Ξεφυλλίζοντας το περιοδικό ενός ταξιδιωτικού γραφείου, η ματιά μου έπεσε στην εντυπωσιακή «Κοιλάδα των μνημείων» ή αλλιώς «Κοιλάδα των βράχων», η οποία βρίσκεται στο οροπέδιο του Κολοράντο, στις ΗΠΑ. Βλέποντας την εικόνα, η μνήμη μου γύρισε χρόνια πίσω, στις μνήμες της παιδικής μου ηλικίας.
Θυμήθηκα τις άγιες μέρες του Πάσχα που περνούσα στα Μετέωρα, στο γιγάντιο πέτρινο σύμπλεγμα που βρίσκεται στην περιοχή της Καλαμπάκας. Αποτελεί ένα τοπίο απαράμιλλης φυσικής ομορφιάς, αλλά και ένα από τα σπουδαιότερα μνημεία της ορθόδοξης Εκκλησίας.
Κάθε χρόνο που επισκεπτόμουν την περιοχή, ένιωθα την απεραντοσύνη της φύσης να συνδιαλέγεται με την πνευματικότητα, με έναν μοναδικό τρόπο. Βίωνα το θείο δράμα με δέος, σεβασμό, ευλάβεια και ταπεινότητα. Ζούσα την κάθαρση σε μια εμπειρία σχεδόν μυσταγωγική. Άραγε τα «Μετέωρα της Αμερικής» τι αισθήματα θα μου δημιουργήσουν; Θα είναι το ίδιο ισχυρά; Ή ό,τι συνδέεται με τα παιδικά μας χρόνια είναι τόσο ιερό, που οποιαδήποτε σύγκριση θεωρείται βέβηλη;
Αναρωτιέμαι… Εύχομαι οι συνθήκες να το επιτρέψουν και να πραγματοποιήσω αυτό το ταξίδι.
– Εύη Παπαναγιώτου