Ο κλαρινιτζής
Κλαρινιτζής σε πολιτιστική εκδήλωση που διοργανώθηκε τον Σεπτέμβριο του 2009 στο χωριό Παλαμάς της Καρδίτσας προς τιμή των Καραγκούνηδων της Θεσσαλίας –μία ελληνόφωνη γηγενή πληθυσμιακή ομάδα της θεσσαλικής πεδιάδας με ρίζες που φθάνουν βαθιά στις αρχαίες θεσσαλικές φυλές. Το χαρτονόμισμα των 20 ευρώ πάνω στο κλαρίνο πιθανότατα τοποθετήθηκε από κάποιον θεατή, ο οποίος θέλησε να δείξει τον θαυμασμό του προς τον μουσικό, ως είθισται στα πανηγύρια.
Η προετοιμασία της νύφης
Οι Αρβανίτες, ελληνική πληθυσμιακή ομάδα με καταγωγή από την σημερινή Αλβανία, έκαναν την εμφάνισή τους στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα και εξαπλώθηκαν στα νότια της χώρας και ιδιαίτερα την Πελοπόννησο. Εδώ, προετοιμασία Αρβανίτισσας νύφης σε παραδοσιακό σπίτι της Σαλαμίνας το 2009. Τα μαλλιά της νύφης παραδοσιακά πλέκονταν σε μία μόνο κοτσίδα την οποία κρατούσε για 40 μέρες. Το πουκάμισο ήταν από χοντρό μεταξοβάμβακο ύφασμα που ερχόταν στο νησί από την Ύδρα.
Περήφανοι καβαλάρηδες
Κάθε χρόνο τον Ιούλιο στην κωμόπολη Αγιάσος, στις πλαγιές του όρους Όλυμπος στη Λέσβο, διοργανώνεται τριήμερο πανηγύρι προς τιμή του προφήτη Ηλία, το ξωκλήσι του οποίου στέκει στην κορυφή του βουνού. Αν και στην υπόλοιπη Ελλάδα ο προφήτης Ηλίας αναπαριστάται ως ερημίτης γέροντας, στην Αγιάσο οι ντόπιοι τον θέλουν καβαλάρη. Γι’ αυτό και παραδοσιακά την ημέρα της γιορτής του, στις 20 Ιουλίου, η εικόνα του περιφέρεται στους δρόμους της πόλης συνοδεία στολισμένων αλόγων και περήφανων καβαλάρηδων.
Η είσοδος των αρματωμένων
Παιδάκια ντυμένα με τις φορεσιές των αρματωμένων της Ελληνικής Επανάστασης παρελαύνουν μαζί με τους μεγάλους στην καθιερωμένη «είσοδο των αρματωμένων», που διοργανώνεται κάθε χρόνο στις 23 Αυγούστου στο Αιτωλικό Αιτωλοακαρνανίας. Η παρέλαση αποτελεί την κορύφωση ενός τριήμερου πανηγυριού που γίνεται καταρχάς για την Αγία Αγάθη και κατά δεύτερον σε ανάμνηση των πεσόντων στον επαναστατικό αγώνα του Αιτωλικού κατά του τουρκικού ζυγού.
Η περιφορά της Παναγιάς
Στιγμιότυπο από την ετήσια περιφορά της θαυματουργής -όπως λέγεται- εικόνας της Παναγίας της Λιμνιάς, πολιούχου της κωμόπολης Λίμνη στη βόρεια Εύβοια. Η λιτανεία πραγματοποιείται στις 8 Σεπτεμβρίου, ημέρα εορτασμού του Γενεθλίου της Παναγίας, και μετά το τέλος της η εικόνα επιστρέφει στον Ενοριακό Ιερό Ναό του Γενεθλίου της Θεοτόκου όπου φυλάσσεται. Στο πλαίσιο του εορτασμού, γίνεται παραδοσιακά διανομή φαγητού στους πιστούς.
Ο αργός χορός
Στον οικισμό Όλυμπος της Καρπάθου οι εορτασμοί για τον Δεκαπενταύγουστο δεν κορυφώνονται με κάποιο ξέφρενο γλέντι όπως σε άλλα μέρη της χώρας, αλλά με ένα χαμηλών τόνων τελετουργικό που ξεκινά σε ένα ξύλινο τραπέζι. Πάνω του τοποθετούνται μερικά απλά φαγητά, όπως ψωμί, ελιές και πίτες μαζί με ρακή και γύρω του κάθονται μερικοί άντρες, μεταξύ των οποίων και κάποιοι οργανοπαίχτες, που αρχίζουν να ψέλνουν. Σιγά σιγά και άλλοι άντρες μαζεύονται γύρω τους, οι οποίοι πιάνονται με τα χέρια σταυρωτά και αρχίζουν να σέρνουν έναν αργό χορό (οι ντόπιοι τον λένε «κάτω χορό») δημιουργώντας έναν κύκλο. Περιμετρικά του πρώτου αυτού κύκλου σχηματίζεται και δεύτερος και τρίτος και ούτω καθεξής, από το πλήθος του συγκεντρωμένου κόσμου. Όλοι μαζί συνεχίζουν να χορεύουν τον αργό αυτό χορό μέχρι το πρωί της επομένης μέρας.
Πολύχρωμοι «ζητιάνοι»
To παραδοσιακό καρναβάλι «Ραγκουτσάρια» της Καστοριάς ξεκινά στις 6 Ιανουαρίου (ημέρα των Θεοφανίων) κάθε χρόνο και κορυφώνεται στις 8 Ιανουαρίου με την παρέλαση των λεγόμενων «μπουλουκιών» (παρέες) που συμμετέχουν το καθένα με τη δική του ορχήστρα χάλκινων πνευστών. Η ονομασία του καρναβαλιού πιθανότατα προέρχεται από την λατινική λέξη rogatores, δηλαδή ζητιάνοι, μια και οι συμμετέχοντες όντως κατά κάποιον τρόπο «ζητιανεύουν» από τα σπίτια που επισκέπτονται δώρα ως αντάλλαγμα, προκειμένου να διώξουν τα κακά πνεύματα.
Πρελούδιο για τον «τρανό χορό»
Καβαλάρης στο χωριό Βλάστη της Κοζάνης κατά τη διάρκεια εκδηλώσεων για τον εορτασμό του Αγίου Παντελεήμονα στις 27 Ιουλίου. Από νωρίς το πρωί κάτοικοι του χωριού στολίζουν τα άλογά τους και ανηφορίζουν προς το μοναστήρι του Αγίου Παντελεήμονα για να εκκλησιαστούν και να τιμήσουν τον Άγιο, ενώ το απόγευμα μαζί με τους υπόλοιπους χωριανούς κατεβαίνουν στην τοποθεσία Λιβάδια, μια τεράστια επίπεδη καταπράσινη έκταση, όπου λίγο μετά τις 7 ξεκινάει ο λεγόμενος «τρανός χορός». Πρόκειται για χορευτικό δρώμενο, χωρίς τη συνοδεία μουσικών οργάνων, κατά το οποίο οι τελεστές, πιασμένοι σε έναν τεράστιο κύκλο, τραγουδούν εν χορώ στίχους που μεταδίδονται από γενιά σε γενιά.