Θα το παραδεχτώ εξαρχής, για να αποφύγουμε τις παρεξηγήσεις. Μέχρι πολύ πρόσφατα με διακατείχε μια αμφιθυμία ως προς τη Θεσσαλονίκη. Έζησα στην πόλη τέσσερα χρόνια ως φοιτήτρια, τότε ακόμα που το Φεστιβάλ Κινηματογράφου γινόταν μόνο στο Ολύμπιον και δεν είχε επεκταθεί στις αποθήκες στο λιμάνι. Θυμάμαι πόσο γκρίνιαζα στους Αθηναίους φίλους μου για την έλλειψη πολιτιστικών εκδηλώσεων, φεστιβάλ, προκλήσεων για το ανήσυχο μετεφηβικό μου πνεύμα. Παραπονιόμουν και για το έλλειμμα σε νέα μαγαζιά για φαγητό και ποτό. Η βραδινή διασκέδαση τότε περιοριζόταν στο «ιερό τρίγωνο» Residents-Λούκι Λουκ και Berlin. Τα highlights του φαγητού ήταν τα ταβερνάκια γύρω από τη Ροτόντα και οι μεγάλοι χώροι που σέρβιραν νεοελληνική κουζίνα σε πήλινα καλυμμένα με κασέρι και βαριές σάλτσες. Δεν είναι είδηση ότι η πόλη αλλάζει αργά και σταθερά τα τελευταία είκοσι χρόνια. Είναι όμως μια αποκάλυψη ο καλλιτεχνικός οργασμός, η γαστρονομική έκρηξη, το πλήθος ερεθισμάτων που προσφέρει σήμερα η Θεσσαλονίκη, μετά από σχεδόν ενάμιση χρόνο δύσκολων εγκλεισμών.
Και υπάρχουν και άλλα πολλά που έχουν αλλάξει εδώ. Μπορεί να έχουν περάσει περίπου οκτώ χρόνια από τότε που ολοκληρώθηκε η ανάπλαση της Νέας Παραλίας, αλλά κατά τη διάρκεια της πανδημίας οι Θεσσαλονικείς εκτίμησαν πραγματικά την αξία των ελεύθερων χώρων. Τα απογεύματα, χιλιάδες άνθρωποι εκμεταλλεύονται τα 3,5 χιλιόμετρα παραλιακού πεζόδρομου που ενώνουν το Μέγαρο Μουσικής με τον Λευκό Πύργο. Περπατούν, ποδηλατούν, βολτάρουν με ηλεκτρικό πατίνι, κάθονται για καφέ στα παγκάκια, κάνουν πρόβες ή διαβάζουν, απαθανατίζουν τον κόκκινο ουρανό του ηλιοβασιλέματος στις σέλφι που βγάζουν στις Ομπρέλες, το διάσημο γλυπτό του Γιώργου Ζογγολόπουλου. Κόσμος συγκεντρώνεται και στην απέναντι πλευρά, στην ξύλινη προβλήτα που έχει φτιαχτεί μπροστά από τις ανακαινισμένες αποθήκες του λιμανιού. Εδώ στεγάζεται το Πειραματικό Κέντρο Τεχνών και το Μουσείο Κινηματογράφου, ενώ οι αποθήκες είναι ένα από τα βασικά σημεία μέσα στην πόλη όπου χτυπάνε δύο καρδιές, αυτή του Φεστιβάλ Κινηματογράφου κάθε Νοέμβριο και του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ κάθε Μάρτιο. Λίγο πιο βόρεια, στη Μονή Λαζαριστών, η συλλογή Κωστάκη, που αποκτήθηκε από το ελληνικό κράτος στα τέλη της δεκαετίας του 1990, τροφοδοτεί εκθέσεις μοναδικών έργων τέχνης της ρώσικης πρωτοπορίας.
Ανάμεσα σε αυτά τα πολιτιστικά ορόσημα βρίσκεται το κέντρο της πόλης, παλλόμενο ξανά από τους χιλιάδες φοιτητές που επιτέλους επέστρεψαν, πολύβουο και φασαριόζικο, με τον κόσμο να δίνει πάλι ραντεβού στα καφέ της παραλίας, να κάνει ψώνια στην Τσιμισκή, να σταματάει στα παγκάκια του πεζόδρομου της Αγίας Σοφίας για να χαιρετήσει γνωστούς και να κατεβαίνει τη Ναυαρίνου, έχοντας στην πλάτη του τη Ροτόντα και προορισμό τον Λευκό Πύργο. Φαίνεται επίσης πως οι εστιάτορες και οι μάγειρες της πόλης εκμεταλλεύτηκαν τον κενό χρόνο της καραντίνας για να σκεφτούν νέα concepts, ενδιαφέροντα μενού και γευστικά τραπέζια.
Περπατώντας στα Κάστρα, βλέπεις τα φώτα της Θεσσαλονίκης να ανάβουν σιγά σιγά και, καθώς πέφτει το βράδυ, νιώθεις από κάτω την πόλη, ζωντανή και παρούσα. Και διαχειρίζεσαι με ωριμότητα την αμφιθυμία σου. Αλλάζεις άποψη, μετατοπίζεσαι. Χωρίς παρεξηγήσεις.
Περπατώντας την πόλη αλλιώς
Σάκης Σερέφας, συγγραφέας
Έχει γράψει ποιήματα, θεατρικά έργα, μυθιστορήματα, διηγήματα, παιδικά βιβλία. Τα έργα του έχουν μεταφραστεί και βραβευτεί και σε πολλά από αυτά η Θεσσαλονίκη είναι κυρίαρχη. Στο τελευταίο του βιβλίο Οδοιπορικό Θεσσαλονίκης – Περπάτημα στην πόλη αλλιώς, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Μεταίχμιο τον περασμένο Μάιο, ο Σάκης Σερέφας την περιδιαβαίνει, παρατηρεί κτίρια και ανθρώπους, διηγείται ιστορίες και καταγράφει μνήμες. Περπατώντας μαζί του, είδαμε όντως την πόλη αλλιώς. «Εδώ στη Θεσσαλονίκη όλα είναι κοντά. Βγαίνεις για καφέ ή για ψώνια και μέσα σε 20 λεπτά έχεις διασχίσει όλο τον ιστορικό χρόνο της πόλης, η οποία διαθέτει πυκνή ιστορική ύλη». Και όντως, περνώντας άπειρες φορές από την Εγνατία, στο ύψος της Αγίας Σοφίας, δεν είχα παρατηρήσει ποτέ το Μέγαρο Βαρβιτσιώτη, ένα πανέμορφο κτίριο του 1926. Εδώ ζούσε ένας από τους σημαντικότερους λογοτέχνες της Θεσσαλονίκης, ο Τάκης Βαρβιτσιώτης, και στο ισόγειο υπήρχε το φαρμακείο του Νίκου Γαβριήλ Πεντζίκη. Ένας άλλος λογοτέχνης, Αμερικανός αυτή τη φορά, αποβιβάστηκε το 1856 ως ναυτικός στη Θεσσαλονίκη. Ο Χέρμαν Μέλβιλ επισκέφθηκε τη Ροτόντα και σημειώνει στα ημερολόγιά του: «Η οροφή της Ροτόντας μωσαϊκό. Γυάλινο. Κομμάτια πέφτουν συνεχώς στο πάτωμα. Πήρα μαζί μου αρκετά». Και ο Σάκης Σερέφας τον φαντάζεται στο γραφείο του στη Νέα Υόρκη να γράφει, έχοντας δίπλα του τα ψηφιδωτά της Ροτόντας.
Μπαίνουμε στην εκκλησία της Παναγίας Αχειροποιήτου πάνω από την Εγνατία, στο ύψος της Αγίας Σοφίας. Η επίσημη ιστορία λέει ότι πρόκειται για μια παλαιοχριστιανική τρίκλιτη βασιλική. Ο Σάκης Σερέφας όμως μας δείχνει τα σημάδια στις κολόνες κοντά στο ιερό και αρχίζει να μας διηγείται την ιστορία. «Με σχοινιά κρεμούσαν κουβέρτες και κιλίμια για να χωρίσουν τον χώρο και να δημιουργήσουν δωμάτια. Εδώ στεγάστηκαν δεκάδες πρόσφυγες το 1914 και το 1922, μετατρέποντας την εκκλησία στο προσωρινό τους σπιτικό. Υπάρχει και φωτογραφία του Φρεντ Μπουασονά, που δείχνει παιδιά μπροστά σε πρόχειρα καταλύματα εντός του ναού». Συνεχίζοντας τη βόλτα, περνάμε από την Αψίδα του Γαλερίου, τη γνωστή Καμάρα, όπου ο Σάκης Σερέφας μάς επισημαίνει λεπτομέρειες από τη σκοτεινή ιστορία της πόλης. Οι ναζί κατέστρεψαν το 1943 το εβραϊκό κοιμητήριο της πόλης και οι επιτύμβιες στήλες λειτούργησαν ως δομικό υλικό. Κάποιες χρησιμοποιήθηκαν για την ανακατασκευή της εκκλησίας του Αγίου Δημητρίου, ενώ άλλες γυρίστηκαν ανάποδα και έντυσαν το πλακόστρωτο κάτω από την Καμάρα.
Στο βιβλίο του Σάκη Σερέφα θα διαβάσετε και άλλες άγνωστες λεπτομέρειες για δρόμους, μνημεία και ανθρώπους της Θεσσαλονίκης, προϊόντα συζητήσεων, παρατήρησης και περιπλάνησης στην πόλη. Όπως σημειώνει και ο ίδιος στο βιβλίο του: «Ο περαστικός τελεί πάντα μια χωρογραφία με ωμέγα. Αυτήν που του εμπνέει η πόλη γύρω του. Ανάλογα με την πόλη, η χωρογραφία αυτή μπορεί να μοιάζει με βάσανο, με τσαλακωμένα σπλάχνα, με εκδρομή, με περιπέτεια, με ξεχαρβαλωμένο κουκλοθέατρο, με απονομή σιχασιάς προς το σύμπαν, με χαρά, με διέγερση, με ζόφο. Η δική σας πόλη, σε ποια κατηγορία παίζει απόψε;».
Η δική μου Θεσσαλονίκη
Τατιάνα Παπαδοπούλου, χορογράφος
Η χορογράφος Τατιάνα Παπαδοπούλου, καλλιτεχνική διευθύντρια της ομάδας σύγχρονου χορού «Χορευτές του Βορρά», έχει στο βιογραφικό της πλήθος παραστάσεων και συνεργασιών στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Το 1994 επιλέγει να ιδρύσει την ομάδα με έδρα τη Θεσσαλονίκη, παρότι η πόλη δεν διαθέτει κρατική σχολή χορού και δίνει λίγες αφορμές για χορευτικές παραστάσεις. Η ίδια, ζώντας στη Θεσσαλονίκη, σκιαγραφεί αυτή την περίοδο και περιγράφει τις αγαπημένες της βόλτες.
Σιγά σιγά αλλάζει το σκηνικό και επανέρχεται ο φυσιολογικός ρυθμός στα καλλιτεχνικά πράγματα μετά την πανδημία. Ευελπιστώ φέτος να μην υπάρξουν τόσα εμπόδια στην παραγωγή και στην υλοποίηση πολιτιστικών δρώμενων και ειδικότερα χορευτικών έργων. Η ζήτηση του κοινού για χορό, ακόμη και σε μικρότερες πόλεις από την Αθήνα, και η ανάγκη του για προσέγγιση σε αυτό το είδος τέχνης δειλά δειλά γίνεται ολοένα και εντονότερη. Ενδεικτική ήταν η προσέλευση του κόσμου και στην τελευταία μας παράσταση «Η Θάλασσα» στο Θέατρο Δάσους, μια συμπαραγωγή των Χορευτών του Βορρά, της Κρατικής Ορχήστρας Θεσσαλονίκης και του Κέντρου Πολιτισμού Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας.
Η αγαπημένη μου βόλτα είναι όταν παίρνω το ποδήλατό μου από την Αρετσού, διασχίζοντας όλο το παραλιακό μέτωπο της πόλης. Το ένα σκηνικό διαδέχεται το άλλο με επίκεντρο αναφοράς πάντα τον Θερμαϊκό. Στη διαδρομή, το Μέγαρο Μουσικής στέκει επιβλητικό, με επόμενη στάση τον ξεχωριστό Κήπο των Γλυπτών. Συνεχίζω για τις περίφημες Ομπρέλες, τον Λευκό Πύργο και ξαφνικά βρίσκομαι σε μια άλλη όψη του παραλιακού μετώπου: αυτοκίνητα, καφέ, μπαρ, κόσμος, κρατώντας για το τέλος μια άλλη οπτική γωνία της πόλης, από τις προβλήτες του λιμανιού.
Απολαμβάνω την καλύτερη θέα από την Άνω Πόλη, τα Κάστρα. Η Θεσσαλονίκη στο πιάτο, μία ακόμη πιο διαφορετική οπτική, και μάλιστα περιτριγυρισμένη από ένα παλαιικό σκηνικό, που καταλήγει να είναι μεταμοντέρνο.
Η βόλτα στην αγορά Καπάνι, γεμάτη από κόσμο και ωραίες μυρωδιές. Γύρω, όλο το ιστορικό κέντρο με την παλιά αγορά να έχει διατηρήσει τον χρόνο αναλλοίωτο. Τα αναπαλαιωμένα κτίρια και τα βυζαντινά μνημεία συνθέτουν τον πολυποίκιλο και διαχρονικό χαρακτήρα της πόλης. Τα θέατρα, οι εναλλακτικές μουσικές σκηνές και οι underground χώροι είναι αδιαμφισβήτητα τα σημεία αναφοράς μου.
Το φθινόπωρο είναι έντονη εποχή στη Θεσσαλονίκη, με τις καλλιτεχνικές δράσεις να ποικίλλουν: από τα «Δημήτρια» και το Φεστιβάλ Κινηματογράφου μέχρι τα εγκαίνια περιοδικών εκθέσεων στο Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης.
Ανυπομονώ να παρακολουθήσω τις παραστάσεις στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης και τις προβολές στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου και σίγουρα δεν θα χάσω τις εκθέσεις της PhotoBiennale. Ας έχουμε πίστη, λοιπόν, ότι τα πράγματα θα φτιάξουν προς το καλύτερο.
ΤΙ ΤΡΕΧΕΙ ΤΩΡΑ
↘ Μετά από έναν χρόνο απουσίας, το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης θα επιστρέψει στις αίθουσες από τις 4 έως τις 14 Νοεμβρίου. Θα υπάρξουν και διαδικτυακές προβολές, αλλά, σύμφωνα με τα μέχρι στιγμής δεδομένα, το φεστιβάλ θα διεξαχθεί κανονικά, τηρώντας όλους τους κανόνες προστασίας από την πανδημία που προβλέπονται για τους κινηματογράφους. Πληροφορίες στην ιστοσελίδα filmfestival.gr
↘ Στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης-Συλλογή Κωστάκη, στη Μονή Λαζαριστών, συνεχίζεται έως τις 16 Ιανουαρίου 2022 η έκθεση 383 έργων του Ρώσου ζωγράφου Ιβάν Κλιούν. Κολοκοτρώνη 21, Σταυρούπολη, τηλ. 2310-589143, momus.gr
↘ Στο πλαίσιο της Thessaloniki PhotoBiennale διοργανώνεται μέχρι και τα τέλη Φεβρουαρίου του 2022 πλήθος φωτογραφικών εκθέσεων σε πολλούς χώρους της Θεσσαλονίκης. Ξεχωρίσαμε την έκθεση «Βαλκανικοί αντίλαλοι. Ηχο-πορτραίτα από τη νοτιοανατολική Ευρώπη 1962-1987. Φωτογραφικές αφηγήσεις του Martin Koenig» στο Λαογραφικό και Εθνολογικό Μουσείο Μακεδονίας-Θράκης (μέχρι τις 30 Ιανουαρίου 2022) και την έκθεση «Fred Boissonnas: Με τη σχεδία του Οδυσσέα. Φωτογραφίες από τη Συλλογή Ιωάννη Τρικόγλου της Κεντρικής Βιβλιοθήκης του ΑΠΘ» στην Αγιορείτικη Εστία (μέχρι τις 13 Νοεμβρίου). Περισσότερες πληροφορίες στο photobiennale-greece.gr
↘ Από τις 25 έως τις 28 Νοεμβρίου θα πραγματοποιηθεί στους χώρους της ΔΕΘ η 5η Art-Thessaloniki International Contemporary Art Fair με τη συμμετοχή πολλών αιθουσών τέχνης από την Ελλάδα και το εξωτερικό και παράλληλες εκδηλώσεις. Περισσότερα στο art-thessaloniki.helexpo.gr
↘ Στο Μπέη Χαμάμ φιλοξενείται μέχρι τς 21 Νοεμβρίου η ελληνική συμμετοχή στη φετινή Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής της Βενετίας με τίτλο «Η Λεωφόρος της Κοινωνίας των Εθνών – Ο Γνωστός Άξονας της Αριστοτέλους στη Θεσσαλονίκη». Η ομάδα διδασκόντων του Τμήματος Αρχιτεκτόνων του ΑΠΘ παρουσιάζει την αρχιτεκτονική και πολεοδομική διαδρομή της οδού Αριστοτέλους, που σχεδιάστηκε από τον Γάλλο αρχιτέκτονα-πολεοδόμο Ερνέστ Εμπράρ πριν από περίπου 100 χρόνια. Εγνατία & Μητροπολίτη Γενναδίου, τηλ. 2310-226931
Σημειωματάριο
ΜΕΤΑΒΑΣΗ
Η Θεσσαλονίκη απέχει από την Αθήνα 501 χλμ. (5 ώρες / 100 ευρώ για καύσιμα και διόδια η απλή μετάβαση). Με αεροπλάνο από το αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος» θα χρειαστείτε 50 λεπτά. Υπάρχουν πολλά δρομολόγια καθημερινά (από 42 ευρώ η απλή μετάβαση) και εκτελούν πτήσεις η Aegean (aegeanair.com) και η Sky Express (skyexpress.gr). Aπό τον Σταθμό Λαρίσης οι αμαξοστοιχίες της TΡΑΙΝΟΣΕ (trainose.gr) πραγματοποιούν καθημερινά 5 δρομολόγια (4 ώρες και 23 λεπτά / 40,80 ευρώ η απλή μετάβαση).
ΔΙΑΜΟΝΗ
Onoma Hotel (Μοναστηρίου 24, τηλ. 2314-423300, onomahotel.com). Αν θέλετε να ξεκλειδώσετε το δωμάτιο με το smartphone σας, κατόπιν να ρυθμίσετε τα φώτα και τη θερμοκρασία από το τάμπλετ, να χαλαρώσετε στο playroom και να πιείτε ένα κοκτέιλ με θέα τη Θεσσαλονίκη, αυτό το σούπερ μοντέρνο ξενοδοχείο θα γίνει το αγαπημένο σας. Από 124 ευρώ το δίκλινο με πρωινό.
Electra Palace Hotel (Πλατεία Αριστοτέλους 9, τηλ. 2310-294040, electrahotels.gr). Στους διαδρόμους των ορόφων θα βλέπετε κάθε φορά μοναδικά έργα Ρώσων καλλιτεχνών, στο πρωινό θα έχετε θέα του Θερμαϊκού Κόλπου και της πλατείας Αριστοτέλους, ενώ οι κινηματογραφικές προβολές στο Ολύμπιον είναι σε απόσταση ενός λεπτού από το δωμάτιό σας. Από 154 ευρώ το δίκλινο με πρωινό.
Daios Hotel (Λ. Νίκης 59, τηλ. 2310-250200, daioshotels.com). Μοντέρνα δωμάτια σε προνομιακή τοποθεσία μπροστά στη θάλασσα και κοντά στο κέντρο. Από 165 ευρώ το δίκλινο με πρωινό.
The Modernist (Ερμού 32, τηλ. 2316-009990, themodernisthotels.com). Στεγασμένο σε ανακαινισμένο κτίριο του 1920, το ξενοδοχείο προσφέρει μίνιμαλ, ντιζαϊνάτα δωμάτια και έξτρα υπηρεσίες, όπως επιλογή πρωινής εφημερίδας ή personal trainer. Από 134 ευρώ το δίκλινο με πρωινό.
Hotel Olympia (Ολύμπου 65, τηλ. 2310-366466, domotel.gr/olympia). Value for money επιλογή σε κεντρικό σημείο, με άνετα, κομψά και ανακαινισμένα δωμάτια. Από 73 ευρώ το δίκλινο με πρωινό.
ΦΑΓΗΤΟ
Όλες οι επιλογές περιλαμβάνουν χώρους που άνοιξαν το 2020 και το 2021.
L’ Αlbero (Φιλίππου 17, τηλ. 2316-018040). Θα γευτείτε νοστιμότατα κρεατικά, και μάλιστα σερβιρισμένα με εντυπωσιακό τρόπο. Το νέο εστιατόριο έχει γίνει ήδη ένα από τα γαστρονομικά hot spots της πόλης, σερβίροντας τέσσερις κοπές επιλεγμένου μοσχαριού, που έρχονται σε λεπτές φέτες και συνοδεύονται από μια μικρή ψησταριά, για να ψήσετε το κρέας όσο θέλετε. Στο μενού ενδιαφέροντα ορεκτικά και κυρίως, όπως τα χειροποίητα νιόκι με κρέμα φασκόμηλο και μοσχαρίσια μάγουλα. Εξαιρετική και η λίστα κρασιών, ατμοσφαιρικός ο χώρος.
Συν-τροφή (Δόξης 7, Λαδάδικα, τηλ. 2310-540260). Με την υπογραφή του Γιάννη Λουκάκη, του δημιουργού του εστιατορίου «Μούργα», σερβίρει πρωτότυπα πιάτα με κρέας και ψάρι σε έναν ενιαίο κατάλογο, χωρίς κατηγορίες ορεκτικών και πρώτων. Νόστιμα τα κεφτεδάκια με φάβα από λαθούρι και η ταλιάτα γίδας με ψητή μελιτζάνα και γιαούρτι.
Ergon Agora East (Λ. Γεωργικής Σχολής 50, Πυλαία, τηλ. 2311-119222). Έναν μοναδικό χώρο κοντά στο αεροδρόμιο «Μακεδονία» δημιούργησε η ομάδα των Ergon Agora. Το νέο κατάστημα περιλαμβάνει ένα μεγάλο παντοπωλείο με εκλεκτά προϊόντα από όλη την Ελλάδα, κήπο με γρασίδι και καντίνες δίπλα στη θάλασσα, μπαρ, φούρνο και φυσικά εστιατόριο με μεζέδες, σαλάτες, κρεατικά και φρέσκο ψάρι.
Μονμάρτη (Θεμιστοκλή Σοφούλη 92, Καλαμαριά, τηλ. 2310-414814). Το wine restaurant διαθέτει μια τεράστια γκάμα κρασιών, τα περισσότερα ελληνικά, αλλά διαθέτει και ξένες ετικέτες. Πολλές επιλογές by the glass. Νόστιμο το μπέργκερ με black angus, η ταλιάτα με νιόκι και οι γαρίδες κανταΐφι με αγιολί και σάλτσα μάνγκο.
Surfer Maya (Σκρα 8, τηλ. 2310-235033). Τάκος με χειροποίητο γύρο, κρεμμύδι, κόλιανδρο και κρέμα αβοκάντο, σάντουιτς με παστράμι μόσχου ωρίμανσης με προζυμένιο ψωμί, ψημένο σε φούρνο με πέτρα, και άλλες ενδιαφέρουσες επιλογές street food προσφέρει το μικρό μαγαζί με τη funky διακόσμηση.
Thess Bao (Λώρη Μαργαρίτη 11, τηλ. 2310-235226). Δεν είναι είδηση τα νόστιμα bao buns που έχουν γίνει αγαπημένο street food για πολλούς Θεσσαλονικείς. Το νέο είναι όμως ότι την άνοιξη ξεκίνησε να λειτουργεί και δεύτερο κατάστημα στη Λώρη Μαργαρίτη. Αγαπημένο μας αυτό με τις crispy γαρίδες με πάνκο, spicy μαγιονέζα με sriracha, λαχανικά και spread αβοκάντο και το bao με πάπια.
Donkey the breakfast bar (Σκρα 3, τηλ. 2310-252614). Εδώ θα έρθετε για τις πολλές επιλογές σε brunch, χυμούς και smoothies, αλλά και την ωραία ατμόσφαιρα στην εσωτερική αυλή.
The Birdie Num Num (Γεωργίου Βαφοπούλου 28, Ντεπώ, τηλ. 2314-046130). Ωραίο σημείο για καφέ, τσιμπολόγημα και γλυκό στην ανερχόμενη πιάτσα στο Ντεπώ.