Δύο διπλωματούχοι ξεναγοί μάς ταξιδεύουν στη δική τους Ελλάδα μέσα από τη σελίδα τους στο Facebook.
«Φαρακλό Λήμνου, περιμένοντας μαζί με τη Sigourney Weaver τα alien να εκκολαφθούν». Η λεζάντα της ανάρτησης, μιας από τις πιο δημοφιλείς του Αθηνολογίου, συνοδεύει μια φωτογραφία που απεικονίζει τους αλλόκοτους σχηματισμούς του γεωλογικού πάρκου Λήμνου. Κάτω από το ποστ, τα σχόλια εγκωμιαστικά («Υπέροχο… δεν έχω ξαναδεί κάτι παρόμοιο»), πληροφοριακά («Κάτι ήξεραν οι αρχαίοι Έλληνες και λάτρευαν εκεί τον Ήφαιστο»), περήφανα («Το νησάκι μου! Έχει ωραία μέρη!»). Ούτε τσακωμοί, ούτε συγκρούσεις, ούτε πάθη. Να ένα ωραίο διαδικτυακό απάγκιο για να αγκυροβολήσει κανείς.
Το Αθηνολόγιο είναι μια πολύ δημοφιλής σελίδα στο Facebook. Δημιουργήθηκε μόλις τον περασμένο Ιανουάριο και όμως έχει προσελκύσει σχεδόν 50.000 followers. Εμπνευστές της, ο Κωστής και η κολλητή φίλη του Τίνα, δύο διπλωματούχοι ξεναγοί με γνώσεις και αγάπη για τον πολιτισμό, οι οποίοι αρχικά θέλησαν να προβάλουν άγνωστες ομορφιές της Αθήνας, ιδέα που σιγά σιγά διευρύνθηκε. Πλέον ταξιδεύουν και σε άλλα μέρη της χώρας (από την Άνδρο έως την Αρκαδία κι από την Καβάλα έως τη Δράμα), με απώτερο σκοπό να καλύψουν την ελληνική επικράτεια, αλλά και την Ελλάδα εκτός Ελλάδας («θέλουμε να πάμε στη Σικελία και στη Μικρά Ασία»). Τα ποστ έχουν χαρακτήρα και είναι ζωντανά. «Έχω μια θεωρία», εξηγεί ο Κωστής, που γράφει τα κείμενα. «Πιστεύω ότι το Facebook δεν είναι ένα μέρος στο οποίο θα μάθεις πράγματα. Έχω επιλέξει ένα ημερολογιακό ύφος, π.χ. στη Σάμο ουσιαστικά μιλάω για το πώς έζησα εγώ αυτό που παρουσιάζω. Μπορεί να βάλω μια δυο ιστορικές πληροφορίες, ένα ερέθισμα για να καθίσει όποιος θέλει να μελετήσει μετά μόνος του, ατομικά».
Πολλές από τις αναρτήσεις εστιάζουν σε εκθέματα κι έτσι, χαζεύοντας τη σελίδα, μαθαίνεις για τη λάρνακα του Σπαρτιάτη στρατηγού Βρασίδα, που βρίσκεται στο αρχαιολογικό μουσείο της Αμφίπολης, για την ολόχρυση προτομή του αυτοκράτορα Σεπτίμιου Σεβήρου στο αρχαιολογικό μουσείο της Κομοτηνής κ.ά. Ποιο μνημείο έχει συγκινήσει περισσότερο τον ίδιο; «Η Παναγία η Οδηγήτρια στη Μάνη, μια εκκλησία που κρέμεται από έναν βράχο, ακριβώς πάνω από τη θάλασσα. Είναι φανταστικό μέρος, γιατί στην κυριολεξία το φυλάνε αράχνες. Περπατούσα και είχαν στήσει ιστούς παντού». Στον αντίποδα, βλέπει συχνά μνημεία εγκαταλελειμμένα ή που δεν τυγχάνουν της προβολής που τους αξίζει.
Δύο τρανταχτά παραδείγματα είναι ο Τύμβος Σαλαμινομάχων («το θεωρώ κάτι σαν εθνική τραγωδία») και η Ελευσίνα («δεν είναι στην ίδια κακή κατάσταση ως αρχαιολογικός χώρος, όμως είναι ένα μνημείο πρώτης εμβέλειας, στο επίπεδο της Ολυμπίας, της Επιδαύρου και της Ακρόπολης, βρίσκεται δίπλα στην Αθήνα και δεν έχει λάβει ούτε το ένα εκατοστό της προσοχής που θα μπορούσε»). Αξίζει να αναζητήσετε τη σελίδα του Αθηνολογίου στο Facebook (ή στο Instagram). Θα την αναγνωρίσετε από την εικόνα του προφίλ, ένα σκίτσο που σχεδίασε η Τίνα, το οποίο απεικονίζει τη θεά Αθηνά που κοιτάζει τον εαυτό της στον καθρέφτη και αντικρίζει μια κουκουβάγια. Όχι μια πανέμορφη γυναίκα ούτε μια πολεμίστρια θεά, αλλά μια σοφή γλαύκα. Αυτό είναι το Αθηνολόγιο, ένα μέσο που προσφέρει καθημερινά στο κοινό του μικρές, εύπεπτες δόσεις σοφίας.