Πάντα μου άρεσε να στέλνω και να λαμβάνω καρτ ποστάλ. Με την επικράτηση όμως του email και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, σταδιακά σταμάτησα να το κάνω και τελικά σταμάτησαν και οι άλλοι. Υπήρξαν βέβαια και κάποιοι που το συνέχισαν. Μεταξύ αυτών, ο Πορτογάλος Paulo Magalhães, ο οποίος το 2005 (όταν το Facebook μόλις άρχιζε να γίνεται γνωστό) αποφάσισε να δημιουργήσει το δικό του ψηφιακό μέσο κοινωνικής δικτύωσης που, ωστόσο, σε αντίθεση με όλα τα άλλα, θα έφερνε τους ανθρώπους κοντά με τρόπο εντελώς αναλογικό.
Κάπως έτσι γεννήθηκε το Postcrossing (postcrossing.com), μια πλατφόρμα που χρησιμοποιούν σήμερα πάνω από 800.000 άνθρωποι από 208 χώρες για να στέλνουν και να λαμβάνουν καρτ ποστάλ. Στο Postcrossing ο χρήστης (ας τον πούμε Α) δημιουργεί ένα προφίλ, στο οποίο αναφέρει μερικά λόγια για τον εαυτό του και, αν θέλει, τι είδους κάρτες θα προτιμούσε να λαμβάνει. Κατόπιν, ζητά να στείλει μία καρτ ποστάλ και το σύστημα επιλέγει για αυτόν μία τυχαία διεύθυνση κάποιου άλλου χρήστη (ας τον πούμε Β) κάπου στον κόσμο μαζί με έναν μοναδικό κωδικό (postcard ID) που ο Α καλείται να αναγράψει πάνω στην κάρτα που θα στείλει. Με το που φτάσει η κάρτα στον προορισμό της, ο Β καταχωρεί τον κωδικό στην πλατφόρμα και αυτομάτως η διεύθυνση του Α δίνεται σε κάποιον άλλον τυχαίο χρήστη (ας τον πούμε Γ) που πρέπει με τη σειρά του να στείλει στον Α μία κάρτα. Όταν η κάρτα του Γ φτάσει στον προορισμό της, ο Α καταχωρεί τον κωδικό της και έτσι ο Γ μπορεί να λάβει κάρτα από κάποιον άλλον τυχαίο χρήστη και ούτω καθεξής.
Με αυτόν τον τρόπο «ταξιδεύουν» ανά τον κόσμο αυτή τη στιγμή περίπου 373.000 καρτ ποστάλ, ενώ μέχρι σήμερα έχουν καταχωρηθεί στο σύστημα πάνω από 63.000.000. Η μεγαλύτερη κοινότητα Postcrossers είναι αυτή της Ρωσίας με 114.080 μέλη, ενώ η πιο δραστήρια χώρα είναι η Γερμανία στην οποία αντιστοιχεί το 16,1% των αποσταλθέντων καρτών μηνιαίως. Η Ελλάδα έχει μια μικρή, αλλά ενθουσιώδη, κοινότητα με 584 εγγεγραμμένα μέλη τα οποία μέχρι σήμερα έχουν στείλει κάπου 74.000 καρτ ποστάλ. Πριν από την πανδημία, μάλιστα, οι πιο ενεργοί Έλληνες Postcrossers διοργάνωναν συχνά συναντήσεις (τα λεγόμενα meetups), όπως είθισται να συμβαίνει και σε άλλες χώρες, μέσα από τις οποίες γνωρίζονταν μεταξύ τους και μοιράζονταν την αγάπη τους για τον αναλογικό αυτό τρόπο επικοινωνίας.
Έλληνες Postcrossers
Ο Νίκος, βετεράνος Postcrosser στέλνει και λαμβάνει κάρτες από το 2011. «Το Postcrossing είναι ένα χόμπι ξεκούραστο που σε βοηθά να χαλαρώσεις και, αν σου αρέσουν οι καρτ ποστάλ, είναι και ένας καλός τρόπος να δημιουργήσεις μία όμορφη συλλογή. Εγώ έχω λάβει μέχρι σήμερα πάνω από 600 καρτ ποστάλ μέσω της πλατφόρμας και άλλες τόσες μέσω ανεπίσημων ανταλλαγών με χρήστες. Σύνολο πάνω από 1.200!». Ο Νίκος ήταν επίσης εκείνος που διοργάνωσε το τελευταίο ελληνικό meetup πριν την πανδημία. «Κάθε meetup είναι διαφορετικό. Η ιδιαιτερότητα του τελευταίου που έγινε στη Λάρισα στις 29 Φεβρουαρίου 2020 ήταν ότι εκτός από μέλη συμμετείχαν και οι μαθητές της συζύγου μου που είναι δασκάλα Αγγλικών -Postcrossers εν τη γενέσει θέλω να πιστεύω! Αυτό που όλα τα meetups έχουν ως κοινό είναι ο ενθουσιασμός για το χόμπι μας. Mοιραζόμαστε εμπειρίες, γελάμε, τρώμε, πίνουμε και υπογράφουμε καρτ ποστάλ που έχουμε τυπώσει ειδικά για την περίσταση και τις οποίες μετά στέλνουμε αν θέλουμε μέσω της πλατφόρμας σε Postcrossers ανά τον κόσμο. Είναι ωραίο σουβενίρ!»
Για τη Μαρία, επίσης βετεράνο, το Postcrossing είναι «μια διέξοδος από την καθημερινότητα, ένα ταξίδι χωρίς ταξίδι», αλλά πρωτίστως ένας τρόπος διαπολιτισμικής επικοινωνίας που ξεπερνά τα όρια μιας καρτ ποστάλ και συνεχίζεται διαδικτυακά – είτε μέσω του φόρουμ που λειτουργεί στην πλατφόρμα είτε μέσω προσωπικών μηνυμάτων. «Φέτος ένας 13χρονος από τη Γερμανία μου έστειλε μήνυμα γιατί είχαν ένα πρότζεκτ στο σχολείο με χριστουγεννιάτικα έθιμα από άλλες χώρες. Οπότε του έγραψα για τα δικά μας. Έπειτα από έναν μήνα μου έστειλε ευχαριστήρια κάρτα. Μια άλλη κοπέλα από την Ινδία ζητούσε στο φόρουμ να στείλουμε κάρτες στους παππούδες της που λόγω κορονωιού ήταν απομονωμένοι σε κάποιο χωριό και δεν μπορούσαν να δουν τα εγγόνια τους. Εννοείται πως τους έστειλα και εγώ! Ένιωσα σαν να ήταν δικοί μου παππούδες».
Η Αγάπη, ένα από τα πιο νέα μέλη της ελληνικής κοινότητας, ξεκίνησε το Postcrossing εν μέσω πανδημίας. «Η μέρα που ερχόταν ο ταχυδρόμος ήταν το highlight της εβδομάδας μου κατά τη διάρκεια του lockdown. Με τι ενθουσιασμό άνοιγα το γραμματοκιβώτιο, μετρούσα στα γρήγορα πόσες κάρτες είχαν έρθει και έπειτα έτρεχα στο σπίτι για να διαβάσω ποιος μου είχε στείλει κάρτα, από πού ήταν, και τι είχε να μου πει. Ξεχνιόμουν για λίγο. Επίσης έμαθα και πολλά πράγματα που δεν ήξερα για διάφορες χώρες. Προς το τέλος του lockdown, ένιωθα λιγότερο αγεωγράφητη σε σύγκριση με πριν, μα κυρίως λιγότερο μόνη».