Λόφοι ξυρισμένοι από τα μελτέμια και τους βοριάδες. Ίχνος δέντρου, μόνο αλμυρίκια σε απόκρυφα ακρογιάλια να ξαποσταίνεις από τον καυτό ήλιο του μεσημεριού για να γευτείς τα φραγκόσυκα.
Χρυσαφένια στάχυα χορεύουν στον άνεμο, κάποιοι παλιοί ανεμόμυλοι δίνουν το γεωγραφικό στίγμα του νησιού, γαϊδουράκια να απολαμβάνουν αμέριμνα τη σκιά τους και περίτεχνες ξερολιθιές να προσπαθούν να υποτάξουν το ανυπότακτο έδαφος αυτής της άγονης γωνιάς του Αιγαίου. Παρατηρητήρια από την εποχή του Καποδίστρια στέκουν εκεί κόντρα στον χρόνο που πέρασε, να φυλάνε τα περάσματα από τους πειρατές.
Νερά καταγάλανα, όχι καθαρά αλλά διάφανα, σε καλούν να δροσιστείς, να σβήσεις την κάψα του καλοκαιριού, να ακούσεις το κελάρυσμα της σουσουράδας όσο είσαι ξαπλωμένος πάνω στο κύμα.
– Μαρία Καλογιώργη
Στείλτε μας στο [email protected] φωτογραφίες από ταξίδια που κάνατε και σύντομα κείμενα γι’ αυτά που ονειρεύεστε.