Τις δεκαετίες του 1930 και του 1940, όταν ο κόσμος μας ήταν πολύ διαφορετικός από ό,τι είναι σήμερα, η Βρετανίδα εξερευνήτρια και συγγραφέας Φρέγια Σταρκ ταξίδεψε ολομόναχη σε μέρη της Μέσης Ανατολής και της Αραβικής Χερσονήσου που ακόμα και σήμερα για πολλούς φαντάζουν απροσπέλαστα. Έμαθε τα έθιμα και τις συνήθειες των λαών που συνάντησε στον δρόμο της, κατανόησε τον πολιτισμό και τον τρόπο ζωής τους, παρακολούθησε μέχρι και μαθήματα σχεδίου για να φτιάχνει τους δικούς της χάρτες. Με την ίδια ευκολία που συνδιαλεγόταν με Άγγλους διπλωμάτες, συναναστρεφόταν και με τους ντόπιους – βοηθούσαν ασφαλώς οι άριστες γνώσεις της στην αραβική και την περσική γλώσσα. Τα γραπτά της άνοιξαν ένα παράθυρο σε κουλτούρες που εκείνη την εποχή έμοιαζαν ακατανόητες στα μάτια των Δυτικών.
Ογδόντα και πλέον χρόνια αργότερα, η συμπατριώτισσά της Λόις Πράις, αντλώντας έμπνευση από τις θρυλικές αποστολές της Φρέγια Σταρκ, γυρίζει τον κόσμο με τη μοτοσικλέτα της, «γιατί είναι το πιο αυτόνομο, ευέλικτο και ανεξάρτητο μέσο μεταφοράς». Οι ταξιδιωτικές αφηγήσεις της έχουν κατά καιρούς δημοσιευθεί στις πιο έγκριτες βρετανικές εφημερίδες, με το Ιράν να ξεχωρίζει ως ο προορισμός της καρδιάς της. Χρησιμοποιεί πάντα έντυπους χάρτες αντί για GPS. Όπως λέει, το να ζητήσεις από έναν περαστικό να σε καθοδηγήσει μπορεί να σου επιφυλάξει απίστευτες εκπλήξεις. Και δεν υπάρχει τίποτα πιο συναρπαστικό από το να ανατρέπεις το πρόγραμμά σου για να χωρέσεις σε αυτό κάτι καινούργιο, απρόβλεπτο και πολλά υποσχόμενο.
Μια ανατροπή, κάθε άλλο παρά ευχάριστη, ήρθε στη ζωή της Πράις τον περασμένο Μάρτιο, όταν νόσησε από κορωνοϊό. Παρά την καλή φυσική της κατάσταση, της πήρε μήνες για να ανακτήσει δυνάμεις. Όλοι εμείς που μέχρι τότε παρακολουθούσαμε με ενδιαφέρον τη δουλειά της, ακόμη αναμένουμε τις ανταποκρίσεις από τα επόμενα ταξίδια της. Το σίγουρο είναι πως, όταν ξανανέβει στη μηχανή της για να βαδίσει στα χνάρια της Φρέγια Σταρκ, αλλά και για να ανοίξει τους δικούς της δρόμους, θα είμαστε εκεί με τον τρόπο μας.