Στην ευνοημένη από τις άφθονες βροχές του χειμώνα πεδιάδα, οι μαρμάρινοι κίονες είναι το μοναδικό λευκό σημείο ανάμεσα στις δεκάδες αποχρώσεις του πράσινου. Σαύρες διαφόρων ειδών και μεγεθών λιάζονται στις άκρες του φροντισμένου λιθόστρωτου μονοπατιού που οδηγεί στην είσοδο του αρχαιολογικού χώρου. Τη Δευτέρα του Πάσχα, οι μοναδικοί άλλοι επισκέπτες του ιερού της Δήμητρας, στο Σαγκρί της Νάξου, ήταν ένα ζευγάρι κουρασμένων Γάλλων, που, όταν συνειδητοποίησαν πως το τοπικό λεωφορείο δεν πρόκειται να έρθει, αποφάσισαν να περπατήσουν δύο ώρες κάτω από τον μεσημεριανό ήλιο.
Ο αρχαϊκός ναός, χτισμένος εξ ολοκλήρου από τοπικό μάρμαρο, είναι βυθισμένος στη σιωπή, όχι όμως και στην εγκατάλειψη, αφού χάρη στη -βραβευμένη από την Europa Nostra- ανάδειξη που έχει πραγματοποιήσει το Πανεπιστήμιο Αθηνών, το μουσείο και οι υπόλοιπες υποδομές του αρχαιολογικού χώρου είναι κομψές, καλοδιατηρημένες και απόλυτα εναρμονισμένες με το περιβάλλον. Πρωτοποριακό για την εποχή του, το ιερό στη θέση «Γύρουλας» χτίστηκε γύρω στο 530 π.Χ., δηλαδή την περίοδο της ακμής της Νάξου, και στο εσωτερικό του λάμβαναν χώρα μυστηριακές τελετές. Για τους αρχαιολόγους και τους ιστορικούς τέχνης, η αξία του είναι ακόμα μεγαλύτερη, αφού στις μορφολογικές λεπτομέρειές του διακρίνονται τα ίχνη του δημιουργικού πειραματισμού, που σταδιακά θα οδηγούσε στη γέννηση της κλασικής αρχιτεκτονικής. Σήμερα, τα κατάλοιπα του αρχαίου κτιρίου συνυπάρχουν με τα ερείπια της παλαιοχριστιανικής βασιλικής που κατασκευάστηκε στην ίδια θέση τον 6ο μ.Χ. αιώνα. Η συνύπαρξη είναι μάλλον αρμονική, αν και ο «αμύητος» επισκέπτης δυσκολεύεται να ξεχωρίσει τα τμήματα των δύο μνημείων, ακόμα και με τη βοήθεια της σχετικής επεξηγηματικής πινακίδας. Στο τέλος βέβαια, δεν έχει ιδιαίτερη σημασία: γοητευμένη από την ομορφιά του τοπίου, που μοιάζει να έχει παραμείνει αλώβητο από τον χρόνο και την ανθρώπινη ανάπτυξη, η φαντασία δεν δυσκολεύεται καθόλου να συμπληρώσει τα κενά.