Είχα πολλά χρόνια να πάω προς εκείνα τα μέρη. Πέρναγα μόνο – είτε με φέριμποτ είτε από τη νέα Γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου. Και ήξερα ότι η πρώτη πόλη που έβλεπα στα δεξιά της γέφυρας, πηγαίνοντας προς Στερεά Ελλάδα, ήταν η Ναύπακτος.
Πήγα φέτος για λίγες μέρες σ’ ένα καλόγουστο σπίτι που έχει κρατήσει την αύρα των χρόνων του, πολύ κοντά στο παλιό XENIA, που ρημάζει κι αυτό όπως και πολλά άλλα στη χώρα. Και γοητεύτηκα. Η Ναύπακτος είναι ένας τόπος που μπορεί να προσφέρει πολλά σε πολλούς. Οσοι επιθυμούν μια προσομοίωση μεγάλης πόλης, έχει σχεδόν όσα έχει μια μεγάλη πόλη. Οσοι επιθυμούν γοητευτικές παραλίες, έχει μαγευτικές. Και μέσα στην πόλη και λίγα χιλιόμετρα μακρύτερα, στις εξοχές της. Οσοι επιθυμούν νυχτερινή ζωή, διαθέτει για όλα τα γούστα. Και όσοι θέλουν να κάνουν πολιτιστικό τουρισμό, το ενετικό λιμάνι και το κάστρο είναι δύο προορισμοί που δεν πρέπει να χάσουν. Oπως επίσης και το έξοχης αισθητικής και ενημέρωσης βιβλιοπωλείο Adaggio II, το οποίο, εκτός από πνεύμα, καλύπτει και τις ανάγκες για οινόπνευμα…
Η πόλη της Ναυπάκτου εκτείνεται σε μήκος. Το βάθος της είναι πολύ μικρό. Κι αυτό γιατί πίσω της υπάρχει ένας ήπιος ορεινός όγκος που εμποδίζει την εξάπλωσή της σε βάθος. Ετσι, ακόμα κι εκείνοι που μένουν στο πιο ψηλό σημείο της πόλης απέχουν το πολύ πέντε λεπτά με τα πόδια από τις παραλίες της Ναυπάκτου, την Ψανή και το Γρίμποβο. Εχει δηλαδή το προνόμιο αυτή η γοητευτική πόλη, που απέχει μόλις 2,5 ώρες από την Αθήνα, να συνδυάζει τα καλά των τόπων εξοχής και τις ευκολίες των πόλεων. Ο κήπος του Νόβα, όπου χτίστηκε το XENIA, τα καταπληκτικά και βαθύσκιωτα πλατάνια πάνω στην παραλία του Γρίμποβου είναι μερικά από τα ξεχωριστά σημεία της πόλης. Καινούργιο ατού είναι ασφαλώς η θέα προς τη γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου.
Μια κοντινή απόδραση, για Σαββατοκύριακα ή για περισσότερες μέρες, η οποία κρύβει πολλές εκπλήξεις και θα αποζημιώσει τις επιθυμίες των επισκεπτών.