Ο μύθος λέει πως όταν ο Φαέθων, ο γιος του Ήλιου, μεθυσμένος από την ορμή της νιότης του, πήρε να οδηγήσει το άρμα του πατέρα του, έχασε τον έλεγχό του και ο Δίας τον κεραυνοβόλησε για να αποφευχθεί η μεγάλη καταστροφή, την οποία έβλεπε να έρχεται. Ο χαμός του Φαέθοντα συγκλόνισε τόσο πολύ τον αχώριστο φίλο του Κύκνο, που ο Δίας τον λυπήθηκε και τον τοποθέτησε στον ουρανό. Μεγάλος και εντυπωσιακός, ο αστερισμός του Κύκνου είναι από τους πλέον ορατούς στο Βόρειο Ημισφαίριο – τα φωτεινότερα άστρα του σχηματίζουν, μάλιστα, έναν χαρακτηριστικό ευδιάκριτο σταυρό.
Γεμάτος από τέτοιες ιστορίες, που αξίζει κανείς να μάθει από την αρχή ή να ανακαλέσει στη μνήμη, ξεσκονίζοντας τις γνώσεις του, είναι ο νυχτερινός ουρανός. Αστερισμός έγινε ο Αετός, που μετέφερε τον Γανυμήδη στον Όλυμπο για να γίνει ο οινοχόος των θεών, αστερισμός και η Λύρα, το περίφημο μουσικό όργανο του Ορφέα, όταν σκοτώθηκε ο κάτοχός της. Με γυμνό μάτι ή με τηλεσκόπιο για τους πιο προχωρημένους, αλλά και με «έξυπνα» apps που μας προσανατολίζουν και μας καθοδηγούν στην αναγνώριση των ουράνιων αντικειμένων, η αστροπαρατήρηση είναι ένα χόμπι στο οποίο για να πάρεις το βάπτισμα του πυρός, το μόνο που χρειάζεται είναι να αφήσεις για λίγο πίσω σου τα φώτα της πόλης.
Όπου κι αν μας βρίσκει αυτό το καλοκαίρι, τα αστέρια και οι πλανήτες είναι πάντα εκεί για να μας προσφέρουν τις δικές τους αφορμές για ταξίδι. Στην αυλή του εξοχικού όταν όλοι κοιμούνται, σε μια ερημική παραλία ή σε ένα πλάτωμα του δρόμου, σε μέρη προφανή αλλά και απροσδόκητα, που σε κάθε περίπτωση δεν φανταζόμασταν ότι θα μπορούσαν να μας προσφέρουν τέτοιου είδους συγκινήσεις, αυτό τον Δεκαπενταύγουστο ας κοιτάξουμε ψηλά. Ανέκαθεν όταν οι άνθρωποι τα έβρισκαν σκούρα στη Γη έστρεφαν το βλέμμα στον ουρανό. Για τους δικούς του λόγους ο καθένας.