Μέσα στον Νοέμβριο ανακοινώθηκαν οι νικητές των Διεθνών Βραβείων Φωτογραφίας για το 2020. Το πρότζεκτ που ξεχώρισε στην κατηγορία Fine Art Photographer ήταν αυτό της Julia Fullerton-Batten με τίτλο «Looking out from within» (σ.σ. κοιτάζοντας έξω από μέσα). Tην περασμένη άνοιξη, η Γερμανοβρετανίδα φωτογράφος, η οποία ζει στο δυτικό Λονδίνο, κάλεσε τους συμπολίτες της μέσω του τοπικού Τύπου και των λογαριασμών της στα κοινωνικά δίκτυα να ποζάρουν στον φακό της στημένοι πίσω από το τζάμι, σε ένα παράθυρο του σπιτιού τους. Δεν θα τους συναντούσε από κοντά, δεν θα υπήρχε σωματική επαφή, όλες οι συνεννοήσεις θα γίνονταν με emails, τηλεφωνικά και, την ώρα της φωτογράφισης, με νοήματα. Η ανταπόκριση υπήρξε ενθουσιώδης, μέχρι και άνθρωποι εκτός Λονδίνου επικοινώνησαν μαζί της για να συμμετάσχουν.
Στις εβδομάδες που ακολούθησαν, η Fullerton-Batten θυμήθηκε πώς είναι να δουλεύεις χωρίς την υποστήριξη ενός πολυμελούς συνεργείου – χρέη βοηθού εκτελούσε αποκλειστικά ο 12χρονος γιος της. Όπως η ίδια θα περιέγραφε λίγο αργότερα, για να μπορέσει να υλοποιήσει την ιδέα της, χρειάστηκε να επιστρέψει στα βασικά. Οι εικόνες της έκαναν τον γύρο του κόσμου τον περασμένο Ιούνιο, οπότε και μοιράστηκε για πρώτη φορά τη δουλειά της με το κοινό. Όσο για την πρόσφατη διάκριση, ήρθε αν μη τι άλλο ως ανταμοιβή στον τρόπο με τον οποίο διαχειρίστηκε καλλιτεχνικά την αμηχανία και το αρχικό μούδιασμά της μπροστά στη νέα πραγματικότητα.
Μια φωτογραφία μπορεί να μας συγκινήσει, να μας θυμώσει, να αγγίξει ευαίσθητες χορδές, να μας ταξιδέψει. Καταφύγαμε πλείστες φορές σε αυτή τη μορφή τέχνης ετούτη τη δύσκολη χρονιά, για να αντλήσουμε δύναμη και να πάμε παρακάτω. Αλλά και για να ρίξουμε ματιές στον κόσμο, να τον φέρουμε πιο κοντά μας, να τον κατανοήσουμε καλύτερα παρά την απόσταση. Συμπυκνώνοντας όλα όσα θέλουμε να αφήσουμε οριστικά πίσω μας, οι στατικές φιγούρες πίσω από τα παράθυρα στις βραβευμένες εικόνες της Fullerton-Batten είναι ένας ειλικρινής αποχαιρετισμός στο 2020. Έρχεται ξανά η ώρα που θα ρουφήξουμε ζωή.