όμως ακόμα ανεξερεύνητο όσα καλοκαίρια και Πάσχα κι αν πας.
Θεανώ Μεζοπούλου
Στείλτε μας στο [email protected] φωτογραφίες από ταξίδια που κάνατε ή/και σύντομα κείμενα γι’ αυτά που ονειρεύεστε.