Καιρό πριν επικρατήσει στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ένας πυρετός για την αρχιτεκτονική των παστέλ χρωμάτων, στο Suffolk υπήρχε η παράδοση να βάφονται τα σπίτια ροζ. Μη φανταστείτε κάτι πολύ έντονο. Ήταν ένας πιο γήινος, κοκκινωπός τόνος, που, σύμφωνα με τη «συνταγή» του 14ου αιώνα, φτιαχνόταν από ασβεστόνερο μαζί με αίμα βοδιού ή χοίρου και ορισμένες φορές μούρα κουφοξυλιάς, αγριοδαμάσκηνα ή τσάπουρνα, για πιο σίγουρο αποτέλεσμα.
Οι σχεδιαστές Thea Bregazzi και Justin Thornton –δημιουργοί του κάπως σκοτεινού και ρομαντικού βρετανικού brand «Preen»– μένουν σε ένα τέτοιο παραμυθένιο ροζ σπίτι στο Walberswick, το διακριτικά κομψό παράκτιο χωριό του Suffolk στο ανατολικό άκρο της Αγγλίας. Εδώ, η εικόνα της Bregazzi να εξερευνά τις παραλίες με τα βότσαλα μια μέρα με θυελλώδεις ανέμους, με ένα φόρεμα από σιφόν στο μήκος του αστραγάλου, sneakers και τις σαν βγαλμένες από πίνακα ζωγραφικής μπούκλες της να ανεμίζουν, είναι πιθανόν να μην παραξενέψει κανέναν σε αυτό το μποέμ περιβάλλον. Η παρουσία της, όμως, είναι μια όμορφη υπενθύμιση των βαθιών καλλιτεχνικών ριζών αυτής της παραθαλάσσιας κοινότητας, όπου οι λάτρεις του ωραίου, οι φιλόσοφοι και οι δημιουργοί κάθε είδους μαγεύονταν ανέκαθεν απ’ το τοπίο. Ένα παράδειγμα αποτελεί η οικογένεια Φρόιντ, τα μέλη της οποίας διατηρούσαν εξοχικά στο χωριό για πολλές γενιές και σήμερα η Έμα και η Έσθερ Φρόιντ έρχονται συχνά μαζί με πληθώρα φίλων, συγγενών και συνεργατών. Μην παραξενευτείτε αν δείτε κάποιον διάσημο να κάνει ανέμελα πετάλι με ένα όμορφο παλιό ποδήλατο στον κεντρικό δρόμο μια καλοκαιρινή ημέρα, με υλικά για πικνίκ στο καλαθάκι του.
Προσπαθώ να επισκέπτομαι αυτή τη μαγευτική λωρίδα της ακτής του Suffolk τουλάχιστον μία φορά κάθε καλοκαίρι, περιπλανώμενη από την όμορφη παραθαλάσσια πόλη του Southwold (ελάχιστα βόρεια του Walberswick) μέχρι τη λιτή παράκτια ομορφιά του καταφυγίου άγριας ζωής Orford Ness, 32 χλμ. νοτιότερα. Οι παγκοσμίου κλάσης φεστιβαλικές διοργανώσεις αποτελούν πολλές φορές κίνητρο για τις επισκέψεις μου, αν και κάθε ταξίδι με οδηγεί σε πολλές ακόμη απρόσμενες ανακαλύψεις. Φέτος, έχω βάλει στο μάτι εισιτήρια για τον Rufus Wainwright στην επιβλητική αίθουσα κλασικής μουσικής του Snape Maltings (στις 6 Αυγούστου). Αν βρεθείτε προς τα εκεί το τελευταίο Σαββατοκύριακο του Ιουλίου, μια εξαιρετικά εκλεκτική πομπή από ποιητές, περφόρμερ, ροκ σταρ και κατασκηνωτές θα κατέβει στα δασώδη χωράφια του Henham Park για το διάσημο Latitude festival (Henham Barns Nr, Southwold, Beccles NR34 8AQ, 22-27 Ιουλίου). Μην ξεχάσετε το γκλίτερ για το πρόσωπο.
Το αγαπημένο μου σημείο για να ξεκινήσω μια πολιτιστική οδύσσεια στις ακτές του Suffolk είναι το The Anchor at Walberswick (The St. Walberswick, IP18 6UA), μια πολυσύχναστη gastro-pub που φημίζεται για τα πλουσιοπάροχα γεύματά της. Είναι από εκείνα τα μέρη όπου μπορεί κανείς να βρει μια έκθεση με σκίτσα του Charlie Mackesy να κοσμεί τους τοίχους. Ο Mackesy, καλλιτέχνης και συγγραφέας του ευφάνταστου παιδικού βιβλίου «Το αγόρι, ο τυφλοπόντικας, η αλεπού και το άλογο», είναι φίλος και συνεργάτης της Έμα Φρόιντ και του Ρίτσαρντ Κέρτις. Μένει κι εκείνος κοντά τους σε έναν ανακαινισμένο ρουστίκ αχυρώνα.
Παρότι μπορείτε να επιλέξετε να κοιμηθείτε σε ενοικιαζόμενα δωμάτια πάνω από την παμπ, εγώ προτιμώ να μένω στα μικρά μοντέρνα σπιτάκια πίσω από το κεντρικό κτίριο του Anchor – οι πανέμορφοι κήποι βρίθουν από πεταλούδες και μέλισσες και μπορεί κανείς να διασχίσει μια παλιά ξύλινη πύλη προκειμένου να κολυμπήσει στην παραλία με το πρώτο φως της αυγής. Και ενώ υπάρχουν πολλοί Βρετανοί χειμερινοί κολυμβητές που εξυμνούν τα οφέλη μιας πρωινής βουτιάς σε κρύα νερά (πράγματι, μια μικρή ομάδα φανατικών συγκεντρώνεται εδώ κάθε πρωί με το που βγει ο ήλιος), μπορώ με μεγάλη μου χαρά να δηλώσω πως τον Ιούλιο και τον Αύγουστο τα νερά είναι σχετικά ευχάριστα. Πρέπει να με εμπιστευθείτε γι’ αυτό, αγαπητοί αναγνώστες!
Για μια λιχουδιά μετά τη βουτιά, συνηθίζουμε να πηγαίνουμε στο Black Dog Deli (The St. Walberswick, IP18 6UG) για ζεστό καφέ και –για τους γιους μου τουλάχιστον– ένα δεύτερο πρωινό με μπαγκέτες γεμάτες με μπέικον και κέτσαπ Bloody Mary. Παρεμπιπτόντως, τα κομματάκια μπέικον είναι το καλύτερο δόλωμα για παραδοσιακό ψάρεμα καβουριών στην Kissing Bridge (Γέφυρα των Φιλιών) του Walberswick. Υπάρχει μόνο ένας κανόνας: πρέπει να ξαναρίχνετε τα καβούρια στο νερό.
Όταν πετύχω μια ωραία μέρα, μου αρέσει να περπατάω διασχίζοντας τις αλυκές και τις άγριες καλαμιές στην άλλη πλευρά του ποταμού Blyth, στο Southwold. Ο συγγραφέας W. G. Sebald, που περπάτησε αυτή την ακτογραμμή στο στοχαστικό του έργο με τίτλο «Οι δακτύλιοι του Κρόνου» (1992), φανταζόταν δράκους να πετούν, καθώς από τα στόματά τους ξεχύνονταν μαργαριτάρια, ενώ διέσχιζε τον ποταμό. Η φαντασία του μάλλον επηρεάστηκε από έναν τοπικό θρύλο, σύμφωνα με τον οποίο η στενή σιδηροδρομική γραμμή της γέφυρας Bailey είχε κατασκευαστεί για τον αυτοκράτορα της Κίνας τη δεκαετία του 1880. Η ιστορία είναι φανταστική, φυσικά, αλλά είναι ένας ευχάριστος τρόπος να αποσπάται η προσοχή των περιπατητών όταν αρχίσουν να σέρνουν τα πόδια τους.
Φτάνοντας στο Southwold, επιβραβεύστε τον εαυτό σας με ένα λαχταριστό παγωτό που θα σας θυμίσει με νοσταλγία μια άλλη εποχή στο Harris and James (11 East St, IP18 6EH) ή αγοράστε ένα παραδοσιακό πλεκτό πουλόβερ ψαρά από το Blackshore Coastal Clothing. Μη φύγετε χωρίς να επισκεφθείτε την προβλήτα του Southwold με τα ειδικά σχεδιασμένα ηλεκτρονικά παιχνίδια ή το μικροσκοπικό ναυτικό μουσείο The Sailor’s Reading Room (The Lord Nelson, 42 East St., IP18 6EJ), που χτίστηκε το 1864 για να βοηθήσει τους ναυτικούς να μάθουν γραφή και ανάγνωση. Παρεμπιπτόντως, αυτό ήταν και το αγαπημένο στέκι του W. G. Sebald στο Southwold.
Ο Sebald έγραψε και για το Orford Ness, το ελαφρώς απόκοσμο, καλυμμένο από βότσαλα τοπίο που κάποτε φιλοξενούσε μια μυστική βάση πολεμικών ερευνών. Τώρα, ερειπωμένο και παντελώς αβλαβές, είναι ένα φυσικό καταφύγιο πτηνών και λαγών, όπου εγκαινιάστηκε πρόσφατα μια φιλόδοξη ομαδική έκθεση με τίτλο «Afterness» (με την υποστήριξη του διορατικού Art Angel Fund), η οποία βρίσκεται διάσπαρτη στο τοπίο και απέσπασε διθυραμβικές κριτικές. Οδηγήστε μέχρι εδώ για να εξερευνήσετε την έκθεση γλυπτικής, ποίησης και ήχων, που εκμεταλλεύεται στο έπακρο την εκπληκτική, γεμάτη με τόση ιστορία γεωγραφία.
Δύο από τις πιο στιβαρές –από πολιτιστικής άποψης– φιγούρες που έδρασαν ως μαγνήτες και ώθησαν τους εύπορους και καλλιεργημένους να επισκεφθούν αυτή τη σειρά των ταπεινών παράκτιων χωριών του Suffolk μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ήταν ο συνθέτης Benjamin Britten και ο σύντροφος και πηγή έμπνευσής του, τενόρος Peter Pears (οδυνηρό, αν σκεφτούμε τώρα πως οι δυο τους δεν παραδέχτηκαν ποτέ τον έρωτά τους δημοσίως όσο ζούσαν). Όταν το μουσικό φεστιβάλ του Aldeburgh, που ίδρυσε το ζευγάρι το 1948, ξεπέρασε τα όρια του τόπου, ο Britten και ο Pears μεταμόρφωσαν κάποιες παλιές αγροτικές εγκαταστάσεις ζυθοποιίας του χωριού Snape σε αίθουσα συναυλιών που εγκαινιάστηκε το 1967 και έθεσε τις βάσεις για τη δημιουργία τέτοιου είδους αρχιτεκτονικά φιλόδοξων καλλιτεχνικών κέντρων σε βιομηχανικές μονάδες. Σήμερα, το πρόγραμμα στο Snape Maltings βρίθει εντυπωσιακών διεθνών μουσικών ταλέντων, ανοιχτών συναυλιών, εικαστικών εκθέσεων. Επιπλέον, προσφέρει τη δυνατότητα για σικ ψώνια και ωραίο φαγητό με απολαυστική, πανοραμική θέα στο νέο River View Restaurant (ανοίγει στις 23 Ιουλίου). Εναλλακτικά, μπορείτε απλώς να πάτε μια βόλτα με βάρκα από το Maltings κατά μήκος του ποταμού Aulde για να εντοπίσετε τα περιπλανώμενα πουλιά και να απολαύσετε το μαγευτικό φως του Suffolk να τρεμοπαίζει ενώ αντανακλάται στο νερό, καθώς και τις καλαμιές που κάνουν τον βυθό να φαντάζει ροζ.
Σε απόσταση δέκα λεπτών με το αυτοκίνητο από το Snape βρίσκεται το Aldeburgh, όπου ανάμεσα στα καταστήματα με αντίκες και στις στοές έχει ανοίξει ένα νέο hot spot για καλοφαγάδες. Το L’Escargot Sur Mer είναι παράρτημα του γνωστού γαστρονομικού προορισμού του λονδρέζικου Σόχο L’ Escargot, το οποίο προέκυψε ξαφνικά κατά τη διάρκεια της πανδημίας, όταν ο εστιάτορας George Pell και η ομάδα του εγκατέλειψαν την πρωτεύουσα. Πέφτουμε με τα μούτρα σε αστακό αρωματισμένο με σκόρδο και καλαμάρι με πιπεριές για τους παμφάγους και σπαράγγια με μανιτάρια μορχέλες για τους χορτοφάγους (εμένα).
Μια βόλτα κατά μήκος της παραλίας μετά το γεύμα επιβάλλεται. Ο φωτεινός ουρανός και ο παφλασμός των κυμάτων είναι το τέλειο αντίδοτο στον λήθαργο που προκάλεσε η λαιμαργία μας. Περπατάμε πάνω στα βότσαλα για να φτάσουμε στο επιβλητικό γλυπτό της Maggie Hambling «Scallop: A Conversation With the Sea» («Όστρακο: Μια συζήτηση με τη θάλασσα», 2003) που δείχνει σαν να χαιρετά τα σύννεφα. Η Hambling (της οποίας το μικροσκοπικό γυμνό αγαλματίδιο του ειδώλου του φεμινισμού Mary Wolstencroft σε ένα πάρκο του Λονδίνου τραβά την προσοχή όλων) αγαπά ιδιαίτερα το Aldeburgh και το μεγαλειώδες όστρακό της ήταν δώρο που έχουν αγκαλιάσει τόσο οι προσκυνητές της τέχνης, όσο και οι ντόπιοι. Χρησιμοποιείται καθημερινά σαν καταφύγιο, κάθισμα ή φόντο για χιλιάδες σέλφι.
Καθώς πλησιάζουμε, βλέπουμε δύο ακόμη θαυμαστές του έργου να χαζεύουν τη μία σειρά κειμένου που κοσμεί την άκρη του οστράκου, όπου η Hambling τρύπησε το μέταλλο γράφοντας μια φράση από την όπερα «Peter Grimes» του Benjamin Britten: «Ακούω εκείνες τις φωνές που δεν θα καταπνιγούν». Πόσο ταιριάζει με τις τόσες ζωές και ιστορίες αυτού του τόπου – από το παρόν, το παρελθόν και το μέλλον.
ME ΜIA MΑTIA
Για φαγητό L’Escargot Sur Mer (152 High St, Aldeburgh IP15 5AQ, lescargotsurmer.com)
Για διαμονή The Anchor (The St, Walberswick, IP18 6UA, anchoratwalberswick.com)
Για αγορές Πλεκτό πουλόβερ ψαρά από το Blackshore Coastal Clothing (37 High St, Southwold IP18 6AB, blackshore.cc)
Μουσική Summer at Snape, events καθ’ όλη τη διάρκεια του Αυγούστου (Snape Maltings Concert Hall, Snape Bridge, Snape IP17 1SP, snapemaltings.co.uk)
Έκθεση «Afterness» at Orford Ness, σε επιλεγμένες ημέρες μέχρι τα τέλη Οκτωβρίου (για εισιτήρια artangel.org.uk/project/afterness)
Για την οργάνωση του ταξιδιού σας thesuffolkcoast.co.uk