«Όσοι δεν ασχολούνται με τα βουνά, στο Κ2 βλέπουν πέτρες και χιόνια. Εσείς τι βλέπετε;» ρωτάω τον Αντώνη Συκάρη, που βρίσκεται στην κατασκήνωση βάσης και μιλάω μαζί του μέσω δορυφορικού τηλεφώνου. «Αν ήταν κάποιο άλλο πρωινό, θα σας μιλούσα για τη θέα στην κορυφή που κόβει την ανάσα και τις δεκάδες αποχρώσεις του λευκού. Σήμερα όμως είμαστε πνιγμένοι στην ομίχλη. Κίτρινες σκηνές και ψιλό χιόνι που πέφτει!» μου λέει.
Υπάρχουν στιγμές που ακούγεται λαχανιασμένος, παρόλο που δεν περπατάει. Μου εξηγεί πως έχει -32 βαθμούς Κελσίου και βρίσκεται έξω από την κοινόχρηστη σκηνή της αποστολής, που λειτουργεί ως μαγειρείο και καθιστικό, έναν χώρο με σόμπα που επιτρέπει στη θερμοκρασία να ανέβει μέχρι τους 0-5 βαθμούς. «Για ύπνο πάμε στο ψυγείο», γελάει. «Η ανώτατη θερμοκρασία που έχω μετρήσει μέσα στη σκηνή είναι -19 βαθμοί Κελσίου. Το σώμα δεν ξεκουράζεται ποτέ».
Είναι Δευτέρα, δύο ημέρες μετά την επιτυχημένη ανάβαση της κορυφής από τους Νεπαλέζους και τον θάνατο του Ισπανού ορειβάτη Sergi Mingote. Η ομάδα βρίσκεται στην 30ή ημέρα της αποστολής. Ο ίδιος έχει ολοκληρώσει ένα βασικό κομμάτι της προσπάθειας, που είναι ο εγκλιματισμός – κάτι που επιτυγχάνεται με αναβάσεις και καταβάσεις (rotations) σε μεγαλύτερα υψόμετρα. Επικρατεί ενθουσιασμός στον δρόμο που ανοίχτηκε προς την κορυφή, αλλά ταυτόχρονα υπάρχει στάση αναμονής, καθώς εκκρεμεί συζήτηση περί αποχωρήσεων μετά την πτώση του Mingote.
O ίδιος είναι ξεκάθαρος. Στόχος είναι η ολοκλήρωση της προσπάθειας. «Είναι ένα χρονοδιάγραμμα στο οποίο προσθέτεις την επόμενη μέρα και αφαιρείς την προηγούμενη. Μια μάχη με την ίδια σου την ύπαρξη. Δεν μπορείς να πεις ότι το διασκεδάζεις. Είναι η επιθυμία της κορυφής που σου δίνει υπομονή και κουράγιο. Δεν υπάρχει μέρα που δεν παλεύω με τη σκέψη της κανονικής ζωής. Είναι όμως συναισθήματα που έχω ξανανιώσει και ξέρω την απάντηση».
Την απάντηση αυτή, το γιατί είναι εκεί, την έχει διατυπώσει πολλές φορές σε αναρτήσεις του: Είναι το κυνήγι του ακατόρθωτου. Είναι και ο λόγος που, όταν δέχτηκε την πρόταση της SST να συμμετάσχει στην αποστολή στο Κ2, δεν είπε όχι. «Όσο απίθανο φαντάζει να φτάσει κανείς χειμώνα στην κορυφή του K2, άλλο τόσο απίθανο θα ήταν να μην το προσπαθήσω. Δεν με απασχολεί αν θα αποτύχω, θα με απασχολούσε όμως για το υπόλοιπο της ζωής μου εάν δεν είχα αρπάξει την ευκαιρία να το κάνω».
Ο 58χρονος ορειβάτης είναι το μεγαλύτερο σε ηλικία μέλος της διεθνούς αποστολής στο Κ2. Είναι ο μοναδικός Έλληνας που έχει σκαρφαλώσει τις 4 από τις 14 οχτάρες κορυφές σε 7 προσπάθειες –Έβερεστ (2017), Κανγκτσεντζούνγκα (2018), Μανασλού (2018), Λότσε (2019)–, ενώ έχει κάνει προσπάθεια για Μακαλού και Νταουλαγκίρι. Είναι επίσης ο μοναδικός Έλληνας που έχει σκαρφαλώσει 54 από τις 82 κορυφές άνω των 4.000 μ. στις Άλπεις. Στα 31 χρόνια της ορειβατικής του ζωής έχει κατακτήσει 133 κορυφές στο εξωτερικό και έχει πραγματοποιήσει 60 ορειβατικές αποστολές σε διάφορες χώρες του κόσμου.
Ο Αντώνης Συκάρης είναι ένας άνθρωπος χαμηλών τόνων. Το διακρίνεις παρακολουθώντας το προφίλ του στο Facebook, όπου αναρτά στιγμιότυπα και σκέψεις για την ανάβαση. Μοιράζεται την αλήθεια του χωρίς να προσποιείται τον «υπερορειβάτη». Δεν διστάζει να διατυπώσει τις αποτυχίες του ή τις αρνητικές σκέψεις του όταν η ανάβαση ζορίζει. «Στην ορειβασία δεν υπάρχει για μένα ρεκόρ. Δεν είναι πρωταθλητισμός. Ο στόχος είναι να ξεπεράσεις τον εαυτό σου».
Όταν τον ρωτάω τι είναι αυτό που ανακάλυψε για τον εαυτό του σε αυτή την αποστολή, απαντά πως είναι η αγάπη του κόσμου. Και είναι αλήθεια. Η επικοινωνία του με το κοινό, ενώ βρίσκεται σε ένα τόσο απομονωμένο σημείο του πλανήτη, είναι συγκινητική. Ακόμα και ακραία, όπως όταν περίμενε να μιλήσει σε τηλεοπτική εκπομπή κρεμασμένος σε ένα ρελέ, ενώ οι οικοδεσπότες καθυστερούσαν σαχλά. Βρήκε ακόμα τον χρόνο να καταθέσει τις σκέψεις του επάνω στην κριτική που έχει δεχτεί από την ελληνική ορειβατική κοινότητα για το πόσο αυτόνομη είναι η προσπάθειά του. Η προσήλωσή του όμως στην επικοινωνία έχει στόχο. «Θέλω να εμπνεύσω τους ανθρώπους να ευχαριστηθούν τη μαγεία του φυσικού περιβάλλοντος. Δεν είναι ανάγκη να το κάνουν με τόσο ακραίο τρόπο».
Κλείνω την κουβέντα μας ρωτώντας ποιο είναι το στιγμιότυπο που θα πάρει μαζί του από το ταξίδι στο Κ2. Αυτό που περιμένω να ακούσω είναι η ιστορική παρακαταθήκη, η δική του ορειβατική εξέλιξη, η άγρια ομορφιά του βουνού. Εκείνος όμως απαντά πως «τέτοια ώρα ακριβώς προχθές είδα έναν άνθρωπο να κυλά κάνοντας κωλοτούμπες σε μια πλαγιά. Ακόμα κι αν έχω ξαναδεί να συμβαίνει κάτι τέτοιο, αυτόν τον άνθρωπο τον γνώριζα, ήμασταν παρέα. Το μόνο που μπορεί να διώξει τη συγκεκριμένη εικόνα από το μυαλό μου είναι η κορυφή». Η απάντηση με επαναφέρει στον ρεαλισμό της σκληρής, σχεδόν ανελέητης, προσπάθειας για όλους όσοι επιδιώκουν το ακατόρθωτο. Εμείς του ευχόμαστε την κορυφή ολόψυχα. Με ασφάλεια.
* Παρακολουθήστε τις εξελίξεις της ανάβασης στα κοινωνικά δίκτυα του Antonis Sykaris The Greek alpinist και του ορειβατικού περιοδικού ΑΝΕΒΑΙΝΟΝΤΑΣ (anevenontas.gr).