«Οταν κοιτάς από ψηλά, μοιάζει η γη με ζωγραφιά», τραγουδούσε κάποτε ο Κώστας Χατζής. Αυτοί οι στίχοι μου ήρθαν στον νου, όταν έχοντας φτάσει στον 148ο όροφο (σε υψόμετρο 555 μέτρων) του Burj Khalifa, είχα μπροστά στα μάτια μου ολόκληρο το Ντουμπάι, μια πολιτεία που θυμίζει περισσότερο επιτραπέζιο παιχνίδι.
Νιώθοντας στην αρχή μια ελαφριά ζάλη και πίεση στα αυτιά, δέχθηκα με ανακούφιση τις περιποιήσεις του προσωπικού, που μας υποδέχθηκε με μη αλκοολούχα κοκτέιλς και σοκολατένια γλυκά. Το τελευταίο επισκέψιμο επίπεδο απευθύνεται σε VIP τουρίστες – με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το κόστος.
Ρέμβασα, λοιπόν, την περίφημη Ντουμπάιλαντ με τα υπερμεγέθη εντυπωσιακά κτίρια, από αναπαυτικές πολυθρόνες, αλλά ως τολμηρή βγήκα και στο προστατευμένο μπαλκόνι για να φωτογραφίσω ανεμπόδιστα. Ο εν λόγω ουρανοξύστης, που φτάνει τα 828 μέτρα, ξεκίνησε να κτίζεται το 2004 με αρχική φιλοδοξία να ονομαστεί Burj Dubai. Η αιφνίδια, όμως, οικονομική κρίση του 2008, ανάγκασε το Εμιράτο να δανειστεί χρήματα, μεταξύ άλλων, και για τη συνέχιση του φιλόδοξου project από το «αδελφό» Εμιράτο, Abu Dhabi. Ο όρος του δανεισμού ήταν μεταξύ άλλων και η μετονομασία του ουρανοξύστη – πύργου σε Burj Κhalifa, από το όνομα Khalifa bin Zayed Al Nahyan. Ισως δεν είναι τυχαίο, ότι καθώς περιεργάζεται ο επισκέπτης από τα γυάλινα τζάμια τον περίγυρο, το βλέμμα του συναντά τους δύο ηγέτες ζωγραφισμένους -πού αλλού;- στην πρόσοψη δύο πανύψηλων κτιρίων.
Ως Ελληνίδα επισκέπτρια, δεν έκρυψα την ικανοποίησή μου, όταν στην πληροφοριακή μακέτα «People behind Burj Κhalifa» ανακάλυψα γεμάτη καμάρι μεταξύ των πρωτεργατών τον Ελληνοαμερικανό αρχιτέκτονα, Γιώργο Ευσταθίου, που έχει συμβάλει σε σειρά εντυπωσιακών κτιρίων στην ευρύτερη περιοχή και το 2011 ανακηρύχθηκε Middle East Architect of the Year.
Πέρα από τους πολυάριθμους, πάντως, ουρανοξύστες, διακρίνω την ακατάπαυστη ανοικοδόμηση της πόλης, που αποτελεί ένα αχανές εργοτάξιο. Από την άλλη πλευρά, βλέπω την ακτογραμμή στον Περσικό Κόλπο, όπου και εδώ η ανθρώπινη παρέμβαση κυριαρχεί: το σύμπλεγμα των τεχνητών νησιών Φοίνικας (Palm Islands), αλλά και τα υπό κατασκευήν World Islands ξεπροβάλλουν με… «θράσος». Τα Palm Islands, τα οποία θεωρητικά είναι ορατά από το Διάστημα, δημιουργήθηκαν από εξόρυξη και μεταφορά δύο δισεκατομμυρίων κυβικών μέτρων άμμου και πέτρας από τον βυθό του Περσικού Κόλπου και ανάλογη τεχνολογία χρησιμοποιείται και για τα World Islands, που σχηματίζουν μια υδρόγειο.
Εν προκειμένω, όμως, η ανθρώπινη ύβρις μάλλον τιμωρήθηκε, καθώς φημολογείται έντονα ότι η άμμος των νησιών έχει αρχίσει να διαβρώνεται και τα υδάτινα κανάλια να γεμίζουν λάσπη.
Εγκαταλείποντας, τον «έβδομο ουρανό», συνέχισα την περιήγηση μαζί με το σύνολο των τουριστών στον 125ο όροφο, σε υψόμετρο 456 μέτρων. Φτάνοντας στο ισόγειο οι περισσότεροι κατευθύνονται στα αναμνηστικά, όλοι πάντως θυμόμαστε το χαρακτηριστικό άρωμα, που οι κατασκευαστές έχουν αφήσει να διαχέεται σε όλους τους ορόφους. Μοιραία τα βήματα μου με οδηγούν ακριβώς δίπλα, στο δαιδαλώδες Dubai Mall. Εδώ, οι εμπνευστές του μεγαλύτερου Mall στον κόσμο έκαναν τον καταναλωτισμό… επιστήμη, χτυπώντας τις πιο ευαίσθητες χορδές υποψήφιων πελατών.
Περιπλανώμενη στους ατελείωτους ορόφους ανακαλύπτω μάρκες, που αν και δυτικές, δεν είχα συναντήσει ποτέ στην Ευρώπη, διαπιστώνω πως το shopping μπορεί να είναι για χιλιάδες κατοίκους η καθιερωμένη τους διασκέδαση, στην οποία μάλιστα έχουν πρόσβαση έως αργά το βράδυ. Ευχάριστη έκπληξη, βέβαια, πέρα από τα πολυάριθμα multi culti εστιατόρια είναι το Dubai Aquarium & Underwater Zoo, αλλά και ο «χορός» των συντριβανιών σε ανατολίτικους ρυθμούς, το Dubai Fountain, που από το απόγευμα και μετά επαναλαμβάνεται ανά μισή ώρα.
Για λίγο καιρό ακόμα θα μπορώ να καμαρώνω για την «ανάβαση» μου στο Burj Khalifa. Η γειτονική Σαουδική Αραβία ανακοίνωσε ότι θα σπάσει το ρεκόρ με το υπό κατασκευήν Jeddah Tower, που υπολογίζεται να είναι έτοιμο το 2018 και να έχει συνολικό ύψος ενός χιλιομέτρου! Φαίνεται ότι η ανθρώπινη ματαιοδοξία έχει μοναδικό όριο τον… ουρανό.
Η παλιά πόλη και η γειτονιά των σουκ
Οσοι αναρωτιούνται πώς ήταν το Ντουμπάι, προτού ξεκινήσει η εντυπωσιακή οικονομική του ανάπτυξη, αξίζει να κατευθυνθεί στην περιοχή Deira, το παλαιότερο κομμάτι της πόλης. Η Deira εκτείνεται στην ανατολική πλευρά του όρμου Creek (τερματικός σταθμός της πράσινης γραμμής του μετρό), το κανάλι που ονόμαζαν οι αρχαίοι Ελληνες ποταμό Ζάρα. Εδώ θα λειτουργήσει το μοναδικό μουσείο της πόλης, αφιερωμένο στη ζωή στη θάλασσα. Στη δυτική πλευρά της Deira βρίσκεται η περίφημη γειτονιά των σουκ, των αγορών μέσα στα δαιδαλώδη στενά σοκάκια, με εμβληματικότερες την αγορά μπαχαρικών και αυτή των κοσμημάτων. Στην αποβάθρα Dhow Wharfage επί του όρμου Creek μπορείτε να πάρετε μια «γεύση» Ανατολής, καθώς αγκυροβολούν τα παραδοσιακά πλεούμενα για να μεταφορτώσουν τις πραμάτειές τους και να συνεχίσουν έως το Πακιστάν και την Ινδία. Πλάι στα εμπορικά, όμως, πλοιάρια, υπάρχουν και πλωτά εστιατόρια, όπου μπορείτε να απολαύσετε το κανάλι, απολαμβάνοντας ένα πλουσιοπάροχο γεύμα.