Μονοήμερη στο Λουτράκι με αναζωογονητικά θερμά λουτρά, βουτιές στη Λίμνη Βουλιαγμένη, λουκούμια και θερινό σινεμά.
Κάτω από άλλες συνθήκες τέτοια εποχή –μέσα Αυγούστου– δεν θα είχαμε αποδράσει στο Λουτράκι. Εμείς θα είχαμε διαλέξει πιθανότατα κάποιο κοντινό νησί και οι ξένοι, που κατακλύζουν κάθε χρόνο την ελληνική «μητρόπολη του θερμαλισμού», θα απολάμβαναν τα ιαματικά λουτρά της, τις όμορφες παραλίες του Κορινθιακού, επισκέψεις σε αρχαιολογικούς χώρους και φρέσκα θαλασσινά στα ουζερί του μεγάλου παραλιακού πεζόδρομου. Φέτος, όλα άλλαξαν – κάποια πράγματα ίσως και για καλό. Αναζητήσαμε μέρη οικεία και εικόνες παλιές, και είδαμε μια πόλη ζωντανή με πολλούς νέους, οι οποίοι έχουν αναλάβει τις οικογενειακές επιχειρήσεις. Ανθρώπους με φρέσκες ιδέες που δρουν με στόχο το κοινό καλό και όχι μόνο το προσωπικό όφελος. Παρέες που έχουν βρει τρόπους να περνούν καλά όλες τις εποχές του χρόνου, τόσο στο βουνό όσο και στη θάλασσα.
Από την ελληνική «Ντοβίλ», όπως χαρακτηριζόταν το Λουτράκι την εποχή του Βενιζέλου, του Τσαλδάρη και του Πλαστήρα, δυστυχώς δεν έχουν μείνει πολλά να δει κανείς. Τα πανέμορφα νεοκλασικά και ευρωπαϊκού ρυθμού κτίρια από τα τέλη του 19ου και τις αρχές του 20ού αιώνα έπεσαν στους τρεις μεγάλους σεισμούς (1928, 1958, 1981). Βέβαια, για τουριστικό θέρετρο τέτοιας δυναμικής δεν δόθηκε η προσοχή που έπρεπε στη μετέπειτα αρχιτεκτονική του ανάπτυξη. Με αποτέλεσμα σήμερα το οικιστικό του περιβάλλον να διαμορφώνουν πυκνές πολυκατοικίες, όχι ιδιαίτερης αισθητικής. Oι δημόσιοι χώροι της πόλης, από την άλλη, είναι ιδιαίτερα φροντισμένοι και ο περιφερειακός δρόμος που έγινε τα τελευταία χρόνια αποφορτίζει την κίνηση στο κέντρο και χαρίζει όμορφη θέα από ψηλά. Αν σας αρέσουν οι βόλτες, εκτός από την περατζάδα στο Παραλιακό Πάρκο Λουτρακίου, όπως ονομάζονται τα τρεισήμισι χιλιόμετρα παραλίας μέχρι τον Ισθμό της Κορίνθου, αξίζει να περπατήσετε και μέσα στην πόλη, για να ανακαλύψετε τα λιγοστά απομεινάρια της αρχοντικής λουτρόπολης των περασμένων χρόνων.
Ψηφιδωτό με Νηρηίδα στο παλιό κτίριο της «Δημοτικής Ιαματικής Πηγής Λουτρακίου». (Φωτογραφία: Μαρίκα Τσουδερού)
Το παραθαλάσσιο ξενοδοχείο «Παλλάς» (Palace Loutraki, Λέκκα 19), εκλεκτικιστικού ύφους, έχει αλλοιωθεί σημαντικά κατά τις ανακαινίσεις, εξακολουθεί όμως να γοητεύει τον επισκέπτη. Το ημικυκλικό κτίριο της «Δημοτικής Ιαματικής Πηγής Λουτρακίου» (παλιά λουτρά) που σχεδίασε ο αρχιτέκτων Λεωνίδας Μπόνης (και όχι ο Δημήτρης Πικιώνης, όπως λανθασμένα αναφέρεται συχνά) και φιλοτέχνησε με τα υπέροχα ψηφιδωτά του ο Ζακυνθινός καλλιτέχνης Στέφανος Ξενόπουλος με τους μαθητές του. Χτίστηκε μεταξύ 1931 και 1934, όταν η πόλη προσπαθούσε να ορθοποδήσει από τον σεισμό του 1928 και να προσελκύσει ξανά τουρισμό. Είναι κολλημένο πάνω στον βράχο, και εσωτερικά στο σημείο απ’ όπου αναβλύζει το ιαματικό νερό έχει φτιαχτεί μικρή πισίνα που οριοθετείται με λιτή κιονοστοιχία. Το ψηφιδωτό του θόλου απεικονίζει τον θεό Ήλιο πάνω στο άρμα του να χαιρετίζει τη νέα μέρα που ξεκινά, ενώ αυτό του περιστύλιου τον χορό των Δρυάδων. Ο χώρος είναι επισκέψιμος και μπορείτε να δοκιμάσετε θεραπευτικό, αναζωογονητικό νερό από «την πηγή της ζωής»: είναι ζεστό, γύρω στους 31°C, και έχει γεύση «μεταλλική», γλυφή. Στο εξωτερικό του κτιρίου, από τη μια πλευρά θα δείτε τον ναό του Αγίου Ανδρέα και από την άλλη, ένα μακρόστενο υπόστεγο, την παραλιακή προμενάδα της εποχής, όπου έκανε τις βόλτες της και «δειχνότανε» η μπουρζουαζία. Λίγα μέτρα πιο πέρα οι καταρράκτες είναι ένα από τα νέα τοπόσημα της πόλης.
Το νέο υδροθεραπευτήριο Loutraki Thermal Spa (Λέκκα 24, τηλ. 27440-62186) λειτουργεί σε απόσταση περίπου 300 μ. από τα παλιά λουτρά. Οι εγκαταστάσεις του είναι υπερσύγχρονες και, περνώντας τη μεγάλη γυάλινη πόρτα της εισόδου, η ηρεμία και η οργάνωση που είδαμε ήταν καθησυχαστικές και μας έβαλαν απευθείας σε κλίμα χαλάρωσης. Εργαζόμενοι και επισκέπτες φορούσαν μάσκες και οι διαδικασίες κυλούσαν γρήγορα, καθώς «όλες οι λουτροθεραπείες και λοιπές υπηρεσίες κλείνονται υποχρεωτικά μόνο με ραντεβού, ώστε οι λουόμενοι να μην ξεπερνούν τον επιτρεπόμενο αριθμό», μας ενημερώνει η υπεύθυνη μάρκετινγκ, Βάνα Νικολοπούλου. Μέσα στις πισίνες ο καθένας μοιάζει να έχει το δικό του «πόστο»: αυτοί με προβλήματα μέσης οδεύουν προς τους εκτοξευστήρες που ρίχνουν νερό κάνοντας μασάζ στη μέση, αυτοί με τους πιασμένους ώμους, εκεί που το νερό πέφτει από ψηλά πάνω στην πονεμένη περιοχή, κ.ο.κ. Τις πισίνες επιβλέπει πάντοτε ναυαγοσώστης, ενώ όποια υπηρεσία κι αν διαλέξετε θα περάσετε υποχρεωτικά από τον γιατρό του spa. Το λουτρό διαρκεί μισή ώρα και το νερό έχει θερμοκρασία από 31°C έως 34°C. Μετά, συνεχίζετε, αν θέλετε, με μασάζ ή κάποια άλλη θεραπεία προσώπου ή σώματος.
Βουτιές με θέα
Το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου στη Λίμνη Βουλιαγμένη. (Φωτογραφία: Μαρίκα Τσουδερού)
Η παραλία του Λουτρακίου είναι οργανωμένη και θεωρείται η κοσμοπολίτικη της περιοχής. Εμείς, όμως, μετά την αναζωογονητική εμπειρία ενός θερμού λουτρού, θέλαμε έναν πιο εναλλακτικό προορισμό. Η Λίμνη Βουλιαγμένη ή Ηραίου απέχει γύρω στα 15 χλμ. από την πόλη και, αν δεν βιάζεστε πολύ, κάντε μια στάση στο νέο Λαογραφικό Μουσείο Περαχώρας, που εγκαινιάστηκε τέλη Ιουλίου (τηλ. 27440-66600). Από εδώ θα ανηφορίσετε για λίγο τα Γεράνεια Όρη και μετά δειλά δειλά θα αρχίσει να φαίνεται μπροστά σας ο Κορινθιακός. Φτάνοντας στη Λίμνη, που στην πραγματικότητα είναι λιμνοθάλασσα, η επιθυμία για εξερεύνηση μας παρέσυρε και οδηγήσαμε αριστερά κατά μήκος της ακτογραμμής ως το κανάλι, το σημείο δηλαδή εκείνο όπου τα νερά του Κορινθιακού εισέρχονται στη λίμνη. Φέτος δημιουργήθηκε η εταιρεία Blue Dream, η οποία νοικιάζει βαρκάκια από το λιμάνι του Λουτρακίου και μπορείτε να περιηγηθείτε με αυτά στα αξιοθέατα της περιοχής από τη θάλασσα. Θα μπείτε από τον δίαυλο στη Λίμνη, θα πάτε στο Ηραίο και στον Φάρο Μελαγκάβι, και, αν θέλετε, συνεχίζετε για όμορφες παραλίες που δύσκολα όμως φτάνει κανείς σε αυτές με αυτοκίνητο, όπως τη Μυλοκοπή, τη Σπηλιά της Φώκιας, κ.ά. Εμείς, επειδή δεν προλαβαίναμε για μια τέτοια περιήγηση, ξανακάναμε οδικώς τον γύρο της λίμνης και σταματήσαμε κάτω από τις εγκαταστάσεις του SportCamp Group (sportcamp.gr). Ένα κέντρο προετοιμασίας αθλητών, που διοργανώνει και εναλλακτικά πακέτα αθλητικού τουρισμού για ταξιδιώτες που αγαπούν τη δράση. Στο beach bar Ypanema, εκτός από φαγητό και ποτό, θα βρείτε και τη σχολή θαλάσσιων σπορ The Lake Water Sports Club. Δεν χρειάζεται να είστε ιδιαίτερα αθλητικός τύπος για να κάνετε κανό ή SUP. Τα ήσυχα νερά της λίμνης είναι ό,τι πρέπει για τα δοκιμάσετε μια τέτοια εμπειρία.
Άποψη του αρχαιολογικού χώρου του Ηραίου. (Φωτογραφία: Μαρίκα Τσουδερού)
Αφού ήρθαμε μέχρι εδώ, η επίσκεψη στον αρχαιολογικό χώρο του Ηραίου, μόλις δυόμισι χιλιόμετρα πιο κάτω, δεν μπορεί να λείπει από το πρόγραμμα. Ευτυχώς το μονοπάτι που κατηφορίζει στον αρχαίο οικισμό με τα δύο ιερά, της Ήρας Ακραίας (9ο αι. π.Χ) και της Ήρας Λιμενίας (8ο αι. π.Χ), έχει πλέον ανοιχτεί και περπατιέται εύκολα. Από ψηλά διακρίνονται πάνω στην παραλία τα θεμέλια του ιερού της Ήρας Ακραίας και στον βυθό του μικρού κόλπου τα ερείπια του λιμανιού που χρησιμοποιούσαν οι Κορίνθιοι για να φέρνουν αφιερώματα στη θεά. Αργά το απόγευμα πήραμε το δρομάκι που οδηγεί στον πέτρινο φάρο πάνω στο ακρωτήρι Μελαγκάβι (1897). Μείναμε και απολαύσαμε τον ήλιο να «σβήνει» βουτώντας στα νερά του Κορινθιακού.
Σαν παλιό σινεμά
Επιστροφή στο Λουτράκι και η όρεξή μας ζητά κάτι παραδοσιακό – κατά προτίμηση γλυκό. Και επειδή δεν γίνεται να φύγουμε από το Λουτράκι χωρίς να φάμε λουκούμια, επισκεφτήκαμε το εργαστήριο που φτιάχνονται τα πιο διάσημα λουκούμια της περιοχής, «Τα Γεράνεια» (Τέρμα Χατζοπούλου, τηλ. 2744-023155). Ρίξαμε μερικές κλεφτές ματιές στους δίσκους που κρύωναν τα μείγματα για να κοπούν την επομένη, γνωρίσαμε τον φιλόξενο Αργύρη, ο οποίος έχει αναλάβει την οικογενειακή επιχείρηση που λειτουργεί από το 1958, και δοκιμάσαμε παλιές (με φρούτα και αμύγδαλα) και νέες γεύσεις (με καρύδα), χωρίς να είμαστε σίγουρες ποιες προτιμάμε – μάλλον και τις δύο.
Ο θερινός κινηματογράφος «Ηλέκτρα». (Φωτογραφία: Μαρίκα Τσουδερού)
Αντί για τη φημισμένη νυχτερινή ζωή της λουτρόπολης, επιλέξαμε κάτι πιο παλιομοδίτικο. Δεν υπάρχουν, εξάλλου, πολλά σινεμά δίπλα στη θάλασσα – ίσως να μην υπάρχει δεύτερο στην Ελλάδα. Δεν είναι, όμως, μόνο αυτός ο λόγος που κάνει τον κινηματογράφο «Ηλέκτρα» ξεχωριστό. Λειτούργησε για πρώτη φορά πριν από 83 χρόνια εκεί όπου βρίσκονταν τα γραφεία της Österreichischer Lloyd, της ναυτιλιακής εταιρείας που συνέδεε ακτοπλοϊκώς τον Πειραιά με την Τεργέστη, μέσω Λουτρακίου. Σήμερα σώζεται μέρος μόνο μιας πέτρινης καμάρας, μερικοί πανύψηλοι ευκάλυπτοι και παλιές μπομπίνες με τις οποίες ο Άλκης και ο Θέμος, εγγόνια του πρώτου ιδιοκτήτη, έχουν διακοσμήσει στον χώρο. Όμως σινεμά δεν είναι μόνο ό,τι βλέπεις αλλά και όσα σε κάνει να φαντάζεσαι, και η μαγεία του παλιού θερινού εδώ ξαναζωντανεύει κάθε βράδυ.