Τι χρειαζόμαστε στις μεγάλες πόλεις; Χώρο και μέρη για να περπατάμε και να χαλαρώνουμε. Η Θεσσαλονίκη πλέον έχει έναν τέτοιο, ζηλευτό: τη Νέα Παραλία. Κι εκεί από νωρίς το πρωί, μέχρι πολύ αργά το βράδυ ζουν οι πολλές και διαφορετικές φυλές της πόλης. Το πρωί απολαμβάνουν χαλαρό περίπατο οι ηλικιωμένοι, μαμάδες ή γιαγιάδες και παππούδες με τα εγγόνια. Τα οποία χαίρονται τους ποδηλατόδρομους, τα δέντρα, τον περίπατο, τη θάλασσα. Μαζί τους, στους ποδηλατόδρομους πάντα, οι όλο και περισσότεροι ποδηλάτες της πόλης. Νέοι άνθρωποι συνήθως, νέοι γονείς με τα παιδιά πάνω στα ειδικά καθίσματα των ποδηλάτων χαίρονται τη διαδρομή της Νέας Παραλίας.
Το μεσημέρι, όταν ο ήλιος χτυπάει το μέτωπο αυτό, όσοι είναι έξω (συνήθως νεότεροι άνθρωποι ή επισκέπτες της πόλης) βρίσκουν «καταφύγιο» στα δέντρα των πάρκων του παραλιακού μετώπου. Φροντισμένα πάρκα, με μεγάλα σκιερά δέντρα και ακόμη πιο άνετα παγκάκια. Και από το απόγευμα, είναι σαν όλη η πόλη της Θεσσαλονίκης να κατεβαίνει στην παραλία. Ενα μωσαϊκό ηλικιών, ντυσιμάτων, προσώπων που χαλαρά περπατούν και απολαμβάνουν τη θάλασσα και τον ήλιο που σιγά σιγά βυθίζεται στον Θερμαϊκό.
Μεγάλη πόλη πια και η Θεσσαλονίκη, και παρά την αίσθηση ανοίγματος που πάντα δημιουργεί η θάλασσα, όπως κάθε μεγάλη πόλη θέλει χώρους περιπάτου και χαλάρωσης. Τον απέκτησε και οι κάτοικοί της τον χαίρονται.
Στην Αθήνα η αλήθεια είναι ότι μας λείπουν τέτοιοι χώροι. Το Πεδίον του Αρεως δεν έχει την εικόνα που θα θέλαμε. Η Διονυσίου Αρεοπαγίτου –πράγματι ο ωραιότερος πεζόδρομος των Βαλκανίων– ταλαιπωρείται από τα τροχοφόρα που ήδη την έχουν καταβάλει. Αλλά φαίνεται ότι δεν αρκούν. Ο επανεκλεγείς δήμαρχος κ. Καμίνης έχει λόγο για τον πεζόδρομο. Η νέα περιφερειάρχης πρέπει να φροντίσει να δοθεί στους Αθηναίους το Πεδίον του Αρεως. Και βεβαίως περιμένουν την ανάπλαση του Εθνικού Κήπου, που εξακολουθεί να είναι πάντα αγαπημένος προορισμός.