Μπουένος Αϊρες: Στις γειτονιές του τανγκό
Κείμενο – Φωτογραφίες: Μαρία Πασχάλη
Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί ότι εκείνη η μαγική βραδιά της
3ης Ιουλίου 1990 στο Ηρώδειο θα ήταν και η τελευταία συναυλία για
τον Αστορ Πιατσόλα; Επί σκηνής βρισκόταν η Ορχήστρα των Χρωμάτων,
με τον Μάνο Χατζιδάκι στο πόντιουμ, τον Μεγάλο Αστορ να ερμηνεύει
το «Κονσέρτο για μπαντονεόν και ορχήστρα» και να αποθεώνεται μετά
την ερμηνεία του «Αντιός Νονίνο», που λέγεται ότι έγραψε ως
αποχαιρετισμό στον πατέρα του. Ισως να ήταν και μια προφητική
στιγμή, αφού με αυτό το κομμάτι αποχαιρέτησε και το κοινό του για
πάντα, καθώς λίγο αργότερα αρρώστησε βαριά στο Παρίσι και άφησε την
τελευταία του πνοή στο Μπουένος Αϊρες στις 4 Ιουλίου 1992. Ηταν μια
συναυλία συγκλονιστική – και η θεσπέσια μουσική του Πιατσόλα έγινε
η αφορμή πολλοί από τους παρευρισκομένους, μεταξύ τους και εγώ, να
παρακινηθούν να γνωρίσουν καλύτερα την αργεντίνικη κουλτούρα και,
εννοείται, να επισκεφθούν το Μπουένος Αϊρες.
Βεβαίως, η πόλη δεν εξαντλείται ούτε στο τάνγκο και τη μουσική
του Κάρλος Γκαρντέλ, ούτε στη θρυλική ποδοσφαιρική ομάδα Μπόκα
Τζούνιορς και στον Ντιέγκο Μαραντόνα, στον Ερνέστο «Τσε» Γκεβάρα,
στον συγγραφέα Χόρχε Λουίς Μπόρχες, στην Εβίτα Περόν, στις
χρωματιστές συνοικίες με τους καλλιτέχνες να εκθέτουν τα έργα τους
στους δρόμους, που αποτελούν πίστες χορού για τους χορευτές του
τάνγκο, και στους portenos -τους κατοίκους της- που ερωτεύονται με
πάθος. Ολα αυτά, μαζί με τα πολύ περισσότερα που θα ανακαλύψεις, θα
τα κρατήσεις μέσα σου βαθιά. Σαν μυστική αύρα, που θα σε
συντροφεύει όταν πλέον θα έχεις φύγει και οι εικόνες θα αποτελούν
ανάμνηση.
Στην «αιώνια πόλη όπως το νερό και ο αέρας», -έτσι την αποκαλεί
ο Μπόρχες- έφτασε πρώτος ο Ισπανός κονκισταδόρ Pedro de Mendoza
ακολουθώντας τον ποταμό Ρίο ντε λα Πλάτα το 1536. Το 1580 η πόλη
επανιδρύθηκε από τον Juan de Garay και σήμερα χωρίζεται στην
ομοσπονδιακή πρωτεύουσα, που περιλαμβάνει 48 συνοικίες και έχει
πληθυσμό 3.000.000 κατοίκους, και την ευρύτερη περιοχή πρωτευούσης
με 13.000.000 κατοίκους. Η καρδιά του Μπουένος Αϊρες (και της
αργεντίνικης οικονομίας) χτυπά στο Microcentro και την Plaza de
Mayo, που πήρε το όνομά της σε ανάμνηση της διακήρυξης της
ανεξαρτησίας της χώρας από την Ισπανία στις 25 Μαΐου 1810.
Αξιοθέατα που δεν πρέπει να χάσετε
• Η Plaza de Mayo («Πλατεία του Μαΐου») είναι ο χώρος σφοδρών
πολιτικών διαδηλώσεων. Στο κέντρο της πλατείας δεσπόζει ο μικρός
οβελίσκος -η Πυραμίδα της πλατείας- όπου κάθε Πέμπτη μεσημέρι
διαδηλώνουν οι Μητέρες της Πλατείας του Μαΐου, ζητώντας να μάθουν
για τους εξαφανισμένους του «Βρώμικου Πολέμου» της χούντας των ετών
1976 – 1983. Στην ανατολική πλευρά της βρίσκεται η Casa Rosada
(«Ροζ Σπίτι»), όπου στεγάζεται το Προεδρικό Μέγαρο. Από το μπαλκόνι
του Μεγάρου αυτού έκαναν εξαγγελίες πολλοί πολιτικοί, μεταξύ των
οποίων και το θρυλικό ζεύγος Χουάν και Εύα Περόν. Μάλιστα, στο ίδιο
μπαλκόνι έγιναν τα γυρίσματα της ταινίας του Αλαν Πάρκερ «Εβίτα» με
τη Μαντόνα, πάνω στη μουσική του ομώνυμου μιούζικαλ του Αντριου
Λόιντ Βέμπερ.
• Το περίφημο Θέατρο Colon του 1908, το μεγαλύτερο θέατρο του
νοτίου ημισφαιρίου έως το 1973 που άνοιξε η Οπερα του Σίδνεϊ.
• Το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης, με Αργεντινούς καλλιτέχνες,
που φιλοξενείται στην παλιά αποθήκη εργοστασίου τσιγάρων, και το
Μουσείο Κινηματογράφου Pablo Ducros Hichen στο Σαν Τέλμο, που
περιλαμβάνει και ιστορικές φωτογραφίες.
• Αξιόλογη είναι η συλλογή έργων λατινοαμερικάνικης τέχνης
του Eduardo F. Costantini, που στεγάζεται στο επιβλητικής μοντέρνας
αρχιτεκτονικής κτίριο MALBA.
• Το δημόσιο πάρκο της συνοικίας Palermo, δημιουργήθηκε μετά
την πτώση του δικτάτορα Juan Manuel de Rosas (19ος αι.) στην
περιοχή της κατοικίας του. Πρόκειται για ειδυλλιακή έκταση με
απέραντες εκτάσεις πρασίνου, κήπους με πανύψηλα δέντρα και
πολύχρωμα λουλούδια, τεχνητή λιμνούλα, ζωολογικό κήπο και μουσεία.
Ποδηλατόδρομοι φιλοξενούν εκατοντάδες ποδηλάτες, αρκετοί χώροι
άθλησης προσελκύουν όσους αγαπούν τα σπορ, ενώ ιππήλατα αμαξάκια
αναλαμβάνουν να ξεναγήσουν τους λιγότερο αθλητικούς τύπους στο
πανέμορφο πάρκο.
Από το Σαν Τέλμο…
Το Σαν Τέλμο ήταν η πιο αριστοκρατική συνοικία της πόλης πριν
από την επιδημία του κίτρινου πυρετού (19ος αι.), όταν
εγκαταλείφθηκε για να δώσει τη θέση της στη Ρεκολέτα. Ομως, τα
πλούσια αρχοντικά δεν πήγαν χαμένα, αφού εκεί βρήκαν καταφύγιο οι
φτωχές οικογένειες και οι μετανάστες. Οι κάτοικοι του Σαν Τέλμο
αντιστάθηκαν ηρωικά στη βρετανική εισβολή του 1806 – 07, όπου
πολέμησαν ρίχνοντας καυτό λάδι και βραστό νερό από τις ταράτσες των
σπιτιών τους, κάνοντας τους Βρετανούς να υποχωρήσουν και να
καταφύγουν στα πλοία. Το Σαν Τέλμο απέχει περίπου 6 τετράγωνα από
την Plaza de Mayo και σήμερα είναι η καρδιά της καλλιτεχνικής ζωής
της πόλης, αφού οι περισσότεροι ζωγράφοι έχουν εκεί τα ατελιέ τους.
Ολη η συνοικία, με τα δρομάκια με τους παλιούς φανοστάτες, τα
πλακόστρωτα και τα παλιά αρχοντικά, αποτελεί ιδανικό σκηνικό και
για τους δεκάδες χορευτές που δίνουν εκεί τις υπαίθριες παραστάσεις
τους. Κέντρο του Σαν Τέλμο είναι η πλατεία Dorrego, όπου
φιλοξενείται η υπαίθρια αγορά με παλιά αντικείμενα και αντίκες, ενώ
τριγύρω πλαισιώνεται από κομψά καταστήματα και χαριτωμένα καφέ που
συγκεντρώνουν τους νέους της πόλης.
…στη Λα Μπόκα
Η πιο χρωματιστή συνοικία του Μπουένος Αϊρες είναι η Λα Μπόκα
που σημαίνει «το στόμα», η είσοδος του παλιού λιμανιού. Πήρε το
όνομά της από τους Ιταλούς μετανάστες που κατοικούσαν κατά μήκος
του Riachuelo – της προκυμαίας του παλιού λιμανιού και των αποθηκών
του. Αλλωστε, αυτές οι παλιές αποθήκες ήταν οι κατοικίες των
μεταναστών, που κατέφθαναν στην πόλη για να αναζητήσουν το όνειρο
μιας άνετης ζωής. Εκεί έμεινε και ο Αριστοτέλης Ωνάσης,
φιλοξενούμενος από την οικογένεια ενός εξαδέλφου του, όταν έφτασε
στο Μπουένος Αϊρες. Αυτό που εντυπωσιάζει τον επισκέπτη είναι τα
έντονα, διαφορετικά μεταξύ τους χρώματα με τα οποία είναι βαμμένες
κομμάτι κομμάτι αυτές οι αποθήκες. Λέγεται ότι όση μπογιά περίσσευε
από τα σκαριά που επιδιορθώνονταν εκεί, την έπαιρναν οι εργάτες
μετανάστες και έβαφαν τα σπίτια τους. Αυτή η πολύχρωμη ατμόσφαιρα
προσείλκυσε αρκετούς ζωγράφους να μείνουν εκεί, όπως ο διάσημος
Benito Quinquela Martin, στο σπίτι του οποίου στεγάζεται σήμερα το
Μουσείο Καλών Τεχνών, με έργα Αργεντινών καλλιτεχνών του 20ού
αιώνα. Ο «Caminito» είναι ο γνωστότερος πεζόδρομος, αφού εκεί
διοργανώνονται υπαίθριες ζωγραφικές εκθέσεις και δίνονται
παραστάσεις τάνγκο.
El Gran Astor!
Ο Μεγάλος Αστορ, όπως τον αποκαλούν οι Αργεντινοί, είναι ο
δημιουργός του επαναστατικού «Nuevo Tango» (νέο τάνγκο). Ο μεγάλος
μπαντονεονίστας έφερε επανάσταση στο κλασικό τάνγκο, ενσωματώνοντας
στοιχεία τζαζ και κλασικής μουσικής και αναδεικνύοντας το ταπεινό
μπαντονεόν σε όργανο μεγάλου εκφραστικού βάθους. Γεννήθηκε στις 11
Μαρτίου 1921 από γονείς Ιταλούς μετανάστες και σε μικρή ηλικία η
οικογένειά του πήγε στη Νέα Υόρκη, όπου και έζησε τα παιδικά του
χρόνια. Επιστρέφοντας στην Αργεντινή το 1937 ήρθε σε επαφή με
προσωπικότητες όπως ο πιανίστας Αρθούρος Ρουμπινστάιν, που του
συνέστησε να παρακολουθήσει μαθήματα κοντά στον συνθέτη Αλμπέρτο
Χιναστέρα. Κερδίζοντας μουσική υποτροφία, βρέθηκε στο Παρίσι να
μαθητεύει κοντά στη Νάντια Μπουλανζέ, που τον βοήθησε να ανακαλύψει
το προσωπικό του ύφος. Γύρισε στην Αργεντινή το 1955 και
δημιούργησε το «Οκτέτο Μπουένος Αϊρες». Το στυλ της μουσικής του
αρχικά προκάλεσε μεγάλες αντιδράσεις στη χώρα, κυρίως εξαιτίας της
χρήσης κλασικών συγχορδιών, τζαζ αυτοσχεδιασμών, αντίστιξης, καθώς
και νέων οργάνων στο σχήμα, όπως φλάουτο, σαξόφωνο, ντραμς,
ηλεκτρική κιθάρα, βρήκε όμως ένθερμους οπαδούς στο εξωτερικό.
Συνέθεσε πάνω από 3.000 κομμάτια και ηχογράφησε γύρω στα 500.
Πέθανε στις 4 Ιουλίου 1992 στο Μπουένος Αϊρες.
Το νεκροταφείο της Ρεκολέτα
Οταν η επιδημία του κίτρινου πυρετού έκανε την καλή κοινωνία να
εγκαταλείψει έντρομη το Σαν Τέλμο, τα μέλη της βρήκαν καταφύγιο στη
συνοικία Ρεκολέτα και έκτισαν επαύλεις και ανάκτορα, που
περιβάλλονταν από όμορφα πάρκα και πλαισίωναν μεγάλοι
δενδροφυτεμένοι δρόμοι. Στην αριστοκρατική Ρεκολέτα βρίσκονται η
Εθνική Βιβλιοθήκη, το Πολιτιστικό Κέντρο της πόλης, με πολλές
αίθουσες και ανάλογες δραστηριότητες, το Μουσείο Καλών Τεχνών, το
Διεθνές Ιδρυμα Χόρχε Λουίς Μπόρχες και το Μουσείο του ποιητή Xul
Solar, όπως και καταπληκτικά εστιατόρια και μπαράκια. Ομως, η
Ρεκολέτα είναι περισσότερο διάσημη για το αριστοκρατικό νεκροταφείο
της. Κανείς δεν μπορεί να θεωρηθεί εξέχων αν δεν έχει οικογενειακό
τάφο στη Ρεκολέτα. Γι’ αυτό μια παροιμία λέει, χαρακτηριστικά, ότι
πιο λίγα θα ξοδέψεις ζώντας υπερπολυτελώς για όλη σου τη ζωή, παρά
για να ταφείς στη Ρεκολέτα! Στο νεκροταφείο αυτό οι οικογενειακοί
τάφοι είναι μικρά ή μεγάλα έργα τέχνης, κατασκευασμένα από τα
εκλεκτότερα και ακριβότερα υλικά, και διακοσμημένοι με αγάλματα,
έργα διασήμων καλλιτεχνών. Η αφρόκρεμα της υψηλής κοινωνίας είναι
θαμμένη στη Ρεκολέτα, γι’ αυτό και υπήρξαν σοβαρές αντιδράσεις για
τη μεταφορά της σορού της (λαϊκής καταγωγής) Εβίτα Περόν στο
νεκροταφείο αυτό.
Το ωραιότερο τάνγκο
Κατά τον 19ο αιώνα οι μετανάστες χαμηλών, ως επί το πλείστον,
τάξεων που κατέφθαναν από την Ευρώπη για να αναζητήσουν την τύχη
τους στην Αργεντινή είχαν τόπο συνάντησης και κοινωνικής
συναναστροφής τα σαλόνια στα μπορντέλα του Μπουένος Αϊρες. Εκεί, η
έντονη νοσταλγία για την πατρίδα εκφραζόταν μέσα από πονεμένα
τραγούδια της κάθε χώρας, μαζί με συνοδεία οργάνων όπως φλάουτο,
κιθάρα, βιολί και μπαντονεόν (ένα είδος μικρού ακορντεόν που έφεραν
μαζί τους οι Γερμανοί μετανάστες). Ετσι διαμορφώθηκε σιγά σιγά ένα
καινούργιο είδος μουσικής, το τάνγκο, που περιελάμβανε στοιχεία
ευρωπαϊκής, νοτιοαμερικάνικης και αφρικανικής μουσικής.
Περιμένοντας τη σειρά τους, διασκέδαζαν παίζοντας μουσική και
χορεύοντας μεταξύ τους έναν αυτοσχέδιο χορό, συνδυασμό
επιθετικότητας και ερωτικής επιθυμίας, σαν ένας αγώνας επικράτησης
ανάμεσα στον άντρα και τη γυναίκα. Τόσο η μουσική που αναπτύχθηκε
όσο και ο γεμάτος ένταση χορός περιφρονήθηκαν, ως συνδεδεμένα με τα
πορνεία της πόλης. Οταν όμως ο διάσημος Ροδόλφο Βαλεντίνο υιοθέτησε
τη μουσική και τον αισθησιακό αυτό χορό στις ταινίες του, έγινε
μόδα τόσο στα σαλόνια της Ευρώπης όσο και στην Αμερική. Ετσι,
αποκτώντας φήμη σε όλο τον κόσμο, άρχισε να βγαίνει από τις
κακόφημες συνοικίες και να ακούγεται και στα σαλόνια του Μπουένος
Αϊρες. Το 1916 ο περίφημος Κάρλος Γκαρντέλ αποφάσισε να τραγουδήσει
τάνγκο για πρώτη φορά δημόσια. Ο πρόδρομος της Χρυσής Εποχής του
μουσικού αυτού είδους ανέπτυξε το tango cancion (το τραγούδι του
τάνγκο), αναγάγοντάς το σε υψηλή τέχνη, ενώ το τραγούδι του «Mi
noche triste» έγινε η μεγαλύτερη επιτυχία σε όλη τη Λατινική
Αμερική. Ο θάνατός του σε αεροπορικό δυστύχημα το 1935 στην
Κολομβία, προκάλεσε απέραντη θλίψη σε εκατομμύρια γυναίκες, έως και
αυτοκτονίες. Κάθε χρόνο στις 11 Δεκεμβρίου (ημέρα των γενεθλίων του
Γκαρντέλ) γιορτάζεται η Μέρα του Τάνγκο, με παραστάσεις, υπαίθριες
εκδηλώσεις και χιλιάδες προσκυνητές στο μνήμα του, στο νεκροταφείο
της Τσακαρίτα – το δεύτερο πιο αριστοκρατικό(!) της πόλης.
Μαθήματα στις σχολές χορού
Ονειρο αρκετών επισκεπτών της πόλης είναι η παρακολούθηση
μαθημάτων τάνγκο σε κάποια αίθουσα χορού (μιλόνγκα), αξιοποιώντας
με τον καλύτερο τρόπο την επίσκεψη στο Μπουένος Αϊρες. Αν
ενδιαφέρεστε να οργανώσετε σωστά τα μαθήματά σας, μπορείτε να
πάρετε πληροφορίες εκ των προτέρων από την Academia Nacional del
Tango (Av. de Mayo 831, τηλ.: +54 11 43456967) ή από τα έντυπα BA
Tango και El Tangauta φτάνοντας στην πόλη. Ενδεικτικά αναφέρουμε
κάποιες σχολές που διαθέτουν και μιλόνγκας όπου μπορείτε να πάρετε
δωρεάν μαθήματα ή να πληρώσετε ελάχιστα δίδακτρα: Sin Rumbo
(Tamborini 6157, τηλ.: +54 11 45740972), El Beso (Riobamba 416,
τηλ.: +54 11 49532794), Confiteria Ideal (Suipacha 384, τηλ.: +54
11 1550064102), Asociacion Cristiana Femenina de Buenos Aires
(Tucuman 846, τηλ.: +54 11 43221550). Η τελευταία στεγάζεται
μάλιστα στο πατρικό σπίτι του συγγραφέα Μπόρχες, όπου γίνονται και
οργανωμένες δωρεάν ξεναγήσεις.
Μπόκα Τζούνιορς: η θρυλική ομάδα της πόλης
Ολα άρχισαν όταν μια μέρα του Απρίλη του 1905 πέντε φίλοι που
ζούσαν στη συνοικία Λα Μπόκα, οι Alfredo Scarpatti, Santiago Pedro
Sana, Esteban Baglietto, Teodoro και Juan Antonio Farenga,
αποφάσισαν να φτιάξουν μια ποδοσφαιρική ομάδα. Σκέφτηκαν πολύ τι
όνομα να της δώσουν, αφού ήδη υπήρχαν ομάδες στη γειτονιά με το
όνομα Μπόκα και έτσι πρόσθεσαν και το Τζούνιορς για να ξεχωρίζουν.
Μετά την ίδρυσή της, η παρέα διαφώνησε στα χρώματα που θα
αποτελούσαν τα σύμβολά της. Ο θρύλος λέει ότι, μετά πολλές
διαφωνίες, αποφάσισαν να της δώσουν τα χρώματα της σημαίας του
πρώτου καραβιού που θα μπει στο λιμάνι. Το καράβι αυτό έτυχε να
έχει σουηδική σημαία, και έτσι χρώματα της ομάδας έγιναν το μπλε
και το κίτρινο. Εννέα χρόνια μετά την ίδρυσή της κατέλαβε την
τέταρτη θέση στο τοπικό πρωτάθλημα, ώσπου το κατέκτησε το 1919.
Αιώνια αντίπαλός της η Ρίβερ Πλέιτ, η οποία, αν και έχει κερδίσει
περισσότερα πρωταθλήματα, δεν έχει καταφέρει να την εκθρονίσει από
τις καρδιές του κόσμου.
«El amor por Boca es mi eterno compromiso», «η αγάπη για την
Μπόκα είναι η αιώνιά μου δέσμευση», είναι μία από τις μνημειώδεις
φράσεις του πιο ξεχωριστού και αγαπητού προέδρου της Μπόκα
Τζούνιορς (για πάνω από δύο δεκαετίες) Alberto J. Armando, του
οποίου το όνομα δόθηκε τιμητικά στο γήπεδο της οδού Brandsen 805,
στην καρδιά της συνοικίας. Ομως, οι περισσότεροι το αποκαλούν
χαϊδευτικά «La Bombonera». Το παρατσούκλι δόθηκε από τον μηχανικό
του, Juan Carlos Del Pini, ο οποίος, όταν στα εγκαίνια του γηπέδου
στις 25 Μαΐου 1940 έλαβε δώρο από τους εργάτες του ένα κουτί με
σοκολάτες, είπε: «Νομίζω πως το γήπεδο μοιάζει με αυτό το κουτί
σοκολατάκια!» Το γήπεδο – θρύλος έχει χωρητικότητα 60.245 θεατών. Ο
ποδοσφαιριστής – ζωντανός θρύλος Ντιέγκο Μαραντόνα βγήκε από τα
δικά της σπλάχνα: έπαιξε για πρώτη φορά με την Μπόκα στις 19
Φεβρουαρίου 1981 και στις 22 του ίδιου μήνα έδωσε τη νίκη στην
ομάδα του, σκοράροντας τα 2 από τα 4 γκολ στον αγώνα με την
Talleres de Cordoba, ενώ λίγο αργότερα κέρδισε το πρωτάθλημα. Τον
Ιούνιο του ’82 πήγε στην Μπαρτσελόνα, ξεκινώντας μια καταπληκτική
πορεία, με κορυφαίες στιγμές στη Νάπολη, αλλά και στην Εθνική
Αργεντινής. Στην Μπόκα επέστρεψε στις 7 Οκτωβρίου 1995 για να
αποθεωθεί σε μια ανεπανάληπτη τελετή με πυροτεχνήματα στο
Bombonera.
Ενας αγώνας με την αιώνια αντίπαλό της Ρίβερ Πλέιτ είναι
συγκλονιστική εμπειρία, ένα κορυφαίο ποδοσφαιρικό γεγονός που
αξίζει, αν μπορέσετε, να παρακολουθήσετε ακόμη κι αν δεν είστε
φανατικοί φίλαθλοι.
Τα νοστιμότερα κρέατα του κόσμου
Τον 16ο αιώνα, επιστρέφοντας οι Ισπανοί από την ενδοχώρα στην
εκβολή του ποταμού ντε λα Πλάτα, παρατήρησαν ότι τα βοοειδή και τα
άλογα που ζούσαν ελεύθερα εκεί είχαν πολλαπλασιαστεί εντυπωσιακά. Η
ύπαρξη αυτών των κοπαδιών δημιούργησε το επάγγελμα του «αγελαδάρη»
που φροντίζει τα βοοειδή και τα άλογα. Ετσι, δημιουργήθηκαν οι
«γκάουτσος», των οποίων η ζωή στις πάμπας, οι συνήθειες και οι
παραδόσεις έμειναν θρυλικές. Ετσι, το νοστιμότατο κρέας έγινε η
βάση της καθημερινής διατροφής των Αργεντινών και μαγειρεύεται με
πολλούς τρόπους. Ο πιο δημοφιλής είναι μια ποικιλία (parrillada)
που περιλαμβάνει asado, δηλαδή ψητή μπριζόλα στη σχάρα ή σε φωτιά
μαζί με άλλα κομμάτια του κρέατος, και chinchulines (μικρά
εντόσθια), tripa gorda (μεγάλα εντόσθια), ubre (μαστούς), rinones
(συκωτάκια) και morcilla (λουκάνικο με αίμα). Οι απανταχού
κρεατοφάγοι συμφωνούν ότι είναι εξαιρετική η chuleta (T-bone steak)
και το bife de chorizo, μια τεράστια, μαλακή και χυμώδης μπριζόλα.
Η Αργεντινή είναι η 4η χώρα στον κόσμο με την μεγαλύτερη παραγωγή
μόσχου και βοοειδών, κατέχοντας το 5% της παγκόσμιας παραγωγής, και
ο 10ος εξαγωγέας βοδινού κρέατος παγκοσμίως.
Επάγγελμα passeaperro
Μπορεί να είναι ακόμη δύσκολες οι συνθήκες διαβίωσης για τους
περισσότερους κατοίκους της πόλης μετά την οικονομική κατάρρευση
του 2001, όμως στο Μπουένος Αϊρες μάλλον οι σκύλοι απολαμβάνουν τις
περισσότερες ανέσεις. Και επειδή τα αφεντικά τις καθημερινές είναι
απασχολημένα με τις επιχειρήσεις τους, οι νεαροί passeaperros (σε
ελεύθερη μετάφραση «βολταδόροι σκύλων») αναλαμβάνουν να βγάλουν έξω
τα σκυλιά. Ετσι, το αγαπημένο τετράποδο δεν θα στερηθεί την
καθημερινή του βόλτα, αλλά και την ανάγκη του για επικοινωνία με
άλλα σκυλιά. Η δουλειά αυτή θεωρείται από τα καλύτερα επαγγέλματα.
Κατ’ αρχάς ο βολταδόρος πληρώνεται με τουλάχιστον 100 δολάρια το
μήνα ανά σκυλί, χρήματα για τα οποία δεν φορολογείται, αφού δεν
δηλώνεται ως επάγγελμα στην εφορία. Το εισόδημα γίνεται σεβαστό
όταν ο κάθε paseaperro κρατάει τουλάχιστον 15 – 20 λουριά,
μοιρασμένα στο κάθε του χέρι!
Κοντινές εκδρομές που δεν πρέπει να χάσετε
• Ο ποταμός Παρανά είναι το δεύτερο μεγαλύτερο ποτάμι της Νότιας
Αμερικής, μετά τον Αμαζόνιο, και πηγάζει από την περιοχή του Σάο
Πάολο της Βραζιλίας. Το Δέλτα του καταλαμβάνει έκταση 14.000 τ.
χλμ. και δημιουργεί χιλιάδες νησάκια, νησίδες και κανάλια σε μια
περιοχή που είναι γνωστή ως Τίγκρε, προς τιμήν του «yaguarete», του
μεγαλύτερου αιλουροειδούς της Αμερικής που κατοικούσε εκεί και
σήμερα είναι είδος προς εξαφάνιση. Τμήμα της περιοχής αυτής, που
βρίσκεται σε κοντινή απόσταση από το Μπουένος Αϊρες, αποτελεί το
εξοχικό προάστιο Τίγκρε. Πλέοντας σε πλοιάριο κατά μήκος των
διακλαδώσεων του ποταμού, μαζί με την ευχάριστη βαρκάδα, μας
αποκαλύπτονται τα γραφικά ξύλινα σπίτια στηριγμένα σε πασσάλους
στις όχθες του ποταμού, με τις χαρακτηριστικές αποβάθρες, που
φιλοξενούν το μικρό πλεούμενο ή καγιάκ για τις μετακινήσεις των
ενοίκων των σπιτιών, που τις ηλιόλουστες μέρες καθισμένοι στις
βεράντες τους απολαμβάνουν την εξαίσια θέα.
• Στις πάμπας με τους γκάουτσος. Το San Antonio de Areco
βρίσκεται σε απόσταση μόλις 113 χιλιομέτρων από το Μπουένος Αϊρες
και εκεί, στις εύφορες πάμπας, τα λιβάδια των γκάουτσος, υπάρχουν
αρκετές «estancias» (ράντσα). Οι σκληροί, άξεστοι αγελαδάρηδες
ανέβηκαν στην εκτίμηση του λαού με την ενεργό συμμετοχή τους στον
επαναστατικό αγώνα για την ανεξαρτησία από την Ισπανία και τα
κατορθώματά τους έμειναν θρυλικά. Σήμερα τα ράντσα έχουν μετατραπεί
σε λαογραφικά μουσεία με εκθέματα από τη σκληρή ζωή των γκάουτσος
και οι επισκέπτες, αφού ξεναγηθούν στους χώρους, παρακολουθούν
παράσταση με χορούς και τραγούδια, που κορυφώνεται με το γεύμα σε
παραδοσιακή parilla.
ΚΟΣΤΟΣ
Για ένα όχι ιδιαίτερα ακριβό αεροπορικό εισιτήριο θα πληρώσετε
γύρω στα 740 ευρώ συν τους φόρους (φυσικά εκτός εορταστικής
περιόδου), για διαμονή σε δίκλινο από 25 ευρώ σε πανσιόν και γύρω
στα 50 ευρώ ημερησίως σε ικανοποιητικό ξενοδοχείο με πρωινό, για
μετακινήσεις, φαγητό και διασκέδαση υπολογίστε 30 – 40 ευρώ την
ημέρα, και αν πάρετε και μαθήματα τάνγκο, γύρω στα 5 – 8 ευρώ το
μάθημα. Συνολικά για ένα ταξίδι 10 ημερών θα ξοδέψετε γύρω στα
1.700 ευρώ. Την ίδια τιμή περίπου έχει το 15νθήμερο οργανωμένο
ομαδικό ταξίδι, που προσφέρεται στην αγορά σε συνδυασμό με
Βραζιλία, Ουρουγουάη και Παραγουάη.
ΠΩΣ ΝΑ ΠΑΤΕ
Μεταξύ των αεροπορικών εταιρειών που πετούν για Μπουένος Αϊρες
είναι η Air France (μέσω Παρισιού), η Lufthansa (μέσω Φρανκφούρτης)
και η Iberia (μέσω Μαδρίτης).
ΠΟΥ ΝΑ ΜΕΙΝΕΤΕ
Το πανάκριβο και αγαπημένο ξενοδοχείο της Χριστίνας Ωνάση
Alvear Palace Hotel (τηλ.: +54 11 48082100) απευθύνεται σε
πολύ ευκατάστατους ταξιδιώτες, και διαθέτει καταπληκτικό καφέ και
εστιατόριο.
Το
Marriot Plaza Hotel (Florida 1005, τηλ.: +54 11 43183000,
φαξ: +54 11 43183008), κοντά στην Plaza San Martin, έχει κατά πολύ
οικονομικότερες τιμές, και στεγάζεται σ’ ένα παλιό μαγευτικό κτίριο
του 1909, σε στυλ γερμανικού μπαρόκ.
Στην καρδιά της πόλης, στο Microcentro, βρίσκεται το πολύ
δημοφιλές στους επιχειρηματίες
Crowne Plaza Panamericano (Carlos Pellegrini 525, τηλ.: +54
11 43485000, φαξ: +54 11 43485251).
Το
Park Hyatt Buenos Aires (τηλ.: +54 11 43211234), στη
συνοικία Retiro, έχει μοντέρνα πολυτελή δωμάτια.
Κεντρικό και ικανοποιητικό ξενοδοχείο 4 αστέρων το
Hotel de las Americas (Libertad 1020, τηλ.: +54 11
48163432), με πολύ οικονομικές τιμές.
Για κρατήσεις που αφορούν τη διαμονή σας επισκεφθείτε τo:
ΠΟΥ ΝΑ ΦΑΤΕ
Φυσικά, θα απολαύσετε την περίφημη parrillada, την ποικιλία
κρεάτων και λιχουδιών. Το εστιατόριο
La Estancia (Lavalle 941, τηλ.: +54 11 43260330) στο
Microcentro είναι από τα καλύτερα parillas, όπως πολύ καλό και το
La Chacra (Av. Cordoba 941, τηλ.: +54 11 43934581). Τοπική
κουζίνα μαζί με ζωντανή μουσική από τις παρέες θα απολαύσετε στο
La Pena del Colorado (Guemes 3657). Για διεθνή κουζίνα,
προτείνουμε το
La Casa de Esteban de Luca (Defensa 1000, τηλ.: +54 11
43614338), ιστορικό εστιατόριο με όμορφη διακόσμηση, και το
Ana y Angel (Chile 318, τηλ.: +54 11 43618822) με διεθνή
κουζίνα και πολύχρωμο παραμυθένιο ντεκόρ (και τα δύο στο Σαν
Τέλμο). Μην παραλείψετε να δοκιμάσετε το yerba mate, το παραδοσιακό
αφέψημα που λατρεύουν οι portenos, στο
Mr Mate (Estados Unidos 523).
ΠΟΥ ΝΑ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΕΤΕ
Με ένα ασήμαντο φιλοδώρημα θα απολαύσετε υπαίθριες παραστάσεις
τάνγκο και θα διασκεδάσετε με την ψυχή σας στο Σαν Τέλμο και τη Λα
Μπόκα, που είναι οι πιο καλλιτεχνικές συνοικίες της πόλης. Αν
ζητάτε κάποια βραδινή παράσταση, στο El Chino (Beazley 3566, τηλ.:
+54 11 49110215), μια παλιά διαμορφωμένη αποθήκη, θα απολαύσετε μια
περισσότερο αυθεντική ατμόσφαιρα. Το Esquina Carlos Gardel (Carlos
Gardel 3200, τηλ.: +54 11 48676363) στεγάζεται σε ένα παλιό
καλόγουστο κτίριο, διαθέτει αξιόλογη ορχήστρα και πολυμελή θίασο
χορευτών, και το δείπνο προηγείται της παράστασης. Πολύ καλό είναι
και το El Viejo Almacen (Av. Independencia y Balcarce).
Πέρα από το δημοφιλές τάνγκο, θα ακούσετε ροκ, στη ροκ σκηνή του
Napo, El Samovar de Rasputin (Del Valle Iberlucea 1251). Το Pasha
(Costanera Norte & La Pampa) είναι το πιο ιν κλαμπ της πόλης με
σκληρή πόρτα, και το Milion (Parana 1048), πέρα από τον ωραίο χώρο
του παλιού αρχοντικού, είναι ένα από τα δημοφιλέστερα μπαρ, που
συγκεντρώνει τη νεολαία της πόλης. Στο Seddon Bar (Defensa 695, San
Telmo) θα ακούσετε τζαζ και μπλουζ.
Πολλά εστιατόρια και μπαράκια θα βρείτε και στο Puerto Madero.
Πρόκειται για το παλιό λιμάνι που αναπλάστηκε σε χώρο αναψυχής και
οι αποθήκες του μεταμορφώθηκαν σε καλόγουστα εστιατόρια, κλαμπ,
μπαράκια και καταστήματα. Αν ενδιαφέρεστε για το θέατρο, η Avenida
Corrientes είναι η λεωφόρος των θεάτρων της πόλης -κάτι σαν το
Μπρόντγουεϊ- και εκεί βρίσκεται και το Colon, το περίφημο θέατρο
της όπερας, που άνοιξε το 1908 με την «Αΐντα». Πληροφορίες για τις
εκδηλώσεις θα βρείτε σε εφημερίδες και έντυπα και, αν είστε
τυχεροί, ίσως καταφέρετε να παρακολουθήσετε κάποια συναυλία της
Mercedes Sosa ή του Charly Garcia.
ΤΙ ΝΑ ΨΩΝΙΣΕΤΕ
Η Αργεντινή φημίζεται για τα καταπληκτικά δέρματα. Γύρω από το
Microcentro, που είναι η καρδιά της πόλης, θα αγοράσετε
καταπληκτικά δερμάτινα, έτοιμα ή επί παραγγελία που εκτελείται σε 4
– 24 ώρες, σε σχέδια της επιλογής σας, σε απίστευτα χαμηλές τιμές
(περίπου 60 – 100 ευρώ), τσάντες και παπούτσια. Το πολυτελές
εμπορικό κέντρο Galerias Pacifico (τηλ.: +54 11 43195118) έχει
εντυπωσιακή διακόσμηση με αψίδες, μάρμαρα και τοιχογραφίες και εκεί
αξίζει να αγοράσετε ηχογραφήσεις, ταινίες και βιβλία. Αν
ενδιαφέρεστε για αντίκες και παλιά είδη, ονομαστή είναι η υπαίθρια
κυριακάτικη αγορά του Σαν Τέλμο, αλλά και τα καταστήματα αντικών
της συνοικίας. Αγοράστε επίσης το αφέψημα Yerba Mate που λατρεύουν
οι Αργεντινοί, και κοσμήματα από ροδοχρωσίτη (φυσική πέτρα ροζ
χρώματος που βγαίνει μόνο στην Αργεντινή) ή χαριτωμένα βραχιόλια
από καουτσούκ και ασήμι.
ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ
www.buenosaires.gov.ar
www.argentinatravelnet.com
www.tango-turismo.com.ar
www.buenosairestango.com
www.bytargentina.com