Στη μέση του πουθενά, επί της επαρχιακής οδού Αγνάντων-Λάζαινας στα Τζουμέρκα, ο δρόμος χωρίζεται στα δύο και μια μικρή ταμπέλα ενημερώνει: «Αμπελοχώρι, 16 χιλιόμετρα». Οι πιθανότητες να συναντήσεις άλλο αυτοκίνητο εδώ είναι μηδενικές, εγώ όμως βγάζω φλας για αριστερά. Οικογενειακό inside joke από την εποχή που η μάνα μου με πρωτόφερε στο χωριό της (γνωστό και ως Σκλούπο), όπου είχε μόλις τελειώσει την αναστήλωση του ετοιμόρροπου σπιτιού της γιαγιάς. Kατά τη διάρκεια της καραντίνας, τη θέα των βουνών από τη βεράντα του σπιτιού αυτού έφερνα συνεχώς στον νου για να πάρω δύναμη.
Εκεί επιστρέφω ξανά μέσω Ιωαννίνων. Ο δρόμος που χαράχτηκε για να κάνει τη διαδρομή προς τα Τζουμέρκα πιο σύντομη έχει μεγάλη κλίση και κλειστές στροφές, που σου δένουν το στομάχι κόμπο. Ευτυχώς που ο Άραχθος και το υπέροχο πέτρινο γεφύρι της Πολιτσάς σε περιμένουν σαν δώρο στους πρόποδες της πλαγιάς και νιώθεις πως η τρομάρα άξιζε τον κόπο. Σταματάω για να θαυμάσω τους καταπράσινους όγκους που υψώνονται δεξιά και αριστερά. Το βουητό του ποταμού μπλέκει με τα γελάκια κάποιων λουομένων που «πλατσαρίζν τα πουδάρια τς» στα κρύα νερά. Κατεβαίνω να πλατσαρίσω και εγώ, πριν ξαναμπώ στο αμάξι για την ανάβαση στην απέναντι πλαγιά.
Η διαδρομή εδώ είναι ομορφότερη, γιατί o δρόμος περνάει κάτω από πλατάνια που χρόνο με τον χρόνο θεριεύουν, ενώ οι στροφές, που τελειωμό δεν έχουν, αντί για τρόμο σε γεμίζουν με ανυπομονησία για τον τελικό προορισμό. Και εκεί που νομίζεις πως έχεις φτάσει στον ουρανό, ο δρόμος παίρνει να κατηφορίζει από την πίσω μεριά και το χωριό, περήφανο και μοναχικό πάνω στον λοφίσκο του, αρχίζει να σου αποκαλύπτεται με τρόπο κινηματογραφικό: στροφή και καρέ.
Προσπερνώ τους συγχωριανούς που είναι μαζεμένοι στην πλατεία – πίσω από τη μάσκα, ίσα που με αναγνωρίζουν. Θέλω να φτάσω σε εκείνη τη βεράντα. Φέτος έβρεξε πολύ και η φύση οργιάζει. Τα δέντρα έχουν φουντώσει και τα γύρω σπίτια μετά βίας διακρίνονται. Τα βουνά όμως είναι στη θέση τους, το ίδιο και η διάσημη κορυφή Στρογγούλα. Με τα μάτια κολλημένα πάνω της, μασουλάω τη λαχανόπιτα-πεσκέσι της γειτόνισσας. Η μάνα μου κάτι μουρμουρίζει στην κουζίνα. Ένα μακρινό ραδιόφωνο σιγοπαίζει έναν σκοπό. Παίρνω βαθιά ανάσα. Οι διακοπές μου ξεκινούν από εδώ.